آشنایی با سگ نژاد دینگو 

برخی افراد تصور می کنند که تمام سگ های موجود در جهان حیوانات اهلی و دوست با انسان ها هستند که از زندگی و همنشینی با انسان ها لذت می برند. اما جالب است بدانید که گونه هایی از سگ در دنیا وجود دارد که کاملا وحشی هستند و در صورتی که در شرایط نامناسب قرار گیرد احتمال حمله و تهاجم آنها به انسان ها زیاد است. سگ نژاد دینگو یکی از قدیمی ترین نژادهای سگ در دنیا است که جزء سگ های وحشی شناخته می شود. اگر تا به حال با خود فکر کرده اید که جد تمام سگ هایی که روی کره زمین هستند چه حیوانی است، امروز می خواهیم پاسخ این سوال را به شما بدهیم. دینگو سگی که بومی استرالیا است توانسته این لقب را از آن خود کند. در ادامه بیشتر به این حیوان می پردازیم و خصوصیات آن را بررسی می کنیم.

تاریخچه سگ دینگو

دینگو یک حیوان وحشی است که توسط انسان ها حدود ۴٫۰۰۰ سال پیش به استرالیا برده شد. براین باور است که دینگو جد تمامی نژاد های سگ می باشد (حدود ۶۰۰ نژاد سگ). سگ ها و انسان ها قبل از اینکه استرالیا از خشکی جدا و توسط آب احاطه شود به آنجا مهاجرت کردند. کاپیتان ویلیام دامفیر، کسی بود که راجع به سگ های وحشی در سال ۱۶۹۹ نوشت، اولین نوشته رسمی راجع به دینگو. دینگو ها دراصل توسط چند گروه بومی استرالیایی برای رفع مشکل غذا در مواقع ضروری نگهداری می شدند. دینگو دوباره وحشی شد و به حیات وحش بازگشت. انجمن تربیت سگ در استرالیا واقع در جنوب ویلز، بسیاری دینگو را پرورش و تربیت کرده اند. این سگ ها تقریباً دوباره آسان اهلی می شوند اگر از تولگی با انسان ها بزرگ شوند. در بسیار از مناطق استرالیا این نژاد هنوز به عنوان یک حیوان موذی شناخته شده و به طور قانونی نمی شود از آن به عنوان یک حیوان خانگی نگهداری کرد. دولت فدرال این سگ را به عنوان حیوان وحشی رده بندی کرده است و نمی توان آن را صادر کرد بجز برای باغ وحش ها. دینگو ها در خارج از استرالیا بسیار کمیاب می باشند.

طول و وزن سگ دینگو

وزن یک دینگو با جنسیت نر ۱۶ کیلوگرم و در جنسیت ماده ۱۴ کیلوگرم است. نر این حیوان ۱۲۵ سانتی متر طول دارد و ماده نیز تا ۱۲۲ سانتی متر می رسد. این حیوانات ۵۷ سانتی متر ارتفاع دارند. اگر نزدیک به انسان زندگی کنند و شرایط زندگی آن ها مساعد باشند و خوب غذا بخورند وزن این حیوان بیشتر هم می شود. اما بدم این حیوان همیشه تناسب اندام دارد و هیچوقت اضافه وزن نداشته است.

خلق و خوی سگ دینگو

دینگو نژادی است که تا به حال هرگز کاملاً اهلی نشده و تقریباً هرگز بعنوان یک همدم نگهداری نشده است. دینگوهای آموزش ندیده برای کودکان مناسب نمی باشند و به آسانی رام نمی شوند. بهترین راه برای رام کردن آنها مهربانی، بردباری و استواری است. دینگوها را فقط در زمانی می توان بعنوان حیوان خانگی نگهداری کرد که از تولگی، قبل از 6 هفتگی آنها را به منزل ببرید. در این سن کم آنها را می توان اهلی کرد، اما از 10 هفتگی به بعد آنها را نباید برای نگهداری قبول کرد.

اگر آنها را بخوبی آموزش دهند و مواظبت کنند، دینگو می تواند یک حیوان خانگی خوب و تکی شود. دینگو دارای ویژگی های غیرعادی می باشد. بهترین بالارونده درخت و بعضی اوقات گوشه گیر، اما این ویژگیها، جالب توجه است و همانند نزدیک ترین خانواده خود New Guinea Singing Dog و Finnish Spitz می باشد. چیدمان دندانها و کوتاهی آرواره وجه تمایز آنها با اجدادشان می باشد (گرگ هندی). همچنین مانند گرگ، دینگو ماده فقط یکبار در سال تولیدمثل می کند.

برخلاف سگهای دیگر دینگو برای زندگی کردن یک همدم برای خودش انتخاب می کند، برخی اوقات بخاطر از دست دادن شریکش از غصه خوردن بیش از حد می میرد. اغلب توله های آنها در حفره درختان یافت می شوند، بطور کل از تمامی اطراف و بخاطر وجود مانع در جلوی آن محافظت می شوند. با این حال برخی اوقات توله ها شکار مارها می شوند. آنها دارای غریزه بسیار قوی هستند و در گروه زندگی می کنند. این گروه ها بر حسب عادت در شب شکار می کنند.

