این نوزاد شگفت انگیز از دهان مادرش متولد میشود+عکس

به گزارش پایگاه خبری_تحلیلی ساعدنیوز به نقل از منیبان، جانوران مختلف، روش‌های متفاوتی برای تولید مثل دارند. مثلا نوعی قورباغه، تخم‌ها را درون معده خود نگه می‌دارد و قورباغه‌های تازه به دنیا آمده را از دهان خود خارج می‌کند…

جانوران مختلف، روش‌های متفاوتی برای تولید مثل دارند. مثلا نوعی قورباغه، تخم‌ها را درون معده خود نگه می‌دارد و قورباغه‌های تازه به دنیا آمده را از دهان خود خارج می‌کند. به همین دلیل هم به این نوع قورباغه، نوزاد در شکم (Rheobatrachus silus) گفته می‌شود.

قورباغه‌های نوزاد در شکم، در سال 1983/1362، یعنی درست 30 سال پیش، به دلیل از دست دادن محل زندگی خود،‌ منقرض شدند. اما حالا، دانشمندان با استفاده از رویان‌های منجمدشده، قورباغه اولیه‌ای به وجود آورده‌اند،‌ با این هدف که قورباغه‌های نوزاد در شکم را دوباره به طبیعت بازگردانند.

قورباغه نوزاد در شکم، در واقع تنها گونه جانوری شناخته‌شده‌ای است که زایمان از طریق دهان انجام می‌داده است. این موجود، بعد از تخم‌گذاری، تخم‌های خود را می‌بلعیده و آن‌ها را درون معده خود نگه می‌داشته تا بعد از حدود 6 هفته که نوزادها متولد می‌شدند، ‌آن‌ها را برگرداند.

مایکل آرچر و همکارانش در دانشگاه نیوساوت ویلز، واقع در سیدنی استرالیا، هسته سلول‌های قورباغه‌هایی را که حدود 40 سال پیش منجمد شده‌اند، جدا کردند. سپس آن‌ها را به تخم‌های گونه تازه‌ای از قورباغه به نام Mixophyes fasciolatus وارد کردند.

بدین ترتیب، سلول‌های اولیه چندین بار تکثیر و تقسیم شدند،‌ یعنی همان اتفاقی که هنگام به وجود آمدن رویان می‌افتد. نتیجه این مطالعه برای اولین بار در کنفرانس TED در واشنگتن با عنوان بازگرداندن از انقراض،‌ ارائه شد.

اما در بین این همه جانور منقرض‌شده، چرا دانشمندان می‌خواهند این قورباغه را به زندگی برگردانند؟ به چند دلیل، اول این که در بین پروژه‌های بازگرداندن از انقراضی که در حال اجرا هستند، قورباغه نوزاد در شکم، دارای دی.ان.ای ساده‌تری است. همچنین، نمونه‌های منجمدشده از سلول‌های آن وجود دارد. به علاوه، خویشاوندان بسیار نزدیک آن هنوز روی زمین زندگی می‌کنند و می‌توانند تخم‌های خود را در اختیار این پروژه بگذارند.

در مقابل، مثلا ببرهای تاسمانی، گونه منقرض‌شده دیگری که آرچر دوست دارد به طبیعت برشان گرداند، نمونه‌ای بسیار دشوار خواهند بود، چون هیچ خویشاوندی ندارند که هنوز زنده باشد. به علاوه، رویان‌های قورباغه در تخم‌ها با هورمون‌ها و سیستم ایمنی بدن مادر میزبان مواجه نخواهند بود،‌ در حالی که در بدن یک پستاندار، این عوامل،‌ روی جنین موثر هستند.

آرچر امیدوار است که بتواند قورباغه‌هایی که به حیات بازمی‌گرداند را در یک آکواریوم بزرگ کند، اما ممکن است لازم داشته باشند بدن یک قورباغه مادر را برای رشد رویان‌ها درون تخم بازسازی کنند.