با آداب و رسوم مردم چین آشنا شوید.

بیش از 1 میلیارد نفر و 56 گروه اقلیت قومی در کشور چین زندگی می کنند که گروه «هان» با حدود 900 میلیون نفر بزرگ ترین قوم چینی به شمار می رود. بزرگی و گستردگی تور چین در حدی است که سنت و فرهنگ مردم آن بر اساس منطقه جغرافیایی و قومیت تفاوت دارد، چینی ها یک جامعه گروه محور هستند که متعهد ند نسبت به خانواده، مدرسه، گروه کاری یا کشورشان، ارتباط گروهی داشته باشند و برای حفظ هارمونی، در همه حال رفتار مناسب را رعایت کرده و کاری نمی کنند که باعث خجالت کسی شود و آنها حتی به خاطر منافع گروه ، از احساسات خود می گذرند و اگر در یک جلسه با نظر کسی مخالف باشند سکوت می کنند تا آبروی طرف مقابل حفظ شود.

مذهب و هنر مردم چین

حزب حاکم بر کشور چین، حزب کمونیست است، این حزب به خدا اعتقادی ندارد و به نوعی آن را نفی می کند. 5 دین مورد تائید در کشور چین شامل بودایی، کاتولیک، تائوئیسم، اسلام و پروتستان است. سایر مذاهب از دید دولت چین غیر قانونی هستند. مذاهب تائوئیسم، کنفسیوس و چند مذهب دیگر از مذاهب سنتی این کشور هستند که حدود یک چهارم از جمعیت چین را در بر می گیرند. 5 اصل مهم در مذهب کنفسیوس، بر روابط زیر استوار است.

• رابطه کارگر و کارفرما
• زن و شوهر
• والدین و فرزندان
• دو دوست
• خواهر و برادر

درصد کمی از جمعیت چین به مذاهب بودایی، اسلام و مسیحیت اعتقاد دارند، همچنین جمعیت افرادی که به سمت مذاهب کاتولیک و پروتستان گرایش دارند نیز بسیار کم است.

هنر چین تاثیر زیادی از تاریخ غنی و عرفانی این کشور گرفته است، به طوری که بسیاری از مجسمه ها و نقاشی ها، تمثیلی از شخصیت های روحانی بودایی هستند. بسیاری از سازهای موسیقی نیز به فرهنگ چینی گره خورده اند. هنرهای رزمی شرقی در همین منطقه شکل گرفته و «کونگ فو» را هم آن ها ابداع کرده اند. این تکنیک مبارزه که از روی حرکات حیوانات گرفته شده، در اواسط دهه 1600 به وجود آمده است. نویسندگان و فیلسوفان پرشور و متعصبی در میان چینی های باستان مخصوصاً در دوران سلسله مینگ و چینگ زندگی می کردند که این موضوع را می توان در تاریخ پرمایه عبادت در این کشور دید.

زبان در چین

رایج ترین زبان مردم چین، زبان ماندریان (Mandarin) است که اغلب به عنوان «زبان هان» شناخته می شود و در دستگاه های حکومتی، مراکز آموزشی و رسانه ها کاربرد زیادی دارد. زبان کانتونی نیز در هنگ کنگ، گوآنجو، ماکائو و سنگاپور رواج بیشتری دارد. با این حال، چین کشور بسیار بزرگی است و صدها زبان مختلف در این کشور صحبت می شود که همیشه همه آنها را نمی فهمند. به طور کلی ۲۲۹ زبان زنده دیگر نیز در چین تکلم می شود که اغلب آن ها به گروه زبان های چینی از خانواده چینی-تبتی تعلق دارند. زبان های وو (شامل شانگهایی)، یوئه (شامل کانتونی و تایشانی)، مین (شامل هوکین)، شیانگ و هاکا از جمله مهمترین زبان های این گروه هستند.

حروف چینی هزاران سال است که برای نوشتن زبان های چینی استفاده می شود. این نویسه ها به گویش وران زبان ها و گویش های مختلف که برای هم قابل فهم نیستند، اجازه می دهد که از طریق نوشتار منظور هم را متوجه شوند. در سال ۱۹۵۶ دولت چین حروف چینی ساده شده را معرفی کرد که امروزه چینی سنتی را منسوخ کرده است. جالب است بدانید زبان چینی با ۱,۷۰۰,۰۰۰,۰۰۰ نفر گوینده، پرشمارترین زبان دنیا به شمار می رود.