دینگوها کارهایشان را بی صدا انجام می دهند و واق واق کردن را زمانی یاد می گیرند که با دیگر نژادهای سگ در ارتباط باشند. آنها با جیغ زدن و زوزه کشیدن با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند. آب یک نوع مانع برای دینگو ها است و اکثر آنها فقط در آب راه می روند، شنا نمی کنند. دینگوهای وحشی از انسان ها می ترسند و به حیاط وحش باز می گردند. برای زنده ماندن در بیابان آنها خود را به ناخوشی و به دروغ خود را به مردن می زنند. دینگوها بندرت از خود پرخاشگری نشان می دهند. زمان پرورش آنها بین ماه های خرداد و تیر رخ می دهد. امروزه توله های دینگو فقط دراسترالیا موجود می باشند و برای صادر کردن نمی باشند.

تغذیه سگ دینگو

دینگو ها پستانداران هستند گوشتخوار، که از گوشت تغذیه می کنند. با توجه به اینکه آنها در طبیعت به صورت وحشی زندگی می کنند غذای خود را از طریق شکار و جستجوی طعمه تامین می کنند. آنها گاهی اوقات به صورت انفرادی به دنبال شکار می روند و در مواردی که طعمه آنها بزرگ و سخت باشد به صورت گروهی به آن حمله ور می شوند و طعمه را از پا در می آورند. به طور معمول غذای آنها را دام ها و احشام کوچک مانند آهو ها، خزندگان مانند قورباغه ها، خرچنگ ها، مار ماهی ها، مارها، پرندگان، ماهی ها، حلزون ها و برخی میوه ها و دانه های ریخته شده را تشکیل می دهد. همچنین در صورتی که در مجاورت و نزدیکی انسان ها تردد داشته باشند امکان حمله آنها به گاو و گوسفند و دیگر احشام وجود دارد. طوری که تاکنون گزارش هایی مبنی بر حمله آنها به گله های احشام گزارش شده است که در نتیجه این حمله خسارت های سنگین و جدی به انسان ها وارد شده است. به همین دلیل در مناطقی از استرالیا که گونه هایی از نژاد دینگو تردد دارند معمولاً به روش های مختلف مانند حصارکشی، استفاده از سگ های نگهبان، ایجاد تله های مختلف سعی کرده اند حمله این سگ ها را دفع کرده و خسارات ناشی از آن ها را به حداقل برسانند.

شرایط نگهداری سگ دینگو

دینگو برای نگهداری در آپارتمان مناسب نمی باشد. آن ها سگ هایی هستند که در حیاط وحش زندگی کرده اند و اگر برای نگهداری برده شوند، نباید آن ها را در حیط پشت خانه زنجیر کرد و بست. باید همانند یک عضو خانواده با آن ها رفتار کرد. یک محوطه محصور برای آن ها ضروری است. دینگو به فعالیت بدنی و فضا نیاز دارد. اگر بعنوان یک حیوان خانگی از آن نگهداری می کنید نباید در پارک او را از قلاده رها کنید. آن ها می توانند آب و هوای گرم را تحمل کنند.

تولید مثل سگ دینگو

اکثریت قریب به اتفاق زنان مرحله باروری را از دو سالگی آغاز می کنند. به طور کلی، فحلی فقط یک بار در سال رخ می دهد. در داخل گله، ماده آلفا زودتر از سایر ماده های بالغ از نظر جنسی وارد گرما می شود. حتی رهبر گروه سعی می کند از جفت شدن زنان دیگر جلوگیری کند.در مورد نر ها، آن ها از سه سال اول زندگی شروع به تولید مثل می کنند. این ها برای جفت گیری در طول سال مناسب هستند، اما در طول تابستان ممکن است تولید اسپرم کمتری داشته باشند.

دینگو ها توله های خود را در غار ها، چوب های توخالی و سوراخ های بزرگ خرگوش دارند. در مورد تولید مثل، این معمولاً در بهار اتفاق می افتد، اگرچه فصل ممکن است با توجه به موقعیت جغرافیایی دینگو تغییر کند.در این مدت، این گونه با استفاده از رفتار های مسلط و صداسازی، مانند غرش، به طور فعال از قلمرو خود دفاع می کند.بعد از ۶۳ روز بارداری، بچه ها به دنیا می آیند. بستر می تواند از ۴ تا ۵ دینگو باشد و در نهایت به ۱۰ توله سگ برسد. در استرالیا، لانه ای که جوانان در آن متولد می شوند عمدتا در زیر زمین است. این می تواند یک سوراخ متروکه، یک سازند سنگ باشد، یا در زیر چوب های توخالی قرار داشته باشد

آشنایی با سگ نژاد کرن تریر