بین خوانندگان موسیقی بلوز، آهنگ مرسوم و رایجی هست به نام «شیکاگو خانه دوست داشتنی»؛ دلیل آن هم ساده است. شیکاگو، پایتخت و قلب تپنده موسیقی بلوز در جهان می باشد. کسانی که اندک آشنایی با این سبک از موسیقی داشته و تا به حال خرید بلیط هواپیما شیکاگو را تجربه کرده اند، مسلما در این شهر روح موسیقی بلوز را به خوبی لمس کرده و به خوبی می دانند که ما از چه فضای لذت بخشی صحبت می کنیم.
بلوز به انگلیسی Blues به معنی احساس غم و اندوه می باشد (معنی اصلی Blue در انگلیسی رنگ آبی می باشد اما معنی دیگر آن غم انگیز، دلگیر و محزون می باشد). این واژه ریشه در اصطلاحی محلی در بین بردگان آفریقایی – آمریکایی دارد که تاریخچه ی آن به اوایل ۱۸۷۰ می رسد.
در واقع بیان گر اندوه بردگان سیاه پوست منطقه از ظلم و ستم اربابان شان بوده است و سبک بلوز زائده ی افکار آنها در زندگی شان می باشد. آوازی که با این سبک نواخته و خوانده می شود اغلب برای تجسم و ابراز احساسات درونی بکار می رود و بیشتر جنبه ی غم انگیز دارد. ایالت های سیاه پوست نشین می سی سی پی، لوئیزیانا، جورجیا و آلاباما خواستگاه اصلی سبک بلوز می باشند.
از خصوصیات سبک بلوز در موسیقی، آزادی عمل، بدیهه نوازی و بدیهه خوانی می باشد. بخاطر نوع اجرای آن که شاید به نحوه ی کار بردگان در مزارع آمریکا برمی گردد بیشتر بصورت پاسخ، تکرار، ریتمیک و موزون می باشد. این عمل برای به شوق آمدن و اتحاد بیشتر کارگران در حین اجرای کار صورت می گرفت.
این شیوه ی اجرای موسیقی بعدها تاثیر زیادی در موسیقی غربی و آمریکایی گذاشت و ردپای آن در ملودی های سبک بلوز شامل نت های محزون می باشند. این نت ها در واقع همان درجات سوم، پنچم و هفتم گام ماژور اما اندکی بم تر می باشند.
سبک بلوز را تقربیا می توان با بیشتر سازها اجرا نمود اما سازهای اصلی این سبک عبارتند از: هارمونیکا(سازدهنی)، پیانو، ساکسیفون، ترومپت، درامز، گیتار، گیتار بیس، کنترباس.
ویژگی های موسیقی بلوز
در این سبک موسیقی ریتم اهمیت زیادی دارد. در ابتدا ترانه هایی که سیاه پوستان می خواندند ماهیتی آوازی داشت و معمولا هیچ سازی در میان نبود و سیاهان به کف زدن بسنده می کردند، فقط گاهی یک ساز کوبه ای آن ها را همراهی می کرد.
در سبک بلوز، هر بند ترانه معمولا سه خط دارد که خط اول و دوم غالبا تکراریست و به یک شکل خوانده می شود تا شنونده آمادهٔ شنیدن خط سوم شود که ملودی آن متفاوت است.
موسیقی بلوز را به نوعی می توان کشاکش دائمی ملودیک دانست که با طرح سوال و ایجاد تنش شروع می شود و با جواب دادن به رفع تنش منجر می شود. هرچه این تنش ملودیک بیشتر باشد موسیقی در گوش شنونده بیشتر بلوزی می شود. حتما نام نت های بلو را شنیده اید.
این نت ها جزء نت های آکورد نیستند و با آن ناهماهنگ هستند. به همین جهت حالتی از بی قراری و تنش را در شنونده ایجاد می کنند که فقط با برگشتن به نت های همان آکورد برطرف می شود. در موسیقی امروز بلوز، استفاده از جمله های ملودیک کوچکی که در طول آهنگ تکرار می شوند نیز رایج است که به آن ریف یا هوک می گویند.
دو سبک موسیقی بلوز
دلتا بلوز
به سبک قدیمی بلوز گفته می شود که در دلتای رود می سی سی پی در آمریکا رواج داشت. در این دوره یعنی قبل از جنگ جهانی دوم مختص سیاهان بود و معمولا در روستاها یا شهرهای کوچک و در گروه های کوچک سه یا چهار نفره اجرا می شد.
