احادیثی درباره فضیلت ماه شعبان
ماه شعبان یکی از ماههای مهم سال است که برای آن جایگاه بزرگ و پر فضیلتی در احادیث و روایات اسلامی از سوی پیشوایان دینی گزارش شده است.زیرا شخصیت های بزرگ و ارزشمند که از ستارگان آسمان ولایت و امامت به شمار می آیند در ماه شعبان دیده به جهان گشوده اند مانند ولادت با سعادت حضرت اباعبداللّه الحسین علیه السلام که در روز سوم ماه شعبان اتفاق افتاده و نیز در روز چهارم این ماه ولادت با سعادت حضرت ابوالفضایل رخ داده، در روز پنجم آن ولادت حضرت سجاد علیه السلام می باشد. همچنین در پانزده شعبان ولادت پر برکت قطب عالم امکان حضرت ولی اللّه الأعظم مهدی موعود است که خداوند به وسیله او به هر مظلومی از اولیاء و انبیاء و اصفیاء خویش از زمانی که پدر ما آدم علیه السلام به زمین آمده، وعده نصرت فرموده و وعده داده که زمین را پس از آنکه از ظلم و ستم و بی عدالتی پر شده، از عدل و داد پر کند.علاوه بر موارد ذکر شده طبق برخی روایات نیمه این ماه شب قدر به شمار آمده که پیشوایان دینی به احیاء و شب زنده داری آن سفارش و تأکید کرده اند. همچنین ماه شعبان ماه بسیار شریفی بوده و منسوب به پیامبر اعظم صل الله علیه وآله است.
احادیثی از امام صادق (ع) درخصوص فضیلت ماه شعبان
امام صادق (ع) فرمود : روزه ماه رمضان ذخیره بنده برای روز قیامت است ، هیچ بنده ای در ماه شعبان روزه زیاد نمی گیرد مگر اینکه خداوند امور معیشتی اش را اصلاح میگرداند و شر دشمنش را بر طرف می نماید ، هرکس یک روز از ماه شعبان را روزه بگیرد کمترین پاداشش این است که بهشت بر او واجب میگردد.
فضایل ماه رجب ، شعبان رمضان ؛ صفحه ۳۹
امام صادق (ع) فرمود : پدرم دو ماه شعبان و رمضان را با روزه به هم وصل میکرد و میفرمود : روزه دو ماه پی در پی توبه ای از جانب خداوند است.
فضایل ماه رجب ، شعبان رمضان ؛ صفحه ۵۵
امام صادق (ع) فرمود : هرکس سه روز از ماه شعبان را روزه بگیرد بهشت بر او واجب میگردد و روز قیامت رسول خدا (ص) او را شفاعت میفرماید.
فضایل ماه رجب ، شعبان رمضان ؛ صفحه ۵۶
حدیثی از رسول خدا (ص) درخصوص ماه شعبان
رسول خدا (ص) فرمود : شعبان ماه من است و رمضان ماه خداست و آن بهار فقراست . خداوند قربانی کردن را قرار داد تا مساکین تان از گوشت سیر گردند پس آنها را اطعام کنید.
فضایل ماه رجب ، شعبان رمضان ؛ صفحه ۵۵
روزه داری در ماه شعبان
پیامبر می فرمایند: شعبان ماه من است هر کس یک روز از این ماه را روزه بدارد بهشت بر او واجب می شود، و در برخی احادیث از شعبان به سید و سرور ماهها تعبیر شده است.
در روایتی از حضرت صادق علیه السلام گزارش شده که هنگامی ماه شعبان فرا می رسید، پدرم امام سجاد علیه السلام اصحاب و یاران خود را جمع می کرد و چنین می فرمود: ای اصحاب من، می دانید این چه ماهی است؟ این ماه شعبان است و رسول خدا می فرمود: شعبان ماه من است پس روزه بدارید برای دوستی و محبت پیامبر خود و برای تقرّب و نزدیک شدن به پروردگار، به حق آن خدایی که جان علی بن الحسین به دست قدرت اوست، سوگند یاد می کنم که از پدرم حسین بن علی علیهما السلام شنیدم که او نیز از پدرش امیرالمؤمنین شنیده است که می فرماید: هر کس روزه بدارد ماه شعبان را برای محبّت پیامبر و تقرّب به سوی خدا، خدا او را دوست دارد و او را به کرامت و بزرگواری خود در قیامت نزدیک گرداند و بهشت را بر او واجب نماید.
