با این ترفندها املای کلمات آلمانی را یاد بگیرید

املا کلمات در زبان آلمانی

در حالت کلی، املای کلمات در زبان زبان آلمانی همانطور که تلفظ می شوند، نوشته هم می شود، املای کلمه در زبان آلمانی یک تلفظ ممکن را دارد و هر تلفظ فقط به یک روش نوشته می شود. استتثنائات بسیار کمی در این مورد وجود دارند، که اینجا با آنها سرو کار داریم.

• نشان دادن طول مصوت

طول مصوت در املای کلمات آلمانی به طور نامسنجمی نشان داده شده است—کلمات زیر را با یکدیگر مقایسه کنید. تمام این کلمات به ترتیب دارای صدای بلند a, e, o, u هستند:

Saal, Stahl, Tal, Tee, Mehl, beten, Boot, Lohn, bot, Fuß, Schuh

h عموماً بعد از یک مصوت استفاده می شود تا نشان دهد که آن مصوت، بلند است، هرچند این دلالت گاهی غیر ضروریست، مثل: Mahlen (کوبیدن) و malen (نقاشی کشیدن)، sieh (نگاه کن) و sie (آن زن/ آنها). این در زبان آلمانی
Dehnungs(<dehnen بلندکردن یا کشیدن نام دارد.
در کلمات کمی a, e و o ، مضاعف شده اند تا نشان دهند که مصوت های بلندی هستند، مثل: Saal, Beet, Boot. در غیراین صورت یک صامت که بعد از a, e و o می آید، معمولاً نشان دهندۀ این است که این مصوت ها بلندند، مثل: Tag, Gen, Kot, beten, boten . متقابلاً، یک مصوت کوتاه، بعد از دو یا چند صامت (حروف بیصدا) می آید که می توانند یکسان یا متفاوت باشند، مثل:

Männer, Pommern, sprechen, fanden, Stadt, Wespe .

• استفاده از Umlaut

آلمانی تنها زبانیست که از نشان تشخیص استفاده می کند، یعنی Umlaut . Umlaut در متون چاپی به صورت دو نقطه در بالای مصوت پدیدار می شوند، اما در نسخه های خطی،به جای دونقطه، به صورت دو سرکش کوتاه نوشته می شوند. Umlautها فقط در مصوت های a, o, u و صدای ترکیبی (مصوت مرکب) au،پدیدار می شوند که همگی حروف صداداری هستند که در قسمت پشتی دهان تلفظ می شوند. بنا به دلایل تاریخی، در کلمات اشتقاقی که دارای a, o, u یا au هستند، مصوت جلوتر و یا در دهان بالاتر می آید و این در هجی کلمات با amulaut کردن این مصوت ها، منعکس می شود. این اتفاق، با مقایسۀ شکل مفرد و جمع اسم های خاصی با یکدیگر، بهتر نشان داده می شود، برای مثال:

Bach>Bäche,Loch>Löcher,Buch>Bücher,Bäuche('goose>geese را باهم مقایسه کنید)

در این مثال ها، تغییر در مصوت باعث ایجاد تغییر در تلفظ ch از تلفظ سخت به تلفظ نرم می شود.

• استفاده از حروف بزرگ

تمام اسم ها با حروف بزرگ نوشته می شوند. مثل: Bruder, Mutter, Sofa.

صفت های مربوط به ملیت با حروف بزرگ نوشته می شوند، اما اسم های مربوط به ملیت افراد با حروف بزرگ نوشته نمی شوند، مثل: eine deustsche Frau(یک زن آلمانی)، Sie ist Deutsche (آن زن آلمانیست).

برای نوشتن با حروف بزرگ/کوچک، فعل های groß و kleinschreiben به عنوان مثال آورده شده اند.

Er kann Deutsch; hier wird ‘Deutsch’ großgeschrieben.

او به زبان آلمانی حرف می زند. "آلمانی" اینجا با حرف بزرگ نوشته شده است.

Beethoven ist ein bekannter deutscher Komponist; hier wird ‘deutsch’ kleingeschrieben.

بیتوون یک آهنگساز معروف آلمانی است، "آلمانی" اینجا با حرف کوچک نوشته شده است.

از آنجا که، آلمان مدرن بنا به دلایل تاریخی، برای مخاطب قرار دادن به شکل مؤدبانه از ‘they’ استفاده می کند تا بین ‘they/them/to them/ their’و ‘you/ to you/ your تمایز قائل شود ، شکل های دومی با حروف بزرگ نوشته می شوند، مثل: Sie,Ihnen, Ihr .

• استفاده از خط ربط

در زبان انگیسی کلمات مرکب به ندرت با خط از یکدیگر جدا می شوند، ما اغلب درمورد استفاده از خط ربط در یک کلمۀ مرکب یا نوشتن آن به صورت دو کلمه ای و یا نوشتن آن به صورت یک کلمه تردید داریم، برای مثال:

Wohnzimmer(سالن استراحت) (lounge-room, lounge room, loungeroom)،

Küchentür (kitchen door) در آشپزخانه

spottbillig(dirt cheap)بسیار کثیف.

