آرزو و حسرتی که زن تنها را کودک‌ربا کرد

به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی ساعدنیوز به نقل از برترین ها، حسرت اینکه یک روز مادر شود و با فرزندش به پارک برود، از او یک آدم ربای حرفه ای ساخت.

زن جوانی که در مساجد می ایستاد، کودکان را زیر نظر می گرفت و بعد از آن به بهانه نذری دادن، بچه را می دزدید. با آنها در پارک ها قدم می زد، آنها را سوار وسایل بازی می کرد و بعد از آن، وقتی بچه سراغ خانواده اش را می گرفت و بی تاب می شد، او را در خیابان رها می کرد.

این زن که حالا از سوی ماموران پلیس آگاهی پایتخت دستگیر شده است، به دو کودک ربایی اعتراف کرده است. او حسرت مادر شدن و گشت وگذار با کودکش را انگیزه خود از این آدم ربایی ها اعلام کرد. چند وقت پیش با وقوع یک کودک ربایی، رسیدگی به پرونده در دستور کار تیمی زبده از کارآگاهان اداره یازدهم پلیس آگاهی قرار گرفت. دختربچه ۶ ساله ای را در جنوب تهران ربوده بودند. کودک ربا یک زن بود. تحقیقات ابتدایی کارآگاهان نشان داد، دختربچه ۶ ساله به همراه مادربزرگش برای اقامه نماز به مسجدی در محدوده شرق تهران مراجعه کرده بود. زمانی که مادربزرگ در حال نماز خواندن بوده، کودک به همراه کیف مادربزرگ که در دست داشته از مسجد خارج شده است.

کودک ربایی در مسجد

در بررسی های بیشتر کارآگاهان مشخص شد زن سارق در ابتدا به بهانه غذای نذری کودک ۶ ساله را فریب داده و پس از سرقت طلاهای این کودک و مقداری پول که داخل کیف بود، با خانواده کودک تماس گرفته و قصد اخاذی داشته است. زن میانسال در این باره به ماموران پلیس گفت: «با نوه ام برای خواندن نماز به مسجد رفتیم. زن جوانی به ما نزدیک شد و شروع به صحبت کرد. او گفت که برای نذری غذا دارد. من می خواستم نماز بخوانم. این زن هم گفت تا شما نماز بخوانید نوه تان همراه من بیاید تا به او غذای نذری بدهم. من هم احساس کردم زن معتقد و خوبی است. برای همین به او اعتماد کردم. آنها با هم رفتند و من هم مشغول نماز شدم. مدتی گذشت ولی خبری از آنها نشد. به حیاط رفتم. ولی خبری نبود. آن زن، نوه ام را برده بود. کمی که گذشت فهمیدم که کیفم هم نیست. درون کیفم پول، طلا و کارت عابربانکم بود. حتی رمزش را هم نوشته بودم و داخل کیفم گذاشته بودم. تازه فهمیدم که آن زن سارق است و نوه ام با کیفم را برده است.»

رهایی کودک در پارک

این در حالی بود که ساعتی بعد خانواده دختربچه به پلیس اعلام کردند که زن کودک ربا با آنها تماس گرفته و درخواست ٥٠٠ میلیون تومان پول کرده است. او شماره کارت مادربزرگ بچه را که داخل کیف بود، به خانواده کودک داده تا پول را در آن حساب واریز کنند. بلافاصله ماموران اداره یازدهم پلیس آگاهی پایتخت موضوع را به صورت ویژه در دستور کار خود قرار دادند. حتی رئیس اداره یازدهم نیز وارد عمل شد. با پیگیری و اقدامات فنی پلیسی در کمتر از ٢٠ دقیقه مشخص شد فرد رباینده در محدوده شهرری حضور دارد. ٦ ساعت از این کودک ربایی گذشته بود که در نهایت این زن در همان پارک شناسایی شد.

با اقدام به موقع کارآگاهان و ارائه آموزش های لازم، زن کودک ربا از عملی کردن نقشه خود ناکام ماند و کودک را در محل سرقت رها کرد.

