به گزارش پایگاه خبری - تحلیلی ساعدنیوز به نقل از فارس، در دوره ناصرالدین قاجار گاه و بیگاه خارجی‌ها می‌آمدند ایران برای کاوش‌های باستانی و ناصرالدین هم به این اکتشافات و البته طلا و جواهراتی که گاهی از زیر خاک بیرون می‌آمد، علاقه‌مند شد و همین علاقه، خسارتی به آثار باستانی ایران زد آن سرش ناپیدا!
ماجرا از این قرار بود که فرانسوی‌ها زرنگی کردند و آمدند پیش ناصرالدین و 10 هزار تومان دادند و در سال 1274 شمسی یک قرارداد با او امضاء کردند که نامش «امتیاز حفریات کل ایران» بود و از جمله مفادش اینکه قرار شد هر چه اشیاء نفیس از جنس طلا یا نقره یا جواهرات یافت شود، متعلق به دولت ایران باشد و اگر دولت فرانسه بخواهد، نصف آن را به قیمت عادلانه بخرد و برای خرید نصف دیگر هم حق‌تقدم داشته باشد. یعنی انگار که گنج یافته باشند و بخواهند بفروشند!
قسمت تلخ ماجرا هم اینکه: «از حجازى و مجسمه و خطوط هر چه یافت شود می‌تواند نقشه و قالب آن را بردارند و آنچه پیدا شود نصف آن مال دولت فرانسه خواهد بود». کمی بعد ناصرالدین مُرد و مظفرالدین آمد و بلای بزرگ‌تر نازل شد!
فرانسوی‌ها آثار باستانی ایران را کشف می‌کردند و درباریان و شاه قاجار هم آنها را به چشم ثروت مفت و مجانی نگاه می‌کردند و خوشحال بودند و راضی بودند از فرانسوی‌ها. در تاریخ هم مشهور است که مظفرالدین را در سفر فرنگ به موزه لوور بردند ولی در بازدید از سالن مخصوص ایران برنامه‌ای ریختند تا وی جواهرات و اشیاء طلایی کشف‌شده در ایران را نبیند که مبادا ناراحت نشود و به جایش سفالینه‌ها و خطوط و نقاشی‌ها را نشان دادند که خوشش بیاید.
این‌طوری مظفرالدین خوشحال شد که ایران هم در مهد تمدن غرب برای خودش آثار باستانی قابلِ نمایش دارد و فرانسوی‌ها هم امتیازنامه تکمیلی را از مظفرالدین گرفتند و امتیاز انحصاری قبلی، دائمی و ابدی! شد و امتیازات بیشتری هم گرفتند و از جمله اینکه: «دولت فرانسه متعهد است که هر گاه اسباب طلا و نقره کشف شود به وزن آن باید پول طلا و نقره تحویل خزانه دولتى ایران بنمایند و تمام باقى اشیاء به دو قسمت مابین این دو مملکت تقسیم شود. مگر آنهایی که در حوالى شوش پیدا شده است بدون خسارت تعلق به دولت فرانسه دارد». این‌طوری بود که باستان‌شناسان فرانسوی افتادند به جان آثار باستانی ایران و موزه لوور آباد شد!