در زبان آلمانی محدودیتی برای اینکه این کلمات مرکب چقدر می توانند بلند باشند، وجود ندارد، مثل: Gerichtsberichterstatter (مکاتبات حقوقی).

زمانی که از یک خط ربط استفاده می شود، مثل این جملات:

an Sonn- und Feiertagen (یکشنبه ها و در روزهای تعطیل)

auf- und zumachen (باز و بسته کردن در)

متوجه می شویم که این جملات، به جای an Sonntagen und Feiertagen و aufmachen und zumachen استفاده شده اند (خلاصه شدۀ جملات اول هستند) و قسمت دوم کلمۀ مرکب را دیگر تکرار نمی کنند.

• املای جدید

زبان آلمانی، املای کلماتش (Rechtschreibung) را برای اولین بار در طول صد سال در سال 1998اصلاح کرد. این اصلاح که die Rechtschreibreforms نام دارد، بسیار بحث برانگیز بود. اگرچه، تمام نهادهای دولتی، مدارس و انتشاراتی ها به توصیه های جدید عمل می کنند، اما بسیاری از افراد از انجام آن سر باز می زنند، و البته هرچیز که تا قبل از سال 1998 چاپ شده بود، از املای قبلی تبعیت بود. تفاوت های املای جدید و قدیم، بسیار جزئی هستند.
تا امروز، مهمترین تغییر در املای کلمات در سال 1998، استفاده از ß بود که به آن scharfes یا ess tset گفته می شد (یعنی: آلمانی ‘sz’ ، به عنوان سمبلی که از یک s و zبلند در متون چاپی و دست نویس آلمان قدیم نشأت گرفته).
تحت قوانین جدیدی ،از ß فقط بعد از مصوت های بلند و صداهای ترکیبی استفاده می شود، مثل:

schießen, Spaß, stoßen draußen, fleißig, scheußlich .

در نتیجه، املاهایی از قبیل Schoß و schoss، Fuß و Fluss به خواننده نشان می دهند که تفاوتی در طول مصوت وجود دارد. گاهی اوقات ß و ss در یک کلمۀ هم خانواده، که نشان دهندۀ طول یک مصوت است، با هم جابه جا می شوند، مثل: schießen (شلیک کردن)، schoss (شلیک).

تحت قوانین املای قدیمی،از ß مثل الان، در بعد از مصوت های بلند و نیز در آخر کلمات، بدون درنظرگرفتن مصوت قبلی و قبل از حروفی که آخر فعل می آیند (-t و –te/-ten)، استفاده می شد، برای مثال کلمات schoß, Fluß, paßt, mußte الان بدین شکل هستند: schoss, Fluss, past, musste .
دیگر تغیراملایی مهم مربوط به استفاده از حروف بزرگ است که به خاطر آن یک ناهماهنگی خاصی شکل گرفته بود. تصمیم بر این بود که هر کلمه ای که می توانست به عنوان اسم درنظر گرفته شود، باید با حرف بزرگ نوشته شود، چیزی که در گذشته کمی متناقض بود، مثل: auf deutsch>auf Deutsch,heuteabend>heute Abend.

تغییرات دیگر به خاطر اینکه بسیار جزئی هستند نیازی به ذکر آن ها نیست، اما اگر زمانی ناهماهنگی هایی را در املای کلمات دیدید (مثلwieviel/wie viel"چقدر" ،"سوار دوچرخه شدن" radfahren/Rad fahren)، درواقع شما شاهد تفاوت هایی بین املای جدید و قدیم کلمات هستید. اگر دیکشنریتان، هر کتاب درسی دیگری که در آن کنکاش می کنید یا کتابی که درحال مطالعه اش هستید، قبل یا بعد از سال 1998 چاپ شده بود، فقط کافیست آن را یادداشت کنید.

با این تکنیک های تضمینی زبان آلمانی را یاد بگیرید

• الفبا

ترکیب ‘eh’ در تلفظ های پایین، نزدیک به تلفظ ‘bay’ درزبان انگلیسی ست، اما تمایلی به ادغام کردن دو صدا ندارد- این یک مصوت کاملاً بلند است.

اگر کلمه ای که داخلش یک Umlaut دارد را می خوانید، حروف را به این صورت بخوانید: kämpft- kah, air, em, peh, ef, teh .این معمول تر از kah, uh-Umlaut, em, peh, ef, teh است که البته نوشتن به این سبک ممکن نیز هست. حروف الفبا خنثی هستند.

Das I im Wort Voigtländer wird nicht ausgesprochen.

در اینجا، i در کلمۀ Voigtländer تلفظ نمی شود.