به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از رکنا، این ها سؤالاتی است که خیلی ها به دنبال پیدا کردن پاسخ آن هستند. برای پاسخ به این موارد با برخی از نزدیک ترین اعضای خانواده قاتل و مقتولان صحبت کرده ایم که برخی از آنها به دلیل در جریان بودن پرونده خواستند هویت شان محفوظ بماند و تنها ذهن عموم را درباره این واقعه عجیب و وحشتناک روشن کرده باشند. یکی از این افرادی که پای صحبت های او درباره این پرونده نشسته ایم، خواهر فرامرز، داماد خانواده خرمدین است که از ماجرای ازدواج برادرش با دختر خانواده خرمدین، ناپدید شدن او و شنیدن خبر قتل وی می گوید.
روایت خانواده داماد خرمدین از ماجرای ازدواج و ناپدید شدن فرامرز و آرزو
شاید بتوان گفت که همه چیز در این پرونده هولناک از دختر بزرگ خانواده خرمدین به نام آرزو آغاز شده است. آرزو، دختر بزرگ خانواده خرمدین، سال ۱۳۷۸، تازه از همسر اولش پس از ۵سال زندگی مشترک، جدا شده بود. یعنی همان سال ها که بیماری ام اس اش عود کرد. فرامرز، پسرعمه آرزو هم تازه از همسر اولش جدا شده بود. آرزو حال روحی مناسبی نداشت. آن زمان فرامرز با خانواده اش زندگی می کرد. از آنجایی که رابطه فامیلی بین این ۲خانواده بود شکست در زندگی مشترک و صحبت و گپ های آرزو خرمدین و فرامرز باهم آنها را به هم نزدیک تر کرد. همین آغاز علاقه آن دو به هم شد. هر چند رفتارهای آرزو چندان با خانواده فرامرز همخوان نبود.
خواهر فرامرز می گوید: ما خانواده ای مذهبی داریم که خانواده ام علاقه نداشتند به آرزو به عنوان عروس خانواده نگاه کنند. آرزو، آزادی هایی داشت که چندان با عرف خانوادگی ما هماهنگی نداشت و با این حال فرامرز یکی از دلایلش را برای ازدواج با آرزو حمایت از او عنوان می کرد. بیماری آرزو هر روز شدیدتر می شد و این برای همه خانواده خصوصا فرامرز ناراحت کننده بود. همین هم شد که پس از یک مهمانی در منزل خرمدین ها که به دعوت بابک که دوستی و رابطه تنگاتنگ و نزدیکی با فرامرز داشت، برگزار شده بود، فرامرز به خانواده گفت که می خواهد با آرزو ازدواج کند.
اصرار فرامرز در نهایت باعث ازدواج آنها شد، هرچند پدر فرامرز به علت مخالفت در این مراسم حضور پیدا نکرد و صیغه محرمیت آنها را پدر آرزو، یعنی اکبر خرمدین خواند. اما مدتی نگذشت که فرامرز با آرزو دچار اختلاف و همین باعث شد بخواهد نامزدی شان را به هم بزند. آرزو اما نمی خواست این اتفاق رخ دهد و با اقدام به خودکشی آرزو، فرامرز تصمیم گرفت زندگی اش را با او از سر بگیرد.
برادر بابک خرمدین در بیمارستان لقمان بستری شدازدواج آنها درتاریخ مهر ۱۳۹۰انجام شد. در تهرانسر خانه ای اجاره کردند، اما دعواهایشان تمامی نداشت. آرزو سیگار می کشید و این بیماری اش را تشدید می کرد. هرچند هفته دعواها به خانه نزدیکان کشیده می شد و آرزو به قهر، به خانه پدرش برمی گشت. دی ماه همان سال آرزو برای همیشه به خانه پدرش رفت و دیگر به خانه مشترک شان برنگشت.
این قهرها ادامه داشت تا ۱۴اسفندماه که فرامرز با دسته گلی به خانه خرمدین که دایی اش بود رفت تا برای همیشه و به خوبی داستان زندگی اش با آرزو را به پایان برساند. او حتی در خانه خرمدین با خواهرش تماس گرفته و از حضور آرزو، دایی اش اکبر خرمدین، همسر او و پسر کوچک شان افشین خبر داده و گفته بود که باهم صحبت می کنند.
فرامرز متولد ۱۳۴۵بود و ۲برادر و یک خواهر دارد. پسری که به گفته نزدیکانش مودب و غیرتی بود و دوست صمیمی و نزدیک بابک خرمدین . نزدیکانش می گویند که او اهل هیچ خلافی نبوده و سیگار هم نمی کشیده. او تکنیسین برق و عاشق و شیفته اتومبیلش بود. خانواده و نزدیکانش دلیل ازدواج فرامرز و آرزو را دلسوزی فرامرز برای آرزو می دانستند، زیرا آرزو در آن زمان نیز بیماری اش پیشرفته شده بود و با افسردگی وحشتناکی دست و پنجه نرم می کرد.
خواهر فرامرز می گوید: ۱۴اسفند فرامرز آخرین بار با من صحبت کرد، موقعیت خود را در منزل دایی خود، اکبر خرمدین، شرح داد و با من قرار گذاشت که فردای آن روز یکدیگر را ببینیم. او ۲خط تلفن داشت که یکی مخصوص کار و دیگری برای ارتباط خانوادگی بود. او پس از آن روز ناپدید شد و خط تلفن کاری اش پس از غیبتش خاموش شد اما خط دیگرش دست آرزو بود که می گفت فرامرز تلفن را به او سپرده و رفته است. از آن روز دیگر خبری از فرامرز نشد.
فردای این ماجرا، اکبر خرمدین به خانه خواهرش رفت و ماجرا را اینطور تعریف کرد که «تا ساعت۲ شب با فرامرز درباره تصمیم او برای جدایی از آرزو صحبت کرده و صبح زود رفته اند و با یکدیگر ورزش کرده اند. بعد فرامرز به او گفته که آرزو را طلاق نمی دهد.»
