موسیقی ملل اصطلاحی است که برای توصیف طیف گستردهای از ژانرهای موسیقی که در کشورهای غربی، خصوصا در آمریکای شمالی و بریتانیا، رایج نیستند به کار میرود. این عبارت دربردارندهٔ سبکهای گوناگونی از موسیقی جهان شامل انواع موسیقیهای فولکلور، بومی، سنتی، نوسنتگرا و تلفیقی است.
اصطلاح «موسیقی ملل» در دهه 1960 توسط رابرت ادوارد براون، موسیقیشناس قومی، ایجاد شد و از دهه 1980 برای طبقهبندی و بازاریابی انواع موسیقیهای محلی غیرغربی در رسانهها و صنعت موسیقی به کار رفت و فراگیر شد.
موسیقی ملل برای اولین بار در دهه 1980 میلادی برای موسیقی های غیر انگلیسی، که در بریتانیا و آمریکا می باشد استفاده شده است. سبک موسیقی ملل در بریتانیا و آمریکا بیشتر از سایر مناطق قدمت دارد. موسیقی بین المللی ریشه در عناصر شکل دهنده ی تمدن و فرهنگ های مختلف از جمله زبان، مذهب ، رسوم آنها دارد. این موسیقی به واسطه آشنایی و رشد صنعت ضبط و انتشار صدا، در میان مردم مختلف دنیا به شهرت و محبوبیت رسیده است.
موسیقی ملل یعنی موسیقی فرهنگ های مختلف دنیا؛ هر یک از کشورها موسیقی خاص خود و آهنگسازان مختص خود را دارند.
فرم های مختلف موسیقی جهانی عبارت اند از موسیقی کلاسیک غیر اروپایی ، موسیقی کوتو ، موسیقی راگا ، سرودهای تبتی ، موسیقی فولک اروپای شرقی ، موسیقی فولک شمال اروپا و شکل های مختلف موسیقی فولکو قبیله ای خاورمیانه، آفریقا، آسیا، اقیانوسیه، آمریکای جنوبی و مرکزی و موسیقی اندونزی.
هنگامی که نام موسیقی ملل برای اولین بار یعنی همان دهه 70 و 80 بر سر زبان ها افتاد، گروه نوازندگان گیتار زیمباوه برای این سبک موسیقی معرفی شدند. قطعاتی که این گروه در زمان خودشان می نواختند به یکی از پرطرفدارترین قطعات سبک موسیقی ملل تبدیل شد.
یکی دیگر از گروه های موسیقی که می توانیم برای موسیقی ملل نام ببریم، گروه موسیقی قوالی در کشور پاکستان است. قوالی به سبکی از موسیقی می گویند که تلاش می کنند تا آموزه های معنوی ادبیات عرفانی را با نت های موسیقی بیامیزد و از همین روش بتواند حالتی فرا زمینی را در وجود نوازنده و شنونده ایجاد کند. گروه قوالی را یک یا دو آواز خوان تشکیل می دهند و گروه کری با دست زدن، این آواز خوانان را همراهی می کنند. در دهه ی 80 میلادی به اصرار فاتح علی خان ، این موسیقی را به جهانیان معرفی کردند.
بطور کلی موسیقی جهانی، موسیقی فرهنگهای قسمتهای مختلف دنیاست. موسیقی ملل دربردارندهی سبکهای مختلف موسیقی از نقاط مختلف جهان است که شامل ژانرهای مختلف، برخی فرمهای موسیقی فولک غربی، همچنین فرمهای منتخب موسیقی اتیک (ethic)، موسیقی بومی، موسیقی غیر سنتی و موسیقی است که بیش از یک سنت فرهنگی را در بر میگیرد به عنوان نمونه زمانیکه موسیقی اپیک (epic) و موسیقی عامهپسند غربی با هم میآمیزند.
