دانیال یکی از پیامبران بنی‌اسرائیل است که در قرن هفتم پیش از میلاد، در بابل می‌زیست. بعد از مدتی وی به‌همراه عده‌ای از قوم یهود به ایران مهاجرت کرد و درشوش ساکن شد. محل دفن دانیال نبی به‌طور قطع مشخص نیست؛ اما بیشتر تاریخ‌نگاران، آرامگاه دانیال نبی را درشوش می‌دانند.
بعد از فتح بابل به دست کورش، دانیال نبی به شوش مهاجرت و حدودا درسن 83 سالگی فوت کرد. جسد وی پس از مومیایی شدن در شرق رودخانه شاوور دفن شد. البته مکان‌های دیگری در عراق، بابل، مصر و سمرقند نیز ادعا‌های مشابهی دارند. بعضی نوشته‌ها مدعی آن هستند که تیمورلنگ بقایای دانیال را از شوش به سمرقند آورد.
آرامگاه دانیال نبی مربوط به دوران‌های تاریخی پس از اسلام است و در خیابان امام خمینی شهر شوش واقع شده و این اثر در تاریخ 24 شهریور 1310 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. بنای آرامگاه دانیال نبی در سال 1249 خورشیدی به دستور روحانی شیعه جعفر شوشتری و به دست حاج ملاحسین معمار ساخته شد. این ساخت‌و‌ساز پس از سیل ویرانگری صورت گرفت که در همان سال، باعث تخریب بنای قبلی شده بود.
در بنای جدید ضریحی در مرکز آن قرار گرفت. این بقعه با معماری خاص و متمایز خود، امروزه یکی از مهم‌ترین جاهای دیدنی شوش به شمار می‌آید. آرامگاه دانیال نبی گنبدی پلکانی و دوپوسته دارد که نمونه‌ای بی‌نظیر در ایران به شمار می‌آید. این گنبد 25 طبقه دارد. ارتفاع گنبد نیز در حدود 20 متر و قطر آن در حدود پنج متر است.