از صفوان جمال روایت شده که می گفت امام صادق علیه السلام به من فرمود وادار کن کسانی را که در اطراف تو هستند به روزه ماه شعبان. گفتم فدایتان شوم مگر در فضیلت آن چیزی می بینید فرمودند: بلی به درستی که رسول خدا صل الله علیه وآله هرگاه می دید هلال ماه شعبان را، امر می فرمود به منادی که در مدینه ندا می کرد: ای اهل مدینه من از جانب خداوند به سوی شما مبعوث شدم آگاه باشید که شعبان ماه من است. پس خدا رحمت کند کسی را که مرا بر ماه من یاری کند یعنی روزه بدارد.
از امام صادق روایت است که امیرالمؤمنین فرمود: «ما فاتنی صوم شعبان مذ سمعت منادی رسول اللّه ینادی تلی شعبان فلن یفوتنی ایّام حیاتی صوم شعبان ان شاء اللّه» روزه ماه شعبان از من فوت نشد از زمانی که شنیدم منادی رسول خدا فریاد می کرد... بنابراین هرگز روزه ماه شعبان از من در ایام زندگانی ام فوت نخواهد شد اگر خدا بخواهد.
دعا در ماه شعبان
دعا غیر از قرائت و خواندن کلمات و حروف است، اینکه بداند چه می گوید؟ و از پروردگار خود چه درخواست می کند؟ در این صورت بر دعا کننده صدق نمی کند که از پروردگار خود فلان چیز را خواسته است بلکه صدق می کند که الفاظی را قرائت کرده و خواننده الفاظ، غیر دعا کننده و خواهنده است.
خدای متعال می فرماید: «امّن یجیب المضطر اذا دعاه و یکشف السّوء» و نیز در جای دیگر می فرماید: «ادعونی استجب لکم» و همچنین می فرماید: «اسألوا اللّه من فضله» انّ اللّه کان بکم رحیم این مناجات تکان دهنده با این مفاهیم عظیم از برکات محمّد و خاندان اوست که قدر و عظمت آن را کسی نمی داند که صاحب دل آگاه و قلبی آکنده از محبت کوی دوست باشد چون در قرآن به صراحت بیان شده است برای کسی که قلبی آگاه و گوشی شنوای از حقیقت دارد شهادت و گواهی را به همراه می آورد «انّ فی ذالک لذکری لمن کان له قلب او القی السمع وهو شهید.»
و غافلان، از معرفت آن دور و از فوائد بزرگ و انوار درخشان آن مهجوراند و بیشتر مردم قدر نعمت مناجات را نمی دانند و همانا منشأ این مناجات علوم و معارف ارجمندی است که جز کسانی که پا در این راه گذاشته اند، کس دیگری بر مقام و حدود آن آگهی نخواهد یافت و آنان اولیاء خدا یعنی آنچنان کسانی هستند که از راه کشف و مشاهده به آن دسترسی یافته اند و رسیدن به حقایق این مکاشفات همانا بزرگترین نعمات آخرت است که هیچ یک از نعمات دنیوی را به آن مقایسه و سنجش نتوان کرد و اشاره صادق آل محمّد علیه السلام به این موضوع است، آنجا که می فرماید: اگر مردم آنچه را که در فضیلت معرفت خداست می دانستند چشمان خود را به آنچه دشمنان از زرق و برق حیات دنیوی بهره ورند نمی گشودند و دنیای آنها در نزد آنان از آنچه در زیر پاهای خود لگد می کنند پست تر می نمود و به معرفت خداوند مانند آن کسی که همواره در باغهای بهشت با اولیاء خدا مصاحب باشد متنعم می شدند و لذّت می بردند.
آشنایی با احادیثی درباره حضرت فاطمه(س)
