به گزارش سایت خبری ساعد نیوز،این پیشامد که نهار خوردن را فراموش کنیم و یا چترمان را گم کنیم، امری طبیعی است که بعضی از ما به آن عادت نیز کرده ایم. کودکان به ویژه مستعدِ فراموشی یا گم کردن هستند که گرچه یک رخداد طبیعی است، اما درعین حال، کلافه کننده، وقت گیر و گران نیز هست.
صدای کودکان پای تلفن می گوید: مامان من کفش های ورزشی ام رو فراموش کرده ام، می تونی اونارو به مدرسه بیاری؟ یا اینکه: کتاب ریاضی من کجاست؟ یادمه که اونو به خونه آوردم.
معمولاً تا هفت سالگی، این والدین هستند که تمام چیزها را برای کودکشان به خاطر می آورند. بعدازآن، والدین فرض را بر این می گذارند که کودکان می توانند به طور فزاینده ای مسئولیت قبول کنند. بااین حال، معمولاً کودکان بزرگ تر به خود اجازه می دهند که فراموش کار باشند زیرا می توانند برای جبران آن، به امید پدر و مادرشان باشند.
بعضی از کودکان بسیار حواس پرت هستند و تنها هنگامی به یاد می آورند که دیگر کار از کار گذشته است. حواس پرتی می تواند نشانه بیماری اختلال در توجه باشد ولی معمولاً صرفاً یک علامت فراموش کاری است.
به خاطر آوردن و از پیش برنامه ریزی کردن، مهارت هایی هستند که باید پرورش یابند. سعی کنید با راه حل های زیر به کودک کمک کنید که کم تر فراموش کند.
به کودک جای مشخصی برای نگهداشتن وسایلش ، بدهبد .
اطمینان حاصل کنید که کودک جالباسی اختصاصی و جای به خصوص برای اسباب بازی ها و کتاب هایش ، دارد . به این جاهای اختصاصی برچسب بزنید و از همان ابتدا از آن ها به طور مداوم استفاده کنید . کودک از شما تقلید خواهد کرد و در نتیجه ، مهارت های سازماندهی اش رشد خواهند کرد .
از تحسین استفاده کنید .
هنگامی که کودک دنبال چیزی می گردد و آن را در جای مخصوصش پیدا می کند ، او را برای قرار دادن شی در جای مناسب ، تحسین کنید . هنگامی که کتش را به جالباسی آویزان می کند و یا این که یک اسباب بازی را در جای خودش قرار می دهد ، نکاتی را درباره ی بازدهی کارش و این که چقدر آسان تر دفعه ی بعد می تواند کتش یا اسباب بازیش را پیدا کند ، ذکر کنید .
به او آموزش دهید که از پیش برنامه ریزی کند .
با بزرگ تر شدن کودک ، راهبرد های سازماندهی خودتان را به او نشان دهید ( این امر ممکن است مستلزم این باشد که خودتان چنین مهارت هایی را به دست آورید ) . به کودک یک تقویم بدهید و در بعداز ظهر روزهای آخر هفته برنامه ی هفته آینده را مرور کنید و به او کمک کنید که فهرستی از چیزهایی که باید به یاد داشته باشد را تهیه کند .
بر روی تقویم ساعات و روز های مهمانی و قرار ها را ثبت کنید . گاهی یک فهرست یادآور روزانه نیز کمک می کند . تمام موضوعاتی را که کودک باید در آن روز به یاد بیاورید ، ثبت کنید . فهرست را روی آینه ، یخچال یا کتابچه اش بچسبانید و به او یادآوری کنید که به آن نگاه کند .
روش های یادآوری را به کودک بیاموزید .
روش های مختلفی وجود دارد که بر اساس آن ، می توانید به کودکتان آموزش دهید که به جای فراموش کردن ، به خاطر بیاورید . این کار را به او از طریق نقش بازی کردن ، تمرین مثبت و الگو قرار دادن آموزش دهید . این آموزش ها را خوب به کودک گوشزد کنید تا از این جمله که کودکم همیشه وسایلش را گم می کند در امان بمانید .
پاسخ درنگیده از خود
به کودک خود آموزش دهید که قبل از ترک خانه بایستد و از خودش بپرسد : « آیا من چیزی را فراموش کرده ام ؟ » در مقابل درب توقف کند ، تا ده بشمارد و اطمینان حاصل کند که چیزی را نگذاشته است . این کار را با وادار کردن کودک به جستجوی بدنی خودش کامل کنید .
جستجوی بدنی
به او یاد دهید که بدنش را از فرق سر تا نوک پایش وارسی کند و به دنبال اشیاء فراموش شده بگردد . « آیا کلاه ، عینک ، ژاکت ، کیف ، کتاب ها ، دستکش ، جامدادی و…. را با خود برداشته ام ؟ »
جستجوی اطراف
به او نشان دهید که چطور به دنبال چیز هایش بگردد و توجه کنید که آیا او می تواند با چشم یکی از وسایلش را که جا گذاشته است ، نشان دهد یا نه . به او یاد دهید از چیزهایی که می بیند به عنوان نشانه ای برای به یاد آوردن چیز های دیگر استفاده کند . برای مثال ، دیدن تکلیف شب بر روی تخته سیاه پیش از ترک کلاس ، به او یادآوری خواهد کرد که چه چیزهایی را برای انجام تکلیف شب بردارد .
فهرستی تهیه کنید
فهرستی از اشیایی که باید در آن روز به خاطر آورده شوند ، تهیه کنید و کودک را وادارید که آن را در جایی که به آسانی دیده شود ، نگه دارد تا بدین وسیله چیزها را به خاطر بیاورد . تکه های چوب برچسب ( اتیکت ) برای این منظور مناسب است . این روش در مورد مادری که مرکز مشاوره مراجعه کرده بود و می گفت کودکم همیشه وسایلش را گم می کند خوب جواب داد.
به او اجازه دهید که راه های خودش را برای به یاد آوردن پیدا کند
یکی از کودکانی که ما می شناختیم ، عادت داشت تکالیفی را که می بایست در منزل انجام دهد ، هر روز در دفترچه ای یادداشت کند . ولی معمولا فراموش می کرد که دفترچه را با خودش به منزل ببرد .
به تدریج آموخت که تکالیف را کف دستش بنویسد . زیرا امکان فراموش کردن آن تقریبا وجود نداشت ! گاهی نمی توانید به روش های ابداعی کودک اعتراضی بکنید .
