بیوگرافی و زندگی شخصی و اجتماعی آنگلا مرکل و همسرش + فیلم و عکس های جذاب و دیدنی 

زندگی سیاسی و اجتماعی آنگلا مرکل

او در جوانی با اینکه به کمونیسم اعتقاد نداشت، به شاخه جوانان حزب اتحاد سوسیالیستی آلمان پیوست. در آن‌زمان برنامه‌های سیاسی تلویزیون آلمان غربی را پنهانی تماشا می‌کرد.

به هنگام انقلاب‌های 1989 وارد عرصه سیاسی آلمان شد و در سال‌های پایانی دولت کمونیستی آلمان شرقی، در اعتراضات خیابانی شرکت فعالی داشت و به عضویت حزب تازه‌تأسیس «بیداری دموکراتیک» درآمد. او در زمان فروپاشی دیوار برلین، سخن‌گوی این حزب بود.

ورود به دولت

مرکل در سال 1990، معاون سخن‌گوی نخستین دولت دموکراتیک جدید در آلمان شرقی پیشین شد. او پس از اتحاد آلمان به آلمان غربی رفت و در آنجا به عضویت حزب محافظه‌کار اتحادیه دموکرات مسیحی آلمان درآمد. در 18 مارس 1990 وی از ایالت مکلنبورگ فورپومرن به مجلس فدرال آلمان (بوندستاگ) راه یافت و قائم‌مقام سخن‌گوی دولت شد. با توجه هلموت کوهل (صدراعظم وقت آلمان) به او، در 18 ژانویه 1991 به عنوان وزیر زنان و جوانان و در سال 1994 به عنوان وزیر محیط زیست، حفظ طبیعت و امنیت رآکتورها مشغول به کار شد. وی تا سال 1998 که به قدرت گرفتن حزب سوسیال دموکرات آلمان به رهبری گرهارد شرودر انجامید، در این مقام بود. بعد از آن برای ائتلاف با سوسیال-دموکرات‌ها برای حکومت در بعضی از ایالات تلاش کرد که به نتیجه‌ای نرسید.

رهبری حزب

پس از شکست اتحادیه دموکرات مسیحی در انتخابات 1998، مرکل دبیرکل این حزب شد و در سال 1999 پس از رسوایی پرداخت‌های مالی غیرمجاز در این حزب که به برکناری رهبر وقت این حزب ولفگانگ شویبله انجامید به رهبران حزب خود از جمله هلموت کوهل پشت کرد و در سال 2000 به عنوان نخستین زن در تاریخ حزب دموکرات مسیحی آلمان، به رهبری این حزب برگزیده‌شد.

با این حال در سال 2002 ادموند اشتویبر دبیرکل اتحادیه سوسیال-مسیحی بایرن که در پارلمان با اتحادیه دموکرات مسیحی متحد بود، کاندیدای صدراعظمی دو حزب متحد شد. این دو حزب با رهبرانشان (مرکل و اشتویبر) بارها گرهارد شرودر و سوسیال دموکرات‌ها را به عناوین مختلف سیاست‌های اقتصادی غلط، افزایش بدهی‌های کشور و مهم‌تر از همه، تعداد زیاد بیکاران سرزنش می‌کردند. با این حال، اتحاد آن‌ها بار دیگر در سال 2002، بیشتر به‌خاطر سیاست‌های آن‌ها درباره جنگ عراق از ائتلاف قرمز-سبز به رهبری گرهارد شرودر و یوشکا فیشر شکست خورد.

با افزایش بدهی‌ها و بیکاران کشور در سال‌های 2003 و 2004، فشار بر شرودر و متحدانش بیشتر شد، تا آنجا که اتحادیه دموکرات مسیحی در سایر ایالت‌های آلمان به پیروزی رسید. سوسیال دموکرات‌ها و شرودر برای جبران این شکست‌ها پیشنهاد به‌عقب‌کشاندن انتخابات پارلمانی در سال 2005 را دادند، تا محبوبیتشان میان مردم را به رقبای خود ثابت کنند. در حالی که کارشناسان امیدی به سوسیال دموکرات‌ها نداشتند.