بواسطهی گستردگی موسیقی جهانی و انعطافپذیری آن به عنوان یک دستهی موسیقی، ارائهی تعریف جهانی برای آن به راحتی امکان پذیر نیست. موسیقی جهانی به سالهای 83-1982 برمیگردد یعنی زمانیکه مروجان، کمپانیهای ضبط، نشر یا فروشگاهها و برخی از روزنامهنگاران و رسانههای بریتانیا و آمریکا، شروع به ارائهی موسیقی سایر کشورها، بویژه موسیقی آفریقایی کردند چرا که این ژانرها با نام موسیقی جهانی شناخته میشدند. پدیدهی جهانی شدن باعث گستردگی این نوع موسیقی و افزایش شمار شنوندگان و علاقهمندان آن شده است. رشد این موسیقی باعث پدید آمدن زیر ژانرهایی همانند ورد فیوژن (world fusion)، گلوبال فیوژن (global fusion)، اتیک فیوژن (ethic fusion) و ورد بیت (world beat) شده است.
مثالهای رایج فرمهای موسیقی جهانی عبارتند از فرمهای مختلف موسیقی کلاسیک غیر اروپایی (همانند موسیقی کوتو (koto) چینی و ژاپنی، موسیقی راگا (raga) هندی و سرودهای تبتی، موسیقی فولک اروپای شرقی (به عنوان مثال بالکان)، موسیقی فولک شمال اروپا، و اشکال متعدد موسیقی فولک و قبیلهای خاور میانه، آفریقا، آسیا، اقیانوسیه، آمریکای جنوبی و مرکزی و موسیقی اندونزی. موسیقی جهانی غربی، دارای پشتوانهی فرهنگی گستردهای است که در طی قرنها رشد کرده است، به هر حال برخی سنتهای موسیقیایی آسیائی، پلینزیایی، آفریقایی و شرقی در طی هزاران سال رواج داشتهاند. اگرچه ژاپن، چین، هند و اندونزی دارای سنتهای هنر موسیقیایی طولانی مدت هستند (که در آن موسیقی توسط گروهی از نوازندگان متبحر نواخته می شود)، ولی اکثر جوامع غیر غربی دارای سنتهای موسیقی یا به عبارتی کنسرتهای معمول نیستند. در عوض موسیقی برای آنها به معنای بخشی از زندگی روزمره است که بسیاری از اینگونه موسیقیها بداههنوازی بوده و به ندرت به صورت شفاهی انتقال مییابد؛ بنابراین این نوع موسیقی ها نمی توانند با اصطلاحات موسیقیایی غربی استاندارد توصیف شوند یا با استفاده از نمادهای موسیقی غربی نگاشته شوند. مطالعه این نوع موسیقی ها تنها از طریق ترکیب موسیقیشناسی و انسانشناسی قابل انجام است. بنابراین اگرچه باید بین موسیقی هنری (توسط نوازندگان حرفهای) در مقابل دیگر انواع موسیقی کاربردی تمایز قائل شد ولی این اشاره به هنری بودن بیشتر یا برتری آن به انواع دیگر موسیقی ندارد.
آفریقایی، آسیایی، بالیوود، سلتیک، اروپایی، هندی، ایسلندی، ژاپنی، کلزمر (Klezmer) و خاور میانه از جمله زیر ژانرهای موسیقی ملل هستند.
هنگامی که اصطلاح موسیقی ملل برای اولین بار در دهههای 70 و 80 میلادی بر سر زبانها افتاد، یکی از نمونههایی که برای معرفی این سبک موسیقی استفاده میشد، آثار گروه نوازندگان گیتار زیمباوه بود. قطعات این گروه که در زمان خود به یکی از پرطردارترین قطعات سبک موسیقی ملل تبدیل شده بود از همنوازی سازهای گیتار و درام و بر مبنای سنت موسیقی افریقایی ساخته شدهاند .
موسیقی ملل World Music که از آن با عناوین موسیقی جهانی یا موسیقی بینالمللی نیز یاد میشود، گونهای از موسیقی است که حالات و سبکهای مختلفی در سرتاسر دنیا به خود گرفته است و ریشه در عناصر شکلدهنده تمدن، فرهنگ و هویت ملل مختلف از جمله زبان، مذهب، رسوم و ... دارد. این نوع از موسیقی عموما در برابر موسیقی کلاسیک یا موسیقی غرب قرار میگیرد. در عرصه تجاری این موسیقی از دهه 80 میلادی ظهوری جهانی پیدا کرد و به واسطه آشنایی و رشد صنعت ضبط و انتشار صدا، در میان مردم نقاط مختلف دنیا به محبوبیت رسید.
از اینکه در این مطلب همراه ما بودید از شما ساعد نیوزی های عزیز متشکریم...