به گزارش پایگاه خبری ساعدنیوز، اولین سلاح‌های کشتار جمعی توسط آمریکایی‌ها در اوایل دهه 1940 به منظور پایان دادن به جنگ جهانی دوم ساخته شدند که تأثیرات مخربی بر ژاپن گذاشتند. این سلاح‌ها دیگر هرگز برای هیچ جنگی استفاده نشدند اما از سال 1945 بمب‌های هسته‌ای در موارد متعدد توسط ایالات متحده، روسیه، بریتانیا، فرانسه، چین، هند، پاکستان و کره شمالی منفجر شده‌اند.
هیروشیما، ناگاساکی و به‌طور کل تاریخچه تکامل سلاح‌های هسته‌ای به ما یادآوری میکنند که یک سلاح هسته‌ای تا چه اندازه می‌تواند قدرتمند و مخرب باشد.
آزمایشگاه لوس آلاموس یک واحد تحقیقاتی مخفی بود که در اواخر سال 1942 برای پروژه منهتن با هدف طراحی و آزمایش اولین بمب‌های اتمی تأسیس شد. لوس آلاموس، واقع در نزدیکی سانتافه در نیومکزیکو، امروز یکی از بزرگترین موسسات علم و فناوری در جهان است.
پروژه منهتن نام رمز یک شرکت فوق سری در طول جنگ جهانی دوم بود که اولین سلاح‌های هسته‌ای را تولید کرد. مدیر زمان جنگ آزمایشگاه لوس آلاموس، رابرت اوپنهایمر، فیزیکدان هسته‌ای بود. از او اغلب به عنوان «پدر بمب اتمی» یاد می‌شود.
پروژه منهتن مسئول طراحی بمب هسته‌ای به نام «پسر کوچک» بود که در 6 آگوست 1945 توسط بمب افکن بی-29 نیروی هوایی ارتش ایالات متحده بر فراز هیروشیما در ژاپن پرتاب شد. قدرت این بمب 64 کیلوگرمی حاصل از شکافت هسته‌ای اورانیوم-235 بود.
سه روز بعد، در 9 آگوست، ناگاساکی با بمب اتمی به اسم رمز «مرد چاق» بمباران شد. این بمب پیچیده‌تر از بمب قبلی و مبتنی بر پلوتونیوم بود.
بمب هیروشیما با انرژی تقریباً 15 کیلوتن TNT منفجر شد. در لحظه انفجار، ابری آتشین تولید شد که دما را به 4000 درجه سانتیگراد رساند و شهر را به جهنم تبدیل کرد. مجموع تلفات به 135 هزار نفر رسید که از این میان 66 هزار تن کشته و 69 هزار نفر مجروح شدند. اگرچه اثرات ریزش رادیواکتیو در سال‌های بعد جان‌های بیشتری را گرفت.
حدود 39 هزار نفر در ناگاساکی جان باختند و 25 هزار نفر دیگر مجروح شدند. تصویر بالا ستون متراکمی از دود است که پس از انفجار بیش از 18288 متر بالا رفته و بر فراز شهر مورد حمله دیده می‌شود.
حملات به هیروشیما و ناگاساکی پس از یک انفجار آزمایشی توسط آزمایشگاه لوس آلاموس، با نام رمز «ترینیتی» ممکن شد. سلاح هسته‌ای مورد استفاده در این آزمایش «گجت» نام داشت (تصویر).
گجت در 16 جولای 1945 در پایگاه نیروی هوایی هالومن واقع در نیومکزیکو منفجر شد تا به اولین انفجار بمب هسته‌ای تبدیل شود. این آزمایش موفقیت‌آمیز راه را برای استفاده از سلاح‌های هسته‌ای علیه ژاپن در پایان جنگ جهانی دوم باز کرد.
کلاوس فوکس، فیزیکدان نظری آلمانی، یکی از کسانی بود که روی پروژه منهتن کار می‌کرد. او سپس به انگلستان نقل مکان کرد و به پروژه تولید بمب اتمی بریتانیا پیوست.
