ارتباط سازمان منافقین با "گاندو"

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از خبرآنلاین، از همان روزهایی که قطار مذاکرات برجام روی ریل قرار گرفته بود و فضا به سمت لغو تحریم ها پیش می رفت، به طور شگفت انگیزی شایعاتی درباره افراد نفوذی در تیم برجام در محافل سیاسی خاص رد و بدل می شد. آن ها که شایعات را می ساختند پیش از آن هم در بعضی مقاطع، از کلیدواژه نفوذ استفاده کرده بودند.

این تیم که آدم های گمنامی هم نبودند، اطلاعاتی را که درباره افراد تیم مذاکره وجود داشت جمع آوری کرده بودند. در جلسات خصوصی صراحتا می گفتند نباید بگذاریم برجام جان سالم به در برد. پرونده سازی را شروع کردند. پوشه هایی در رنگ های متعدد تهیه شد و هر رنگ به یک قشر از اعضای تیم مذاکره اختصاص یافت.

نه واژه «نفوذ» حرف تازه ای بود، نه در ادبیات سیاسی کشور ما واژه «نفوذی» ناشناخته می نمود. فیلم های پلیسی اطلاعاتی زیادی از دهه های 60 و70 به صورت نوار VHS توزیع شده بود. فیلم های انگلیسی، امریکایی یا روسی، با ظرافت توانسته بودند نسل انقلابی را با موضوع نفوذ آشنا کنند. فقط کافی بود اسم فرد یا افرادی مطرح شود و برچسب نفوذی به آن ها الصاق شود؛ بعدش همان جوان هایی که فیلم های متعدد تماشا کرده بودند، قصه فیلمی را که یک جریان سیاسی شاخص می خواست تولید کند در ذهن شان تعریف می کردند.

در واقع، داستان نویسان یک قصه خیالی می بافتند و با مشابه انگاری یک چهره سیاسی، فرهنگی، نظامی و... با یکی از آدم منفی های فیلم ها نتیجه را به همان جا که می خواستند می بردند.

اتاق های فکر، کارشان سرهم بندی اطلاعات آشکار، و تلاش برای کسب اطلاعات پنهان بود. گاهی اطلاعاتی که به صورت ناقص از یک منبع مثلا امنیتی پیدا می شد، ناشیانه با اطلاعات آشکار جمع و تفریق می شد و نتیجه اش همان می شد که از اول قرار بود باشد.

در برجام، چون مسئولان ارشد تیم مذاکره مورد تأیید نظام و بزرگان بودند، تیغ مخالفان کارگر نیفتاد؛ اما باز هم از پرونده سازی در امان نماندند. چاره کار اما در این بود که در رده های چندم تیم مذاکره افرادی را پیدا کنند و به آن ها برچسب نفوذی بزنند. یافتن چنین افرادی کار سختی نبود چون تیم مذاکره از افرادی نه برای کارهای محرمانه که در امور حقوقی و اداری کمک می گرفت که لزوما علیه السلام نبودند. تیم مذاکره با رعایت حفاظت لازم آن ها را به کار می گرفت.

در کوران مذاکرات سخت و همان هنگام که تیم مذاکره در نفس گیرترین جلسات سرگرم یکی به دو کردن با 5+1 بود، تیم دیگری با آرامش کامل، بهترین فرصت را برای پرونده سازی پیدا کرده بود تا اطلاعات مربوط به افراد را جمع آوری کند و در بولتن های پرزرق و برق برای افراد زودباور بفرستد.

موقیت مذاکرات برجام خشم این افراد را برانگیخت به طوری که در فاز بعدی تصمیم گرفتند از طریق مرتبطان با مراکز قدرت، اطلاعات شان را در زرورق بپیچند و با آمیختن دروغ و راست، مقدمه بدنام کردن کل تیم مذاکره را فراهم کنند.

اطلاعات پرونده سازان از کجا آمده بود؟

ایرانیان خارج از کشور، گرایش های مختلف سیاسی دارند؛ حتی آن هایی که نسبتا وطن پرست هستند با یکدیگر اختلاف و دعوا دارند. تقریبا شبیه همین حالتی که گروه های سیاسی در داخل دارند. طبیعتا اختلافات آن ها را به تخریب یکدیگر می کشاند و هر گروه سعی می کند دیگری را بدنام کند و مثلا از چشم حکومت ایران بیندازد. این افراد، هیچ کدام شان، مورد اعتماد نظام نیستند اما از ظرفیت شان به دلایل مختلف در مسائل دیپلماتیک استفاده می شود. تیم برجام نیز با همین رویکرد آن ها را به کار گرفته بود.

جریان نایاک، برادران نمازی و... در این زمره بودند. نقاط ضعف آن ها از چشم دور نمانده بود اما نقاط قوت شان می توانست برای ایران فرصت سازی کند و اتفاقا چنین هم شد. در عین حال رقابت های بین آن ها (که بخشی از آن از روی حسادت و بخشی دیگر برای منافع شخصی بود) باعث افشاگری هایی علیه یکدیگر شد که همین اطلاعات، برای پرونده سازان، نقش وحی مُنزل را پیدا کرد. اطلاعاتی که قاعدتا نباید برای سرویس های اطلاعاتی و امنیتی کشورمان پشیزی ارزش می داشت.