آداب معاشرت در چین

در مورد احوالپرسی در این کشور باید گفت در بین عموم مردم کاملا رسمی می باشد و عموما با مسن ترین فرد شروع شده و رسم ادبشان اینگونه است که در برخورد با شما معمولا دست می دهند و در جریان باشید که اکثر چینی ها نگاه در صورت را چندان ادبی نمی دانند و در مورد هدیه دادن مردمان چین باید بدانید که به طور کلی مردم در سال جدید چینی، عروسی، تولد نوزادها و اخیرا هم سالروز تولد افراد رسم دارند که به هم هدیه بدهند و اینکه چینی ها عموما عاشق غذا خوردن هستند، جالبه که یک سبد غذا می تواند هدیه ای عالی و گرانبهایی برای آنها باشد و در ادامه توجه داشته باشید که شما بنا به هر بهانه ای یک سری وسایل را نباید به عنوان هدیه انتخاب نمایید، مثلا : ساعت، دستمال یا صندل حصیری و … که همگی در سنت این سرزمین تداعی کننده مرگ و تدفین هستند و برای هدیه دادن مناسب نیستند و موضوع بعدی دادن : قیچی، چاقو و اشیای تیز هم نشان دهنده بر هم زدن یک رابطه برایشان بوده و در ادامه گل هم در همین لیست قرار گرفته است، چون برای چینی ها با مراسم خاکسپاری گره خورده و چندان خوشحالشان نمی کند و اگر هم هدیه ای به جز اینها خریدید توجه داشته باشید که هدایای خود را در کاغذهای سفید، سیاه یا آبی کادو نکنید و اینکه جالبه بدونید که از آنجاییکه عدد 4 نشانه بد شانسی و برعکس عدد 8 نماد خوش شانسی برایشان بوده، بنابراین اگر هدیه ای با این تعداد به دوست چینی خود بدهید یعنی برای او شانس هدیه آورده اید و در نهایت هم هدیه خود را دو دستی تقدیم به میزبانتان کنید که این خود ادای احترام برای آنهاست.

جایگاه خانواده در چین

روابط خانوادگی در چین از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند و تأکید بسیار زیادی بر سلسله مراتب صورت می گیرد. بسیاری از ارزش های فرهنگ چینی مبتنی بر کنفوسیوسیسم هستند که بر وظیفه شناسی، اخلاص، وفاداری، تقوا و افتخار فکری تأکید می کند. کنفوسیوس فیلسوف و نظریه پرداز سیاسی بود که در سال ۵۵۰ قبل از میلاد متولد شد. ایدئولوژی او اخلاق، عدالت و هماهنگی اجتماعی را لازمه حفظ جامعه ای پایدار که زیربنای روابط اجتماعی و خانوادگی نیز هست می داند. بر اساس اعتقادات کنفوسیوس پدر نسبت به فرزند، فرزند بزرگتر به فرزند کوچکتر، شوهر به زن و حاکم بر جامعه حق ولایت دارد. چارچوب خانوادگی در چین تمایل به حفظ سلطه بزرگترها دارد. در یک خانواده بزرگ زندگی مشترک زیر یک سقف غیر معمول نیست. کودکان غالباً در بزرگسالی نیز در کنار خانواده هستند و افرادی که باید دور از خانه کار کنند، به طور منظم با خانواده ملاقات می کنند.

قوانین مربوط به نام گذاری

• نام اول افراد در چین معمولاً از یک یا دو حرف به اضافه نام خانوادگی آنها تشکیل می شود.
• اسم میانی در چین مرسوم است.
• زنان هنگام ازدواج نام خانوادگی خود را تغییر نمی دهند و همچنان نام پدری خود را نگه می دارند.

آداب سر میز در چین

• نحوه استفاده از چاپ استیک را یاد بگیرید.
• صبر کنید تا به شما گفته شود که کجا بنشینید. صندل روبروی درب به مهمان افتخاری داده خواهد شد.
• قرار گرفتن چاپ استیک در یک کاسه برنج رو به بالا نماد بدشانسی است.

آداب عروسی در چین

کشور چین همانند کشور ایران در گذشته ازدواج بنابر خواست والدین و اکثرا بدون علاقه ی دو شخص به یکدیگر بود.

ازدواج در چین شامل رعایت 5 آداب می باشد.

این آداب ها به ترتیب : خواستگاری، طالع بینی تولد، دادن هدیه عروسی، مشخص کردن تاریخ عروسی و در نهایت برگزاری عروسی.

در روز خواستگاری معمولا خانواده پسر با خود یک واسط برده و بعد از موافقت ،هردو طرف هدیه های خود را به واسط می دهند.

پس از آن خانواده پسر بعد از طالع بینی تولد دختر و اطمینان از خوش یمن بودن این وصلت هدیه های خود را به دختر می دهند و تاریخی را برای عروسی مشخص می کنند.

قبل از عروسی خانواده دختر برای نشان دان میزان تمکن مالی خود وسایلی را همچون جهیزیه به خانواده پسر می فرستند.

آن ها در روز عروسی لباس قرمز به تن کرده و حاضرین با موسیقی و آتش بازی از آن ها استقبال میکنند.

عروس و داماد بر روی فرش قرمز قدم می گذارند و سه مرتبه برای احترام به آسمان، والدین و همسر تعظیم می کنند و پس از جایگیری عروس و داماد در محل مخصوص ، از میهمانان پذیرایی می شود.