پیروزی در انتخابات

در انتخابات بوندس‌تاگ در سال 2005 مرکل خود را نامزد صدراعظمی از طرف دو حزب متحد کرد. بر خلاف انتظار همه، اتحادیه دموکرات مسیحی رأی بالایی آورد به‌طوری‌که اتحادیه دموکرات مسیحی‌ها و سوسیال مسیحی‌های بایرن یا سوسیال دموکرات‌ها هیچ‌کدام به تنهایی نتوانستند اکثریت پارلمانی را بدست بیاوردند. احزاب کوچکتر مانند حزب سبزهای آلمان (اتحاد 90/سبزها) یا دموکرات‌ های آزاد که به‌طور سنتی شرکای ائتلافی احزاب بزرگ هستند، این‌بار هیچ‌کدام به میزان کرسی موردنیاز برای ائتلاف با احزاب بزرگتر دست نیافتند. به این ترتیب ائتلاف دمکرات مسیحی‌ها و اتحادیه سوسیال-مسیحی بایرن مجبور شدند برای اداره کشور با سوسیال دموکرات‌ها ائتلاف بزرگ تشکیل دهند. بر طبق مذاکرات ائتلاف بزرگ، سوسیال دموکرات‌ها به صدراعظمی مرکل و کناره‌گیری شرودر از سیاست رضایت دادند به شرط این‌که 8 وزارت‌خانه بزرگ در دستان آن‌ها باقی بماند. به این صورت آنگلا مرکل نخستین زن صدراعظم کشور آلمان معرفی شد.

به این ترتیب، مرکل به‌عنوان رئیس اتحادیه دموکرات مسیحی آلمان و نخستین زن صدراعظم در تاریخ آلمان، دولت ائتلافی با حزب هم پیمانش اتحادیه سوسیال-مسیحی بایرن (CSU) و حزب سوسیال دموکرات آلمان (SPD) را تا سال 2009 رهبری کرد. این ائتلاف پس از دو ماه مذاکره در پی انتخابات فدرال آلمان در 2005 تشکیل شد. پس از انتخابات فدرال در سال 2009 و خروج سوسیال دموکرات‌ها از دولت، مرکل دولت ائتلافی جدید را با مشارکت حزب دموکرات آزاد تشکیل‌داد.

دوره‌های بعدی انتخابات

سومین دوره صدراعظمی مرکل پس از انتخابات فدرال 2013 آغاز شد که در آن اتحادیه دموکرات مسیحی 41٪/5 از کل آرا را به‌دست‌آورد. اما هم‌پیمانانش در حزب دموکرات‌های آزاد در این دوره از انتخابات از ورود به بوندس‌تاگ بازماندند و در نتیجه مرکل دولتی ائتلافی با سوسیال دموکرات‌ها تشکیل‌داد.

مرکل در روز 20 نوامبر 2016 باز قصد نامزدی خود را برای شرکت در انتخابات فدرال آلمان در سپتامبر 2017 اعلام کرد. او پس از پیروزی در این انتخابات برای چهارمین بار به صدر اعظمی آلمان رسید. با پایان این دوره، او دارای طولانی‌ترین دوره صدر اعظمی آلمان می‌شود.

سیاست مرکل

او را سیاست‌مداری غیرقابل پیش‌بینی، مرموز، بی‌رحم، و عمل‌گرا می‌خوانند. درباره مرکل و در واقع سیاست کنونی حزب او گفته می‌شود که او گرایش سنتی آلمان به فرانسه که پایه تشکیل یک اتحادیه اروپای قدرتمند است را می‌شکند و مانند تونی بلر و مارگارت تاچر بیشتر گرایش به نزدیکی با آمریکا دارد. این برای اتحادیه اروپا مسئله مهمی است وگرنه در زمینه سیاست‌های اقتصادی، اختلاف احزاب بزرگ حاکم در اروپا بسیار کم شده‌است. از او به عنوان مارگارت تاچر قرن بیست و یک یادمی‌شود.