دستگیری و اعتراف

از آن زمان به بعد موضوع به صورت ویژه در دستور کار ماموران قرار گرفت و تلاش ها در این خصوص آغاز شد. کارآگاهان اداره یازدهم پلیس آگاهی پس از دریافت اطلاعات مهم، رصد های اطلاعاتی را آغاز کردند. آنها با بهره گیری از روش های علمی کشف جرم و با انجام اقدامات اطلاعاتی و کارآگاهی، مخفیگاه متهم را در جنوب تهران شناسایی کردند. کارآگاهان در گام بعدی با هماهنگی مرجع قضائی روز ٢٩ شهریورماه راهی مخفیگاه متهم شدند و زن جوان را در یک عملیات منسجم دستگیر کردند.

متهم پس از انتقال به اداره یازدهم پلیس آگاهی در تحقیقات ابتدایی به جرم ربودن دختر خردسال و یک کودک ربایی دیگر با شگرد تعارف غذای نذری در اواسط مردادماه امسال اعتراف کرد و گفت: «من در یک فرصت مناسب به بهانه دادن غذای نذری کودکان را اغفال و پس از آدم ربایی، کودکان را در محدوده های ربایش رها می کردم.»

سرهنگ «علی ولیپور گودرزی»، رئیس پلیس آگاهی تهران بزرگ درباره این پرونده گفت: «متهم با صدور قرار قانونی از سوی مرجع قضائی برای کشف جرائم احتمالی و شناسایی سایر شکات در اختیار کارآگاهان اداره یازدهم پلیس آگاهی قرار گرفت.»

در حسرت مادر شدن

این زن در گفت وگویی جزئیات بیشتری از این آدم ربایی را فاش کرد. او صحبت های عجیبی را مطرح و به «شهروند» گفت: «همیشه آرزو داشتم که یک کودک داشته باشم. مدتی قبل با مردی آشنا شدم. ما چندوقت با هم رفت وآمد داشتیم تااینکه فهمیدم اصلا به درد همدیگر نمی خوریم. هیچ تفاهمی با هم نداشتیم. برای همین ارتباطم را با او قطع کردم، اما او برای گرفتن انتقام از من شکایت کرد و به دروغ مدعی شد که انگشتر ٢٠ میلیون تومانی اش را سرقت کرده ام. من ٩ ماه بی دلیل در زندان ماندم تا اینکه آن مرد رضایت داد و آزاد شدم. حتی می خواستم که بعد از آزادی به اتهام تهمت از او شکایت کنم. ولی دیگر او را پیدا نکردم. بعد از آن با مرد دیگری آشنا شدم. ولی ارتباطم با او هم زیاد دوام نداشت. با چند نفر دیگر هم آشنا شدم، ولی برای ازدواج مناسب نبودند. از طرفی همیشه وقتی دوستانم و خواهرانم را می دیدم که با فرزندان کوچک شان به پارک وتفریح می روند، حسرت می خوردم. دلم می خواست من هم بچه داشتم تا با او به گردش بروم و او را به پارک ببرم. همین شد که تصمیم به کودک ربایی گرفتم.»

این زن ادامه داد: «به مساجد می رفتم. بچه هایی که با مادر یا مادربزرگ شان به آنجا می آمدند را شناسایی می کردم. بعد با آنها طرح دوستی می ریختم. هنگام اقامه نماز، از آنها اجازه می گرفتم و به بهانه نذری، بچه را با خودم می بردم. من قصدم سرقت یا آزار نبود. فقط با بچه ها به پارک می رفتیم، مدتی قدم می زدیم و با آنها حرف می زدم. بعد که بی تاب خانواده هایشان می شدند، آنها را در خیابان رها می کردم. فقط می خواستم آن آرزویی که همیشه داشتم برآورده شود. حسرت بچه باعث شد که دست به این کار بزنم وگرنه قصد بدی نداشتم و به هیچکدام از بچه ها هم آسیبی نرساندم.»

مسمومیت خانواده مسجدسلیمانی با قرص برنج