بایدها و نبایدهای حریم خصوصی همسران
به گزارش سایت خبری ساعد نیوز ، روانشناسان تاکید می کنند ازدواج هرگز به معنای برده داری یا زندانی و زندانبانی نیست بلکه رابطه عاشقانه ای است که ریشه در ثبات، استقلال رای و حق اظهار نظر طرفین در تصمیمات شخصی و مشترک دارد.
در واقع حریم خصوصی فضا، محدوده و حیطه شخصی و محرمانه ای است که مدیریت و مسئولیت آن به خود فرد مربوط می شود و دیگران حق مداخله و اعمال نفوذ در آن را ندارند. بسیاری از افراد به این مهم توجه ندارند که در روابط اجتماعی بخصوص روابط زناشویی دچار مشکل می شوند، وجود حریم خصوصی در هر ارتباطی الزامی است و ضرورت این مهم، بین زوجین هم از اهمیت بسیاری برخوردار است؛ البته در باید متذکر شویم که در روابط هم مالکیت بسیار مهم است، به این معنا که اگر در رابطه خود با دیگران حد و مرز ها را بشناسیم، می توانیم درک کنیم چه کسی مالک کدام احساس، نگرش و رفتار است. به طور خاص در رابطه ای مانند ازدواج لازم است هر همسری حریم خودش را تشخیص دهد و مطابق آن رفتار کند. اطاعت از حد و مرز در چنین رابطه ای، مساوات برقرار کرده و رابطه دو نفر را متوازن می کند.
در این مقاله به بایدها و نبایدهای حریم خصوصی همسران، اشاره خواهیم کرد.
گفتگو کنید، نه تجسس
وقتی موضوعی از جانب همسرتان شما را آزار می دهد با کارگاه ذهنی و درونی تان مبارزه کنید و سعی کنید با گفتگو کردن این معما را برای خودتان حل کنید. فقط چیزی که باید بدانید و رعایت کنید، این است که پای این معما را زمانی که بحث و اعصاب خردی دیگری پیش آمده، پیش نکشید. در شرایطی کاملا معمولی و به دور از تنش با همسرتان صحبت کنید و مثلا به او بگویید از اینکه او چند روز است که دائم با تلفنش مشغول است و دیگر توجهی به اطرافش نمی کند، دلخور هستید. اگر از این موضوع به عنوان برگ برنده استفاده کنید، یعنی میان یک دلخوری دیگر پای این موضوع را هم وسط بکشید، نه تنها به جواب نمی رسید بلکه اوضاع را خراب تر می کنید و موضوع کش پیدا می کند. پس، این موضوع را در موقعیت مناسب و در آرامش، حال خوش و کاملا خنثی، بیان کنید. فراموش نکنید که قرار است شما جواب را بشنوید نه این که محاکمه کنید .
به سبک خودتان، برای خودتان وقت بگذارید
این تفکر غلط را دور بریزید که زن و شوهر باید تمام وقتشان را باهم بگذرانند! تفکری که قدیمی ها به آن اعتقاد داشتند و از اینکه زمان هایی را خودشان تنهایی با خودشان سپری کنند و خوش بگذرانند، بد و عیب می دانستند. این یک واقعیت انکار نشدنی ا ست که هرکسی برای رشد و حتی رسیدن به آرامش نیاز دارد که گاهی با خودش خلوت کند و در این خلوت به تفکر بپردازد. خلوت کردن با خود و گذراندن اوقاتی را به تنهایی، می تواند باعث سرزنده شدن شود. زمان های دیگری هم آدم نیاز دارد وقتش را با کسانی پر کند که به او آرامش و شادی می دهند. نباید زن و شوهر همدیگر را محدود به علایق و سلایقی کنند که تنها خودشان آن را می پسندند. شاید یک نفر از اینکه در خانه به تنهایی کتاب بخواند، حالش خوب می شود و یک نفر دیگر کوه رفتن با دوستانش را ترجیح دهد. زن و شوهر باید تمام تلاش شان را بکنند که کیفیت زندگی مشترک خود را بالا ببرند و این زمانی محقق می شود که به یکدیگر اجازه بدهند گاهی اوقات به سبک خودشان وقت شان را بگذرانند.
حریم دونفره تان را زیرپا نگذارید
درست است که رعایت حریم خصوصی در زندگی مشترک ضروری است، اما گاهی برخی نشانه ها چنان واضح است که نیازی به کنکاش نیست. لازم نیست خودتان را گول بزنید و کنجکاوی یا بدبینی خود را بهانه ای کنید برای فرار از واقعیت. اگر حرف زدن در مورد این نشانه ها با همسرتان شما را قانع نکرد باید دنبال یک مشاور خوب بگردید و مشکل خود را به صورت حرفه ای پیگیری کنید. یادتان باشد بخشی از حریم شما دو نفر با هم مشترک است، این که همسرتان خیانت می کند یا نه، به شما ربط دارد، پس مرزی بین حریم واقعا شخصی و حریم دونفره تان به عنوان زوج بگذارید و این موضوع را کاملا شفاف کنید .
همفکری کنید اما گیر ندهید
گاهی لازم است زن و شوهر در مورد کلیات با یکدیگر همفکری کنند، اما در مورد جزئیات خودشان به تنهایی تصمیم بگیرند. مثلا قرار است با هم به یک مهمانی بروید و به این توافق می رسید که چه مدل لباسی بپوشید، اما دیگر اهمیتی ندارد که همسرتان می خواهد لباس سبزش را بپوشد یا قرمز٫ گاهی که می خواهید به همسرتان چیزی بگویید یا سؤالی از او بپرسید، به این که موضوع چقدر واقعا اهمیت دارد هم فکر کنید. اگر در واقع هیچ فرقی ندارد، خب، چه کاری است؟ بگذارید خودش تصمیم بگیرد و راحت باشد .
فرزندان تان می بینند و می آموزند
بهترین راه آموزش به فرزندان این است که خود والدین آن کار را انجام دهند تا کودکشان ببیند و از آنها بیاموزد. اگر زن و شوهری حریم خصوصی یکدیگر و حتی فرزندا شان را رعایت کنند، به صورت خودکار این موضوع را کودک هم یاد می گیرد. آنها یاد می گیرند که همه انسان ها با هم متفاوت هستند و هر کدام علایق خود را دارند. به این باور می رسند که هرکسی باید به زندگی فردی خود هم بها بدهد، در عین حال همین آدم هایی که از هم متفاو تند، می توانند همدیگر را بسیار دوست داشته باشند و در کنار هم زندگی کنند.