به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، کودکی خسیس محسوب می شود که با وجود داشتن البسه، اسباب بازی و خوراکی های متعدد از به اشتراک گذاری آنها با سایر کودکان امتناع بورزد و اگر او را مجبور به مشارکت با سایر کودکان بکنند با گریه، جیغ و فریاد از انجام این کار خودداری کند.
تحقیقات نشان داده است تک فرزندها سخاوت بیشتری را در بخشش وسایل خود به دیگران نشان می دهند. این در حالی است که فرزندان آخر کمترین حد مشارکت را با دیگران دارند. تحقیقات همچنین نشان داده است که بیشترین میزان خسیس بودن کودک در سن ۳ سالگی دیده می شود. آن هم زمانی رخ می دهد که کودک در اوج خودخواهی می باشد و می اندیشد که تمام دنیا و بزرگسالان می بایست فقط در جهت تامین نیازهای او قدم بردارند. خودمحوری به تدریج از سن ۳ تا ۴ سالگی شروع به کاهش می کند. و حس مشارکت شکل می گیرد.
طرز برخورد با کودک خسیس:
خساست مرتبط با سن را نادیده بگیرید:
کودک 3 ساله ای که دنیا را حول محور خواسته های خود می بیند، خسیس نیست. بلکه در ادامه عمر، با آموزش از محیط و رفتارهای اکتسابی این صفت در او تثبیت یا حذف می شود. برچسب خساست نزدن به رفتارهای طبیعی کودک و آمزوش سخاوت می تواند این صفت را در سال های آینده از رفتار کودک حذف کند.
آموزش سخاوت با قصه و کارتون:
وقتی قصه ای را می خوانید یا کارتونی را می بینید، از آن برای آموزش صفت های خوب استفاده کنید. برای مثال، وقتی کاراکترها با خوشحالی در کنار یکدیگر بازی می کنند، از کودک بپرسید «فکر می کنی چرا بچه ها خوشحال هستند و به آنها خوش می گذرد؟»
الگوی خوبی برای فرزندتان باشید:
خساست کودکان را می توان با رفتارهای درست از سوی اطرافیان اصلاح کرد. هدیه ای برای یکی از اعضای خانواده یا دوستان بخرید و به همراه فرزندتان به او بدهید. این کار را به نحوی انجام دهید که او نیز در لذت هدیه داده شریک شود. برای مثال، همراه با او هدیه را کادوپیچ کنید و در حضور او به دوستتان بدهید.
همبازی های مناسبی برای فرزندتان انتخاب کنید:
گاهی مشکل از خساست کودکان نیست، بلکه این همبازی زورگو و انحصارطلب است که او را به واکنش وامی دارد. اگر با کودکی رفت و آمد دارید که فرزندتان را آزار می دهد، (در صورت امکان) رابطه آنها را کم یا قطع کنید. در غیر این صورت، تلاش کنید اوضاع را بین بچه ها مدیریت کنید. برای هر یک اسباب بازی (مشابه) جداگانه ای در نظر بگیرید و از آنها بخواهید در محدوده خود بازی کنند. مشابه بودن اسباب بازی ها ریسک اختلاف و تلاش برای گرفتن اسباب بازی همبازی را کمتر می کند.
او را وادار به سخاوتمندی نکنید:
اجبار به سخاوتمندی باعث شکل گیری حس دشمنی، لجبازی و کینه در کودک می شود. این کار موجب اصرار بیشتر فرزندتان بر حفظ وسایلش می شود. اجازه دهید هر موقع خودش مایل است وسایلش را با دیگران به اشتراک بگذارد و نگران افکار و عقاید دیگران در مورد فرزندتان نباشید.
تشویقش کنید:
وقتی کودک در حال بازی با همبازی هایش است، در کنار آنها بمانید. اگر یکی از کودکان در بازی سخاوت نشان داد یا اسباب بازی خود را بدون جیغ و فریاد به دیگری بخشید، با «آفرین» «در آغوش کشیدن» یا بوسیدن آنها را تشویق کنید.
اسباب بازی های مهم را از دسترس سایر کودکان خارج کنید:
خساست کودکان در مهمانی ها بیشتر فعال می شود. وقتی قرار است کودکی مهمان شما باشد، اسباب بازی هایی را که فرزندتان به آنها حساس است، در جایی دور از دسترس بقیه قرار دهید و اجازه دهید با چیزهایی سرگرم شوند که فرزندتان حساسیت زیادی به آنها ندارد.
درگیری بین خواهر و برادر را حل کنید:
خواهر و برادرها هم می توانند نسبت به یکدیگر خساست نشان دهند. این باعث می شود که دائم در خانه شما صدای جیغ و فریاد شنیده شود. برای مرتبه اول به آنها هشدار دهید که مشکل را بین خودشان حل کنند، وگرنه شما دخالت خواهید کرد. اگر نمی توانند بر سر بازی با اسباب بازی ها با هم توافق کنند، به آنها بگویید که اسباب بازی را از آنها می گیرید و خودتان تعیین می کنید که هر کودک با کدام اسباب بازی تا چه مدتی حق دارد بازی کند. حتما قاطعیت خود را در اجرای برنامه زمان بندی شده به کودکان نشان دهید.
برچسب نزنید:
برچسب زنی این رفتار را در فرزندتان تشدید می کند. هر صفتی که به فرزندتان بدهید، چه خوب چه بد، او خودش را با آن تعریف خواهد کرد. شما ملزم نیستید که رفتارهای فرزندتان را پیش دیگر بزرگسالان توجیه کنید و از آنها عذرخواهی کنید «متاسفم، پسرم یه کم خسیسه و دوست نداره اسباب بازی هایش را به کسی بدهد!»
از مشاور فرزندپروری کمک بگیرید:
در شرایطی که خساست کودکان از سن طبیعی گذشته است و با علائمی مانند پرخاشگری، ناسازگاری اجتماعی، خرابکاری و دیگر رفتارهای بد همراه است، بهتر است از یک مشاور کودک و نوجوان برای تغییر عادت های فرزندتان کمک بگیرید.
