به گزارش سایت خبری ساعد نیوز،کابوس یک نوع رویا است که پاسخ احساسی و هیجانی کسی که خواب دیده را به همراه دارد. کابوس عموما دراواخر شب اتفاق می افتد، کابوس ها علل متفاوتی دارند و در بین کودکان خردسال هم خیلی شایع اند.
کابوس کودک خردسال می تواند به علت گوش دادن او به یک داستان ترسناک یا دیدن یک فیلم وحشتناک باشد که باعث اضطراب در وی شده است. اما غیر از اینها می تواند علل دیگری نیز وجود داشته باشد. مثل جدایی والدین از هم، تولد نوزاد دیگری در خانواده که برای کودک استرس فراوانی به همراه داشته است یا حتی مسایل بسیار ساده تر مثل یک همبازی که کودک شما را اذیت می کند یا نزدیک شدن زمان ویزیت دکتر. اتفاقات خیلی کوچک تر مثل مشاهده یک سگ بزرگ در خیابان یا ترس از یک زنبور هنگام بازی، هم می تواند موجب وحشت کودک و در نتیجه کابوس شبانه وی شود.
آکادمی خواب درمانی آمریکا می گوید کودکان بین ۵ تا ۱۰ سال مستعد کابوس دیدن هستند. این کابوس ها اکثرا آنقدر واضح اند که تا سال ها بعد کودکان آن ها را به خاطر خواهند آورد. طبق نظر سنجی های انجام شده در این مورد، ۷۵٪ بزرگسالان حداقل یک خواب را از دوران کودکیشان به طور کامل به یاد می آروند. با وجود شایع بودن کابوس دیدن در میان کودکان جالب است که تحقیقات کمی در این مورد انجام شده است.
البته تحقیقات زیادی در زمینه ی کابوس دیدن انجام شده، اما تقریبا تمام آن ها بر بزرگسالان تمرکز کرده اند. (احتمالا به دلیل آسان تر بودن این کار) طبق این تحقیقات، فاکتور های یکسانی وجود دارند که در اکثر کابوس های بزرگسالان خود را نشان می دهند. این فاکتور ها شامل موارد زیر هستند:
ـ استرس پس از سانحه: اکثر افرادی که دچار استرس پس از سانحه هستند از کابوس نیز رنج می برند. ممکن است این کابوس ها شامل سانحه ی اتفاق افتاده یا سناریو ای شبیه به آن که همان حس ترس را ارائه می دهد باشند.
ـ اضطراب: حس اضطرابی که ما در زندگی هر روزه تجربه می کنیم حال اینکه به سانحه ی خاصی مربوط باشد یا نه، می تواند بر خوابی که میبینیم تاثیر بگذارد. این اضطراب شامل نگرانی در باره ی مشکلات مالی، مشکلاتی که در مدرسه یا سر کار پیش می آیند، ترس های اجتماعی و … باشند.
ـ عدم تشخیص واقعیت از تخیل: همه ی ما تاحدودی از دنیای واقعی جدا هستیم، هرچقدر هم که خود را آدم زمینی ای بدانیم. هرچند در خواب، مواردی که سعی داریم هنگام بیداری به آن ها فکر نکنیم، ممکن است به صورت کابوس خودش را نشان دهد. این موضوع می تواند دلیلی بر وضوح بیشتر کابوس های کودکان نیز باشد چرا که برای کودکان سخت تر است تا تخیل را از واقعیت تشخیص دهند.
ـ تغییرات روانی: محققان از شیوه های سنجش روان متفاوتی برای فهم علت اختلالات خواب و ربط آن به کابوس ها استفاده کرده اند. یک شاخص روانی که به نظر میرسد در پیش بینی کابوس ها موثر بوده، تغییر ضربان قلب (HRV) یا تنوع در فاصله ی زمانی میان ضربان قلب است.
از دیگر فاکتور هایی که در کابوس دیدن اثر می گذارد اضطراب عمومی است. کودکانی که به طور کلی از اضطراب بیشتری رنج می برند، بیشتر کابوس می بینند. این اضطراب به همراه تجربه های ناگوار در گذشته می تواند موجب شود کودک کابوس های وحشتناکی ببیند. این کابوس ها تا هنگام به بلوغ رسیدن کودکان از بین نمی روند.
فاکتور هایی مانند ضربان قلب و کیفیت خواب می تواند تاثیر به سزایی بر پیش بینی از مشکلاتی مانند افسردگی یا اعصاب نا آرام داشته باشد. HRV همچنین می تواند خواب کودکان را نا آرام کند چرا که کودکانی که HRV پایینی دارند بیشتر مستعد کابوس دیدن هستند.
با اینکه تحقیقات بیشتری در این زمینه مورد نیاز است، اما این تحقیق نشان می دهد چگونه تجربه های وحشتناک، اضطراب و دیگر مشکلات سلامتی ممکن است بر میزان کابوس دیدن کودکان تاثیر بگذارد. دارویی هایی برای کاهش اضطراب و عدم توانایی تشخیص واقعیت از تخیل وجود دارد. همچنین روش هایی برای کنترل حالات روحی و عاطفی وجود دارد که موجب افزایش HRV می شود. این روش ها به کاهش کابوس دیدن در کودکان کمک به سزایی می کند.
الکساندر هامون می گوید: کابوس های شما مانند سایه ای تا ابد شما را تعقیب خواهد کرد. با کمک کردن به کاهش این کابوس ها در کودکان می توانیم به آن ها زندگی ای سالم تر ببخشیم.