آنگلا مرکل رهبر دفاکتو اتحادیه اروپا خوانده شده‌است و مجله فوربز دو بار او را دومین شخص قدرتمند جهان نامید که بالاترین رتبه‌ای است که یک زن تاکنون بدان رسیده‌است. مرکل در سال 2015 از سوی مجله تایمز به عنوان شخصیت سال برگزیده شد و این نشریه او را صدراعظم دنیای آزاد نامید. وی از روز 26 مارس 2014 رکورد طولانی‌ترین دوره تصدی دولت را در بین سران کشورهای عضو اتحادیه اروپا از آن خود کرده‌است. همچنین وی در سال 2016 برای دهمین سال به عنوان قدرتمندترین زن دنیا از سوی مجله فوربز برگزیده‌شد.

در سال 2007 مرکل ریاست شورای اروپا و گروه هشت را به عهده داشت و دومین زنی بود که به این مقام برگزیده می‌شد. او همچنین نقشی کلیدی در پیمان لیسبون و اعلامیه برلین ایفا کرد. تقویت پیمان تجاری و سرمایه‌گذاری ترنس-آتلانتیک از اولویت‌های مرکل در تجارت خارجی بوده‌است. وی همچنین نقشی تعیین‌کننده در مدیریت بحران اقتصادی اروپا داشت و از وی به عنوان تصمیم گیرنده اصلی در حل بحران یاد می‌شود. در سیاست‌های داخلی آلمان، اصلاحات سیستم خدمات درمانی، مشکلات مربوط به آینده توسعه بخش انرژی و همچنین سیاست‌های درهای باز برای سیل مهاجران در سال‌های 2015 و 2016 از عمده‌ترین مسائلی بود که مرکل و دولتش را درگیر کرد.

در مورد حذف سلاح‌های اتمی در آلمان، مرکل، مشارکت انحصاری آلمان را رد و شرط آن را همراهی دیگر کشورهای عضو ناتو اعلام کرده‌است.

دوشنبه 6 آوریل آنگلا مرکل اظهار داشت یکی از آموزه‌های پاندمی کرونا این است که آلمان و اروپا باید وابستگی خود به تجهیزات حفاظتی برای کادر درمانی را کاهش دهند. وی بحران ویروس کرونا را «بزرگ‌ترین آزمون برای اتحادیه اروپا» از زمان تأسیس آن خواند. مرکل تأکید کرد که به نفع تمامی اعضای اتحادیه است، در این روزهای سخت یکدیگر را تقویت کنند. وی اضافه کرد برای بقای اتحادیه تنها پیروزی بر ویروس کرونا مهم نیست بلکه بازسازی اقتصاد و جبران خسارت‌های ناشی از کرونا نیز حائز اهمیت است.

سیاست خارجی

آنگلا مرکل در زمان جنگ عراق به پشتیبانی از سیاست‌های آمریکا پرداخت. این کار او باعث ایجاد مخالفت‌های شدید در داخل آلمان شد تا جایی که رئیس حزب سوسیال دموکرات، عملکرد و گفته‌های مرکل را «سجده در برابر دولت آمریکا» دانست.

وی معتقد به عضویت ترکیه به عنوان مشارکت‌کننده ممتاز به جای عضویت این کشور در اتحادیه اروپاست.

وی طرفدار برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) است و می‌گوید از مدل این پیمان می‌توان برای خلع سلاح کره شمالی استفاده‌کرد.

وی مخالف خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا است. اما با این خروج، او به رهبر بی‌رقیب اروپا تبدیل‌می‌شود.

آلبوم تصاویر آنگلا مرکل

فیلمی از سخنرانی آنگلا مرکل در دانشگاه هاروارد