آداب مهمانی های مردم چین

چینی ها ترجیح می دهند مهمانی های خود را به جای خانه ، در مکان های عمومی برگزار کنند؛ به خصوص که مهمان خارجی داشته باشند پس اگر شما را به خانه خود دعوت کردند بدانید که افتخار بزرگی نصیب تان شده است و چنانچه نمی توانید دعوت آنها را بپذیرید بهتر است علت آن را توضیح دهید تا بی احترامی تلقی نشود و حتما به موقع خود را به مهمانی برسانید و یک هدیه کوچک برای میزبان ببرید و طبق رسم کفش های خود را قبل از ورود به خانه درآورید ، درضمن موقع خوردن غذا صبر کنید تا به شما بگویند کجا بنشینید ، میزبان نفر اولی است که غذا را شروع می کند و همچنین هر غذایی که به شما تعارف کردند باید امتحان کنید.

فرهنگ چین از نظر پوشش

به عنوان یک بخش مهم از تمدن کشور چین، لباس سنتی نقش حیاتی در تاریخ و فرهنگ این کشور دارد. ویژگی های اصلی که در پوشاک مردم چین باستان در دوران گذشته با دوران معاصر مشاهده می کنید شامل لباس هایی با یقه متقاطع، دامن یا لباس بلند، بلوزهایی با یقه پاپیون دار و یا لباس هایی هستند که هنگام پوشیدن از چند جهت پیچ و تاب می خورد. این مدل لباس ها برای هزاران سال است که در فرهنگ چین استفاده می شده است. تا زمان جمهوری خلق چین از لباس های سنتی در این سرزمین استفاده می شد. در سال های ١٩١٢ تا سال ١٩۴٩ پس از میلاد، پوشاک مردم چین، لباس های بلند چینی محبوبیت خاص خود را در زندگی روزمره داشتند. همزمان با انقلاب جدید در چین، سبک لباس پوشیدن در این کشور به سمت کشورهای غربی متمایل شد. از لباس های سنتی متعلق به تمدن چین باستان تنها در جشنواره ها و مراسم یا مناسبت های خاص استفاده می شود. لباس ها و پوشاک مردم را به صورت دست نخورده و کامل در سریال ها و فیلم های تلویزیونی که تاریخ این کشور را به نمایش می گذارد می توانید مشاهده کنید. برخی از اقوام و قومیت های سرزمین چین لباس های منحصر به فردی بر تن می کنند.

جامعه در چین

سیاست تک فرزندی که در سال ۱۹۷۹ برای مهار جمعیت در حال رشد کشور معرفی شد، در جامعه ای که به طور سنتی، فرزند پسر مورد علاقه زنان است مشکل ایجاد کرد.

این امر باعث شد در گذشته نوزادان دختر طرد و یا حتی در شیرخوارگی کشته شوند، اگرچه اکنون فرزند دختر در جامعه قابل قبول تر شده است.

به زنان آموخته می شود که برای داشتن فرزند شاد باید در طول دوران بارداری خود روحیه خود را حفظ کنند. پس از زایمان، از آنجا که مادر و فرزند هر دو در وضعیت جسمی ضعیفی به سر می برند، معمولاً یک دوره استراحت یک ماه برای مادر در نظر گرفته می شود.

بعد از ماه اول، اقوام و دوستان نزدیک برای نوزاد و مادر “جشن ماه کامل” (“جشن تخم مرغ قرمز و زنجبیل”) را برگزار می کنند. میهمانان در پاکت های قرمز پول می آورند و با ترشی زنجبیل و تخم مرغ های قرمز پذیرایی می شوند. رنگ قرمز نمادی از شانس، سلامتی و خوشبختی است، در حالی که تخم مرغ ها نشان دهنده زندگی و هارمونی جدید هستند.

اگرچه کودکان، در چین بسیار با ارزش هستند، اما باید نسبت به بزرگترها مطیع باشند، از خود احترام نشان دهند و وظائف خود را در خانه و مدرسه انجام دهند.

در دوره کمونیسم، زنان به انجام کار در خارج از خانه تشویق می شوند. بنابراین مهد کودکها پشتیبانی لازم را به خانواده ها ارائه می دهند. خانواده های چینی به هم نزدیک هستند و مادربزرگ ها و پدربزرگ ها نقش مهمی در مراقبت از کودکان بر عهده دارند.

تحصیلات در چین به مدت نه سال اجباری است. حداقل سه چهارم جمعیت در دوره متوسطه ادامه تحصیل می دهند که سه سال ادامه دارد.

غذاهای چینی

غذاهای چینی مثل سایر جنبه های زندگی مردم این کشور به شدت تحت تاثیر جغرافیا و تنوع قومی آن بوده است. یکی از سبک های غذا «کانتونیز» (Cantonese) بوده که شامل غذای سرخ شده با حرارت زیاد می شود و سبک «سیچوآن» (Szechuan) که متریال اصلی آن بادام زمینی، ارده کنجد و زنجبیل است. برنج به عنوان منبع غذایی اصلی چین بوده و عامل مهمی برای کمک به رشد جامعه به حساب می آید. رژیم غذایی مردم شامل جوانه لوبیا، کلم و پیازچه می شود و از آنجا که گوشت زیادی مصرف نمی کنند، توفو منبع اصلی پروتئین در غذاهای چینی است.

معرفی کامل لباس محلی بختیاری های مهربان