به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی ساعد نیوز به نقل از فرادید، جامعه مدرن مزایای زیادی دارد و یکی از مواردی که اجداد ما بدون شک به آن حسادت می‌کردند، توانایی ما برای مراجعه به پزشک و بهره‌مندی از روش‌های درمانی ایمن و مؤثر است.
لازم نیست گذشته‌های خیلی دور را مرور کنید تا ناگهان به خودتان بیایید که پزشکی چقدر پیشرفت کرده است. در این مطلب پنج مورد از عجیب‌ترین درمان‌های پزشکی در تاریخ بشر را می‌خوانید.
طاعون بزرگ لندن در دهه 1660 دوران ترسناکی بود. مردم حاضر بودند برای سالم ماندن دست به هر کاری بزنند، از جمله بوییدن یک شیشه حاوی باد معده خودشان. ظاهراً آن زمان، پزشکان متقاعد شده بودند طاعون از طریق بخار کشنده هوا پخش می‌شود و یک ماده بدبو قادر است این آلودگی را رقیق کند. به این ترتیب، برخی از مردم محلی سعی می‌کردند باد معده خودشان را در شیشه ذخیره کنند، تا در صورتی که موقعیتی اضطراری پیش آمد سریعاً آن را بو کنند!
پیش از کشف گروه‌های خونی، حدود نیمی از بیمارانی که از اهداکننده‌ها خون دریافت می‌کردند، جانشان را از دست می‌دادند. در اواخر دهه 1800، استفاده از شیر به جای خون، میان پزشکان رایج شد. این تصور وجود داشت که این مایع گرانبها، چه از گاو، چه بز چه انسان، مواد خامی را در اختیار بدن قرار می‌دهد تا با کمک آن‌ها گلبول‌های سفید خون را به روشی ایمن‌تر از خون اهداکننده، تولید کند. با این حال، در واقعیت، تزریق شیر منجر به مرگ می‌شود و بنابراین طولی نکشید که این ایده از رواج افتاد.
اگر در دوره قرون وسطی وارد یک داروخانه اروپایی می‌شدید، به احتمال زیاد با یک بطری حاوی پودر مومیایی مصری از آنجا خارج می‌شدید. از قرن دوازدهم به بعد، «پزشکی مومیایی» در اروپا رواج یافت و از آن برای درمان کبودی، سردرد، زخم، سرطان، نقرس یا افسردگی استفاده می‌شد. فقط در قرن شانزدهم بود که پزشکان این درمان را زیر سوال بردند. به احتمال زیاد، این تفکر نتیجه‌ی یک سوء تفاهم احمقانه به واسطه‌ی ترجمه نادرست متون باستانی بوده است.
در این متون باستانی نوشته شده بود که «موم» (نه خود مومیایی) به کار رفته در فرآیند مومیایی‌سازی می‌تواند زخم‌ها و اندام‌های شکسته را التیام بخشد یا پادزهری برای سموم ایجاد کند.
یکی از جدیدترین و مضحک‌ترین جنون‌های پزشکی مربوط به اواخر قرن نوزدهم در هتلی در استرالیا است. بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید را به سمت نهنگ مرده می‌بردند و دستور می‌دادند بیمار چند ساعت روی لاشه آن دراز بکشد. ظاهراً این رفتار عجیب را فرد مستی انجام داده بود که به طور تصادفی با یک نهنگ مرده در ساحل برخورد کرده بود و بنا به دلایلی با سر روی جنازه‌ی نهنگ در حال تجزیه افتاده بود و از قرار معلوم نه تنها هوشیاری‌اش را کامل به دست آورده بود، بلکه ادعا کرده بود رماتیسمش هم درمان شده است. معلوم نیست دیگران تا چه مدت راه اشتباه او را دنبال کردند.
در روم باستان، یک سبزی سالم‌تر از هر سبزی دیگری در نظر گرفته می‌شد. به گفته محقق مشهور رومی، پلینی بزرگ: «برشمردن تمام خواص کلم کاری بسیار طولانی است!» از میان تمام کاربردهای توصیه شده توسط پلینی، یکی از عجیب‌ترین آن‌ها تزریق آب کلم گرم به گوش برای درمان کم‌شنوایی است. حتی مورخ رومی، مارکوس کاتوی بزرگ، رساله‌ای 2000 کلمه‌ای در باب شگفتی‌های کلم نوشت. کاتو نوشته است: «کلم به طرز شگفت‌انگیزی گوارش را تقویت می‌کند و یک ملین عالی است و ادرار [کلم‌خواران] برای همه چیز مفید است.» در واقع، پلینی عقیده داشت اگر پسران کوچک در این ادرار شستشو داده شوند، هرگز ضعیف نمی‌شوند.
