آشنایی با فستیوال اونام هند

هند کشوری است با هزاران سنت و آداب و رسوم منحصر بفرد از جمله انواع مراسم سنتی و جشن ها و آیین ها و اعیاد و تعطیلات که دارای تقویم خاص هستند. جشن ها یکی از مهمترین مراسم ها در هندوستان است. در این کشور انواع و اقسام جشن برگزار می شود که عموماً با رقص و نور و رنگ همراه است. این جشنواره، فرصتی برای مردم کرالا محسوب می شود تا بدون در نظر گرفتن باورهای مذهبی یا موقعیت اجتماعی خود در کنار هم جمع شوند و با شرکت در این جشنواره ده روزه مملو از رویدادهای فولکلور و فرهنگ عامه با موضوعات هنر، غذا، و ورزش و اهدای هدیه، فرهنگ پُربار خود را جشن بگیرند.

جشن اونام

جشن محصول یکی از آن مراسم های کهن کشور هزار آیین هند است. این جشن یا جشنواره که هر ساله در 12 سپتامبر برابر با 21 شهریور خورشیدی در تریشور کرالای هند برگزار می شود و به مدت 10 روز برگزار می شود. این جشن با نام "اونام" نوعی شکر گزاری برای برداشت محصول خوب و سالم است. این جشن ممکن است بیش از 600 شرکت کننده با بدن های ببری شکل داشته باشد. مراسم اونام یا جشن محصول در یک منطقه پر درخت انجام می شود. حرکت افراد شرکت کنند با آن بدن های رنگا رنگ از میان درختان بسیار دیدنی و مهیج است.در این جشن یا جشنواره هنرمندان هندی بدن های کشاورزان و زمین داران و افرادی را که دوست دارند در این مراسم شرکت کنند، به شکل ببر، پلنگ یا شیر نقاشی می کنند. اونام بزرگترین جشنواره سال در ایالت کرالا در جنوب هند است. در این جشنواره مردم خانه های خود را با شیوه خاصی موسوم به اوناپوک کالام (Onnapookkalam) گل آرایی نموده، لباس های نو بر تن نموده و غذاهای مخصوص جشن را آماده می نمایند. بعلاوه نخستین روز این جشنواره اتهم (Atham) و روز پایانی نیز تیروونام (Thiruvonam) نام دارد.

افسانه اونام

افسانه ی "اونام" در رابطه با بازگشت نیمه خدایی با نام "ماهابالی، Mahabali" می باشد که داستانی مشابه با قصه ی "هولیکا" در فستیوال "هولی" دارد. در این عید نیز پیروزی امید بر ناامیدی تجلیل می شود، اما بر خلاف جشن "هولی"، با نیمه ی خدای "ماهابالی" با احترام کامل رفتار می شود. در سال های اخیر، "اونام" از جایگاه مذهبی خود فرا تر رفته است و به یکی از بزرگ ترین فستیوال ها در استان کرالا تبدیل شده است.

چگونگی برگزاری جشن اونام

در این روز، شرکت کنندگان خود را آماده می کنند که با بدن های رنگ شده در هیبت ببر، پلنگ یا شیر و به تقلید از راه رفتن این حیوانات به سمت مرکز نمایش روند. شرکت کننده ها با حرکات نمایشی و پیچ و تاب هایی که به بدن خود می دهند، سعی در تداعی هیبت، قدرت و حرکات نرم و مرموز این حیوانات وحشی را دارند. حرکات گروهی با آن بدن های رنگا رنگ، گل های آویخته به گردن، سبیل های ببری، دندان های نیش بلند و دم های دراز همه و همه با استفاده از رنگ های طبیعی و گیاهی منطقه انجام شده است که به نوعی معرفی محصولات منطقه هم به حساب می آید. زرد، سیاه، سفید، صورتی، بنفش، آبی، قرمز، سبز و... رنگها و ماسک های ترسناک حیواناتی که به این جشن جان می دادند. ساز های کوبه ای، به نبرد های این ببر های وحشی هیجان عجیبی می بخشند. هیجانی که ناخودگاه تماشاگر را با خود به دل این آیین و مراسم دیرینه می کشاند. مردان و پسران در این جشن با شور و هیجان عجیبی دست به حرکات و پیچ و تاب های تند بدنی می زنند. حرکاتی که گویی می خواهند و بواسطه آنها از حریمی دفاع کرده یا شر موجود وحشتناکی را کم کنند.

آنها این مراسم را تا معبد باستانی Vadakkunnathan که بیش از 100 هکتار زمین سر سبز به شکل یک پارک زیبا دارد، ادامه می دهند. بعد از ادای احترام به معبد و شیوانا کم کم عقب نشینی کرده و آرام بر زمین می نشینند. این مراسم زمانی برای شکار ببر هم انجام می شده است. زیبای و شور و هیجان این مراسم زمان را از یاد توریست های تماشاگر برده است. در دل نیمه شب آنها هنوز در حال و هوایی این مراسم به سر می برند. جالب است که تلویزیون محلی و رسانه ها این مراسم را به صورت زنده بر روی آنتن می فرستد. آنها نهایت تلاش خود را برای حفظ میراث فرهنگی و سنتی خود به کار می برند. در این مراسم تابلو های زیادی از تصویر ببر، پلنگ که توسط هنرمندان هندی کشیده می شوند به فروش می رود. با اتمام این مراسم کشاورزان بر این باور هستند که محصولات آینده خود را از گزند و آسیب های احتمالی حفظ کرده اند. آنها با پولی که از فروش محصول و شرکت دراین مراسم بدست آوردند، تعطیلات خوبی را برای خود و خانواده خود فراهم می آورند.

فستیوال های هند از جذاب ترین فستیوال های جهان هستند با سفر به این کشور لحظات خوشی را برای خودتان رقم بزنید.

نگاهی به آداب و رسوم مردم سریلانکا