به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، امنیت بیت کوین بر دو پایه رمزنگاری و مشارکت افراد در شبکه بیت کوین استوار است. رمزنگاری بیت کوین از منحنی بیضوی (Elliptic Curve) و تابع هش SHA-256 استفاده می کند که کامپیوترهای کوانتومی تهدید جدی تری برای اولی محسوب می شوند؛ اما مسئله درباره وجود داشتن یا نداشتن پردازنده های کوانتومی نیست. تعداد کیوبیت ها (بیت های کوانتومی) در این پردازنده ها مهم است و آنچه غول های فناوری تاکنون به آن دست یافته اند (یا دست کم اعلام کرده اند) بسیار کمتر از قدرتی است که بتواند رمزنگاری بیت کوین را درهم بشکند.
با فرض بسیار نامحتمل اینکه آژانس امنیت ملی آمریکا (NSA) یا هر سازمان، شرکت یا نهاد دیگری کامپیوتر کوانتومی در اختیار دارد، باید بدانیم که آن ها تا زمانی که دلیل خوبی برای استفاده از کامپیوترهای کوانتومی نداشته باشند از آن ها استفاده نخواهند کرد؛ همانند شکسته شدن کد انیگما در جنگ جهانی دوم که تا پایان جنگ به صورت یک راز باقی ماند.
ضمن اینکه هر نهادی قادر به شکستن الگوریتم رمزنگاری بیت کوین باشد، به اطلاعاتی بسیار مهم تر از چند کلیدخصوصی دسترسی دارد که بسیاری از آن ها سرنوشت یک کشور را می تواند تغییر دهد.
همانطور که آنتونوپولوس، محقق بیت کوین می گوید، با پیشرفت کامپیوترهای کوانتومی و فراگیر شدن آن ها، الگوریتم رمزنگاری بیت کوین هم باید تغییر کند و بیت کوین ها را به نوع جدیدی از آدرس ها فرستاد که الگوریتم رمزنگاری آن در برابر کامپیوترهای کوانتومی مقاوم است. در اینصورت بیت کوین هایی که کلیدخصوصی شان گم یا فراموش شده باشند، در معرض خطر قرار خواهند گرفت که بیشتر این خطر متوجه بیت کوین هایی خواهد بود که پس از استخراج یک بار خرج شده اند.
اگر کامپیوترهای کوانتومی موفق به شکستن الگوریتم امضای دیجیتال منحنی بیضوی (ECDSA) شوند، تنها کلیدخصوصی هایی در معرض خطر خواهند بود که ردی از کلیدعمومی آن ها در بلاک چین باقی مانده باشد؛ یعنی در صورتی که پس از استخراج شدن، کوین ها خرج شده باشند. با این حساب خطری متوجه ۱ میلیون سکه ساتوشی نخواهد شد.
اما اگر کامپیوترهای کوانتومی موفق به معکوس کردن یا دوطرفه کردن تابع هش شوند، می توان آدرس های بیت کوین را به کلید عمومی آن تبدیل کرد. البته نوع دیگری از تهدید است، چرا که تابع هش در این صورت اعتبار خود را از دست می دهد.
