وشق یا لینکس یک گربه وحشی است که اندازه آن کمی از گربه های معمولی بزرگتر است. این حیوان از خانواده گربه سانان و پستانداران است. وشق در طبیعت معمولا با سیاهگوش اشتباه گرفته می شود. وشق معمولا پوستی با طرح پلنگ دارد ولی سیاهگوش ساده است و این دو حیوان فقط گوش هایی کمی شبیه بهم دارند.
گاهی لازم است به دنیای اطرافمان با دقت بیشتری بنگریم تا زیبایی ها و ظرافت های پیرامون را بهتر درک کنیم. کمی آرام گیریم و از شرشر آب، صدای گوش نواز پرندگان و حتی هیاهوی شهر لذت ببریم. شاید این روزها با دغدغه های فراوانی که داریم کمتر به گیاهان و جانورانی که در چند قدمی ما زندگی می کنند اهمیت بدهیم و در بهترین حالت لبخندی زده و سرسری عبور کنیم.
ازدیاد شهرها و کم شدن محیط مناسب رشد گیاهان و جانوران در ده های اخیر باعث شده تا جانداران مختلف و بخصوص حیوانات آسیب های زیادی را متحمل شوند، به همین علت سالانه شاهد انقراض گونه های مختلف جانوری و بلند شدن فهرست جانداران در حال انقراض هستیم.
این مطلب قصد دارد شما را با حیوانی دوست داشتنی آشنا کند که متاسفانه در حال انقراض است و اگر قصد دارید آن را از نزدیک ببینید باید هرچه زودتر اقدام کرده و بار سفرتان را ببندید. به معرفی وَشَق می پردازیم، جاندارانی که به اشتباه به آن ها سیاه گوش هم گفته می شود. به زندگی آن ها می پردازیم تا شاید بیشتر به این جانداران زیبا اهمیت داده شده و از فهرست انقراض خارج شوند.
دم وشق ها کوتاه است و یک دسته مو سیاه بر روی نوک گوش های آن ها قرار دارد. پنجه های بزرگی دارند که برای راه رفتن روی برف طراحی شده است. سیبیل های این حیوان نیز بلند است. زیر گردن آن ها نوارهایی مانند پایپون وجود دارد که معمولا مشکی بوده و رنگ این جانور قهوه ای مایل به طلایی یا بژ و یا سفید است. لکه های قهوه ای تیره به خصوص در پاهای این حیوان نیز دیده می شود. روی شکم آن ها خز سفید وجود دارد که تمام امتداد سینه و شکم را گرفته است. هرچه مکانی که وشق در آن زندگی می کند سردتر باشد ضخامت خز آن بیشتر می شود و رنگ خز به رنگ سفید درمی آید.
طعمه و غذای اصلی وشق های ایبری خرگوش ها هستند اما در سال های اخیر شمار خرگوش های وحشی در اروپا به شدت کاهش یافته و همین یکی از مهم ترین دلایل انقراض وشق ایبری ها و کاهش شمار آن هاست. با کم شدن شمار خرگوش ها وشق های اروپایی به شکار کبک، اردک، خوک های کوچک یا حتی گوزن های ضعیف و با جثه های کوچکتر روی آورده اند. اما باز هم هنوز خرگوش ها به عنوان اصلی ترین غذای آن ها شناخته می شود.
وشق های ایبری در فصول جفت گیری به دنبال جفت مناسب گشته و به زاد و ولد می پردازند. اغلب آن ها در ماه های مارس تا سپتامبر (فروردین تا مهر) تولید مثل می کنند و در این ایام جفت ماده در قلمروش شروع به جستجوی جفت نرِ مناسب برای خود می کند.دوره ی بارداری وشق ها تقریبا دو ماه است و آن ها در هر بار بارداری بین 2 تا 3 فرزند به دنیا می آورند اما به ندرت دیده می شود که آن ها یک، چهار و یا حتی پنج فرزند را هم در یکبار بار بارداری به دنیا بیاورند. نوزادان این حیوانات نیز در هنگام تولد وزنی حدود 200 تا 250 گرم دارند.
نوزادان وشق های ایبری بین 7 تا 10 ماه مستقل می شوند اما اغلب تا بیست ماهگی با مادر خود می مانند. فرزندان وشق ها تا یک سالگی به بلوغ جنسی می رسند و قابلیت زاد و ولد پیدا می کنند.طول عمر هر وشق ایبری به صورت متوسط حدودا 13 سال است اما کمتر وشقی این روزها به این سن می رسد و به دلیل شرایط نامناسب زندگی در سنین پایین تر می میرند. جالب است بدانید که فرزندان یک خانواده ی وشق های ایبری رفتار دوستانه ای با هم ندارند و از حدود 30 روزگی تا 60 روزگی با هم به شدت با خشونت رفتار می کنند که اوج این درگیری ها در 45 روزگی می باشد. این درگیری ها گاهی آن قدر شدید می شود که به قتل یک یا حتی دو فرزند می انجامد.
همان طور که گفتیم این حیوانات در مناطق سردسیر زندگی می کنند پس باید نزدیک به شمال باشند. وشق قطبی نمونه ای از این حیوان است که در سرزمین های پر از برف نیزدیک به قطب شمال زندگی می کنند. این حیوان در شرایطی که آب و هوا گرم باشد کمتر زندگی می کند و اگر به نقاط دیگر زمین برده شود باید تمام شرایطی که وشق در زیستگاه خود دارد برای او فراهم شود.
