آشنایی با بازی محلی قایم باشک

قایم باشک(به فارسی افغانستان: چشم گیرک)، قایم موشک هم گفته می شود. این بازی معمولا در محیط های باز بازی می شود و تعداد شرکت کنندگان در آن نامحدود است.

قایم باشک

اهداف بازی: افزایش سرعت، چابکی، عکس العمل، تیزبینی و دقت به اطراف

تعداد بازیکنان: ۴ نفر به بالا

ابزار بازی: به ابزار خاصی نیاز ندارد.

شرح بازی: روش بازی به این صورت است که بر حسب قرعه یکی از شرکت کنندگان گرگ می شود، در یک محل ثابت می ایستد و چشم هایش را می بندد (به اصطلاح چشم می گذارد) و تا یک عدد مثل ۱۰۰ یا ۵۰ می شمارد. در طول این مدت سایر شرکت کنندگان باید در محلی خود را مخفی کنند به طوری که گرگ نتواند آن ها را ببیند. پس از پایان شمارش، گرگ چشمهایش را باز می کند و سعی می کند دیگران را پیدا کند.
در صورتی که گرگ هر یک از شرکت کنندگان را ببیند باید نام او را بلند صدا کند و با اعلام محل اختفای او کلمه سُک سُک را به زبان آورد. برای گفتن کلمه سک سک گرگ باید در محلی که چشم گذاشته بوده قرار گرفته باشد. در این حالت فرد شرکت کننده باید از محل خود بیرون بیاید.

اگر گرگ نام شرکت کننده یا محل اختفا را اشتباه بگوید شرکت کننده نباید بیرون بیاید و می تواند به بازی ادامه دهد. هر گاه گرگ آنقدر از محل ثابت اولیه اش دور شود که یکی از افراد مخفی شده بتواند خودش را به محل چشم گذاشتن گرگ برساند و کلمه سُک سُک را به زبان آورد، تمام افرادی که گرگ قبل از آن پیدا کرده بود به اصطلاح آزاد می شوند. به این ترتیب نفر بعدی که گرگ پیدا کند در مرحله بعد گرگ خواهد شد.

آشنایی با بازی محلی تاپ تاپ خمیر

بازی به دو صورت پایان می یابد. حالت اول این که گرگ همه افرادی را که مخفی شده اند پیدا کند، به این ترتیب نفری که اول از همه گرگ او را پیدا کرده یا نفر اولی که توسط دیگران آزاد نشده در دور بعد گرگ است. حالت دوم این است که نفر آخری که پیدا نشده پیش از گرگ خود را به محل چشم گذاشتن برساند سک سک بگوید. به این ترتیب تمام نفراتی که گرگ قبلا پیدا کرده بود آزاد می شوند و خود گرگ دوباره در مرحله بعد باید چشم بگذارد.

معمولا مکان های شلوغ تر برای بازی بهتر است. نام این بازی در ادبیات انگلیسی Hide-and-seek می باشد.

یادآوری: شخصی که چشمش را بسته است به جای شمارش از یک تا بیست می تواند از این شعر زیر نیز استفاده کند:

«ده، بیست، سی، چهل، پنجاه، شصت، هفتاد، هشتاد، نود، صد، حالا که رسید به صدتا، ما می گوییم سیصدتا، هاجر خانم حاضر باش من آمدم به کنکاش، دستمال آبی بردار، پر از گلابی آبدار.»