این سبک موسیقی ماهیتی آوازی داشت و به همین دلیل گاهی خواننده به تنهایی آواز می خواند و گاهی در کنار آواز خود سازی مثل گیتار یا بانجو هم می نواخت. این ویژگی هم بر آوازی بودن سبک بلوز تاکید می کرد و هم امکان شناخت بهتر تکنیک نوازندگی آن ها را فراهم می کرد.
این نحوهٔ اجرا یک بیان شخصی بود که تاثیر زیادی بر شنوندگان و مخاطبان این نوع از موسیقی داشت.
شیکاگو بلوز (بلوز مدرن)
پس از جنگ جهانی دوم و با مهاجرت سیاه پوستان به ایالت های دیگر آمریکا که مهم ترین آن ها شیکاگو بود، بلوز از جمع های کوچک و شهرهای کم جمعیت بیرون آمد و در شهرهای دیگر گسترش یافت. در این دوره موسیقی الکتریک روی کار آمد و استفاده از آمپلی فایرها رایج شد.
موزیسین های بلوز نیز به گیتار الکتریک روی آوردند و حتی برای استفاده از سازدهنی آمپلی فایر به کار بردند. نوازندگان بلوز به خوبی توانستند موسیقی سنتی خود را با موسیقی الکتریک شهری وفق دهند و این امر باعث نجات موسیقی بلوز شد.
در این دوره، موزیسین ها در بلوز به اجرای گروهی روی آوردند و از سازهایی مثل درامز، گیتاربیس و پیانو نیز استفاده کردند. حتی به واسطهٔ آشنایی بیشتر با موسیقی جاز، سازهای بادی مخصوصا ساکسوفون هم روی کار آمد.
جشنواره موسیقی بلوز در شیکاگو
بین خوانندگان موسیقی بلوز، آهنگ مرسوم و رایجی هست به نام «شیکاگو خانه دوست داشتنی»؛ دلیل آن هم ساده است. شیکاگو، پایتخت و قلب تپنده موسیقی بلوز در جهان می باشد. کسانی که اندک آشنایی با این سبک از موسیقی داشته و تا به حال سفر به شیکاگو را تجربه کرده اند، مسلما در این شهر روح موسیقی بلوز را به خوبی لمس کرده و به خوبی می دانند که ما از چه فضای لذت بخشی صحبت می کنیم.
حال با توجه به این موضوع، دیدن جشنواره موسیقی بلوز در شیکاگو به عنوان یکی از بزرگ ترین جشنواره های موسیقی جهان اصلا نمی تواند دور از انتظار باشد. در واقع، جشنواره موسیقی بلوز در شیکاگو، فستیوالی است که تاریخ و اصالت شهر شیکاگو در موسیقی بلوز را فریاد می زند. با ما در ادامه این مطلب همراه و همگام باشید تا شما را با ابعاد مختلف این جشنواره و همچنین زمان دقیق برگزاری آن در سال 2019 آشنا و لذت اوقات فراغت شما را با شرکت در جشنواره موسیقی بلوز در شیکاگو چند برابر کنیم.
محل برگزاری جشنواره در شیکاگو
تا قبل از سال 2017 میلادی، جشنواره موسیقی بلوز در شیکاگو همواره در پارک گرانت و در همسایگی دریاچه میشیگان برگزار می شد اما به خاطر برخی مسائل، دپارتمان امور فرهنگی و رویدادهای ویژه شیکاگو از سال 2017 مکان برگزاری جشنواره را تغییر و آن را به پارک میلینیوم برد.
مساله ای که اتفاقا با استقبال حاضران هم مواجه شد و ترکیب زیبایی های پارک میلینیوم با جذابیت های جشنواره موسیقی بلوز، خاطرات بسیار شیرینی برای هر فرد به وجود آورد. در سال 2018 هم جشنواره مد نظر در همین پارک برگزار شد و نزدیک به 500 هزار نفر شرکت کننده در آن حضور یافت.
زمان برگزاری جشنواره بلوز 2019
طبق روال سال های اخیر امسال هم جشنواره موسیقی بلوز در شیکاگو با حضور پادشاهان و اساطیر قدیم و جدید این موسیقی برگزار خواهد شد. این جشنواره سی وششمین دوره از فستیوال موسیقی بلوز خواهد بود. طبق برنامه ریزی های انجام شده، جشنواره سال 2019 طی سه روز و از روزهای 7 تا 9 ژوئن برگزار خواهد شد.
حضور در این جشنواره هم مثل سال های گذشته برای همه رایگان بوده و فرصتی بسیار بزرگ است تا علاقه مندان موسیقی بلوز، با سفر به شیکاگو بدون هیچ هزینه ای به خیالات خود رنگ واقعیت بزنند.
آشنایی با جشنواره مجسمه های شنی آنتالیا