در سال 1950، او دستگیر شد و بعداً به جاسوسی برای اتحاد جماهیر شوروی اعتراف کرد. فوکس به 14 سال زندان محکوم شد که 9 سال از آن را گذراند. پس از آزادی به آلمان شرقی رفت و در سال 1988 در آنجا درگذشت.
در سال‌های اولیه پس از جنگ، پروژه منهتن آزمایش‌های تسلیحاتی بیشتری را در آب‌سنگ حلقوی بیکینی، در اقیانوس آرام انجام داد.
آزمایش هسته‌ای در آب‌سنگ حلقوی بیکینی (بیکینی آتول) شامل انفجار 23 سلاح هسته‌ای توسط ایالات متحده بین سال‌های 1946 و 1958 بود.
در همین حال، روس‌ها به شدت در حال پیگیری ساخت سلاح‌های خود بودند. این باور وجود دارد که این تصویر عواقب «اولین صاعقه» را نشان می‌دهد، اولین آزمایش بمب اتمی شوروی در 29 آگوست 1949، زمانی که سلاح هسته‌ای RDS-1 در یک سایت آزمایشی در قزاقستان منفجر شد.
قلعه براوو اولین آزمایش از سری آزمایش‌های طراحی بمب هیدروژنی با بازده بالا بود که توسط ایالات متحده در بیکینی آتول به عنوان بخشی از عملیات قلعه انجام شد. این سلاح که اول مارس 1954 منفجر شد، قوی‌ترین انفجار مصنوعی تاریخ تا آن زمان را ایجاد کرد.
عملیات ردوینگ (Redwing) به رهبری ایالات متحده مجموعه‌ای متشکل از 17 انفجار آزمایش هسته‌ای بود که از می تا جولای 1956 انجام شد.
گستردگی آزمایش‌های هسته‌ای در آب‌سنگ حلقوی بیکینی باعث شد تا در اواخر دهه 1950 آن را به عنوان یک زمین بایر اعلام کنند.
بمب تزار که در 30 اکتبر 1961 توسط روس‌ها منفجر شد، همچنان قوی‌ترین سلاح هسته‌ای است که تاکنون ساخته و آزمایش شده است. این انفجار بر فراز مجمع الجزایر دورافتاده نوایا زملیا در شمال روسیه روی داد. قدرت این انفجار از سوی دولت روسیه معادل 50 مگاتن مواد منفجره معمولی اعلام شد.
فیزیکدان هسته‌ای شوروی، آندره ساخاروف، آر‌دی‌اس-37، اولین بمب هیدروژنی دو مرحله‌ای اتحاد جماهیر شوروی را طراحی کرد که برای اولین بار در 22 نوامبر 1955 آزمایش شد. ساخاروف بعداً دچار عذاب وجدان شد و به یک مدافع سرسخت آزادی‌های مدنی و اصلاحات مدنی در شوروی تبدیل شد. تعهد او به صلح، خلع سلاح و حقوق بشر در نهایت جایزه صلح نوبل را در سال 1975 برایش به ارمغان آورد.
ایگور کورچاتوف هم یک فیزیکدان هسته‌ای شوروی بود که مدیر پروژه بمب اتمی شوروی بود. او آزمایش «اولین صاعقه» را در سال 1949 نظارت کرد و همراه با گئورگی فلیوروف و آندره ساخاروف به عنوان «پدر بمب اتم شوروی» شناخته می‌شود.
بحران موشکی کوبا در اکتبر 1962 که عملاً آزمایشی خطرناک برای زورآزمایی بین ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی در طول جنگ سرد بود، به عنوان لحظه‌ای که این دو ابرقدرت به درگیری هسته‌ای نزدیک شدند، در تاریخ ثبت شد.
اولین آزمایش هسته‌ای بریتانیا در 3 اکتبر 1952 در جزایر مونتبلو در غرب استرالیا به عنوان بخشی از عملیات طوفان انجام شد. پس از آن بریتانیای کبیر به سومین کشوری تبدیل شد که زرادخانه هسته‌ای خود را توسعه داد.