نفوذ معکوس

در میان ایرانیان خارج از کشور چه کسانی از موفقیت برجام آسیب می دیدند؟ روشن است که گروهک تروریستی مجاهدین خلق (منافقین) در صدر زیان دیدگان بود؛ چون ثمره سال ها تلاش برای دور کردن ایران از قطب های مختلف دنیا را در آستانه نابودی می دید. چه کاری می توانست بکند تا زحماتش بر باد نرود؟ بازی دوگانه ای را آغاز کرد. یک کارش جاسوسی در حوزه های مختلف بود که از قبل شروع کرده بود؛ کار دومش قرمز کردن برخی از کسانی بود که با تیم مذاکره همکاری می کنند. برای این کار انگیزه شخصی هم داشت. زیرا برخی از این افراد، همان هایی بودند که سال های قبل، به ایران کمک کرده بودند تا اسم منافقین در لیست گروه های تروریستی قرار گیرد.

منافقین از یک روش دیرینه استفاده کردند و پوست خربزه را زیر پای پرونده سازان انداختند. در حالی که پرونده سازها دربه در دنبال آدم های به اصطلاح نفوذی بودند، منافقین بدون اینکه شک برانگیز شوند، اطلاعات فریب را به پرونده سازان منتقل کردند.

گاندو، محصول منافقین

منافقین، خرسند از این که توانسته بودند بدبینی و سوءظن نسبت به مسئولان دیپلماسی کشور را القا کنند، باید آخرین تیتر ترکش را هم به چله کمان می گذاشتند.

این بار مأموریت به برادران داعی الاسلام محول شد. حسن داعی الاسلام از کادرهای برجسته منافقین است که از 40 سال پیش در امریکا به سر می برد. برادرش حسین نیز، که از کادرهای بالای سازمان است، در اروپا زندگی می کند. مرور مواضع و اظهارات این دو برادر (حتی در اخبار آشکار) کاملا گویای آن است که ملات اصلی فیلمنامه سریال گاندو، کپی همان حرف هایی است که برادران داعی الاسلام (به خصوص حسن) در فضای مجازی منتشر کرده یا در سخنرانی هایشان مطرح کرده اند یا به روش های مختلف تحت عنوان «محرمانه» برای پرونده سازها فرستاده اند و آن ها هم ساده لوحانه باور کرده اند! در واقع، نفوذ صورت گرفته اما به صورت معکوس!

«نفوذ» واژه ای بود که رهبر معظم انقلاب نیز هوشیاری مسئولان در مناصب مختلف را نسبت به آن مورد تأکید قرار داده بودند. آن ها که باید این بیان معظم له را عملیاتی می کردند، گاه در فهم مصداق ها دچار اشتباه شدند و با اطلاعات فریب، فریب خوردند. سیستم های امنیتی از تشکیلاتی بهره مندند که از نیروهایشان در برابر چنین فریب هایی حفاظت می کنند. گرچه اطلاعات مربوط به این کیس ها کاملا سری است، بعید است هوشمندی آن ها متوجه نفوذ معکوس و فریب اطلاعاتی نشده باشد.

... پرونده سازان و گاندوسازان بازی را به منافقین باختند. در حالی که حسن داعی الاسلام، با تماشای قسمت های مختلف «گاندو» با سرکشیدن جام شرابش روی کاناپه کنار اتاق پذیرایی آپارتمان خود در امریکا موفقیتش را جشن می گرفت، گاندوسازان هم سرخوش از این که نفوذی ها! را شکار کرده اند، مسحور صدای کف و سوت ساده دلان سیاسی شدند؛ صدایی که نمی گذاشت قهقهه مستانه حسن داعی الاسلام به گوش شان برسد.

پی نوشت: رفتار عجیب صداوسیما و به خصوص شبکه پرس تی وی، متعلق به رسانه ملی، در روزهای اخیر و در جریان مذاکرات وین، ذهن جست وجوگر را به آن سو می برد که گویا طراحان اصلی گاندو، بازی جدید خود را در وین طراحی کرده اند.

در حالی که تلویزیون مکررا در برنامه هایش به تیم مذاکره ایرانی در وین حمله می کند، ناگهان پرس تی وی ادعا می کند «منبع مطلع» خبرهایی از داخل جلسات به او می دهد! ظن کاملا منطقی آن است که منافقین این بار هم فضای رسانه ای صداوسیما را در دست گرفته اند و به سمت و سوی خودشان هدایت می کنند. هرچند خوش بینانه ترین فرض این است که فریب خوردگان شان در صداوسیما آدم های ساده لوحی هستند که بی جیره و مواجب، دیگ حلیم سازمان تروریستی منافقین را هم می زنند، فرض واقع بینانه تر، ذهن را به گزینه های خطرناکی سوق می دهد که نمونه کارهایش را در حادثه اخیر نطنز و پیش از آن، ترور شهید فخری زاده، دیده بودیم.