به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، سرگیجه علامت بسیار مهمی است که میتواند نشان دهنده یک مسئله مهم تهدید کننده ای باشد و یا اینکه نشان دهنده یک بیماری بسیار ساده ای باشد که با ورزش و دارویی درست شود. سرگیجه علامت بسیار مهمی است که میتواند نشان دهنده یک مسئله مهم تهدید کننده ای باشد و یا اینکه نشان دهنده یک بیماری بسیار ساده ای باشد که با ورزش و دارویی درست شود. پس طیف وسیعی از بیماری ها هستند که میتوانند سرگیجه بدهند. در درجه اول والدین باید تعریف سرگیجه را بشناسند چرا که خیلی از حالت ها را به اشتباه افراد به عنوان سرگیجه مشناسند مثلا اگر از زمین بلند میشوند چشمشان سیاهی میرود میگویند سرگیجه دارند و یا اینکه یک روز کودک خود را خسته و بیحال هست به حساب سریجه کودک میگذارند، ممکن است کودک خواب آلود باشد و فکر کنید سرگیجه دارد. از نظر علمی تعریف سرگیجه یک احساس حرکتی است و یک احساس غیر واقعی یعنی احساس میکنید محیط اطراف به دور سر شما میچرخد.
در تعریف سرگیجه حتما حرکت است و اگر احساس حرکت نباشد سرگیجه واقعی نیسو و شخط باید احساس عدم تعادل و همراه با چرخش داشته باشد، اگر تنها حالتی که به کوکد دست میدهد عدم تادل و سیاهی چشم باشد سرگیجه نامیده نمیشود. ممکن است سرگیجه به خاطر یک سکته مغزی بوجود بیاید، ممکن است به دلیل خونریزی مغزی اتفاق بیفتد، ممکن است به علت توموری و یا عفونت ساده گوش اتفاق بیفتد پس طیف بسیار وسیعی از دلایل وجود دارد که کودک سرگیجه بخیرد. پس هنگام بروز سرگیجه کودکان باید علت آن را متوجه شوید و در صورت بروز مشکل جدی به بهترین فوق تخصص مغز و اعصاب کودکان مراجعه کنید .
برخی از علل احتمالی سرگیجه در کودکان عبارت اند از:
- عفونت گوش میانی یا افیوژن گوش میانی، که در آن مایع غلیظی در پشت پرده گوش انباشته می شود، بدون آنکه عفونتی وجود داشته باشد؛ در هر دو مورد، احساس تعادل کودک شما، که در گوش داخلی قرار دارد، در اثر فشار ایجاد شده مایع در گوش داخلی، به طور موقت دچار اختلال خواهد شد.
- عفونت گوش داخلی، از جمله بیماری های لارنژیت و نوریت وریدی
- ضربه مغزی یا هر گونه ضربه به سر
- شناور شدن ذرات کوچک مانند استخوان در مایع گوش، یا وجود ذرات باقی مانده از یک ضربه یا یک عفونت
- میگرن
- یک اختلال عروقی؛ که در آن رگ های خونی در مغز متسع شده و باعث ایجاد سردرد می شود.
- بیماری حرکت و یا عدم تحمل حرکت، که اغلب به شکل سرگیجه همراه با میگرن دیده می شود.
- سرگیجه ی وضعیتی ناگهانی خوش خیم (BPPV)، که شامل حملات ناگهانی سرگیجه و اغلب حرکت سریع چشم است. در بسیاری از موارد، به نظر می رسد این اختلال مربوط به نشانه های اولیه میگرن مزمن باشد.
- تشنج
- فشار خون پایین
- اختلالات خود ایمنی، از قبیل مولتیپل اسکلروزیس یا همان MS، دیابت نوع یک و آرتریت نوجوانان
- اختلالات مربوط به بینایی، مانند اختلاف بیش از حد در بین نمره چشم ها و یا اختلال حرکات مادرزادی چشم
- تومور مغزی
- بیماری منیر
- آسپرین و دیگر داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی
علائم
علائم سرگیجه می تواند از کودکی به کودک دیگر متفاوت باشد و به علت و شدت سرگیجه بستگی دارد. برخی از علائم رایج عبارت اند از:
کودک از سرگیجه شکایت می کند، که ممکن است احساسی شبیه چرخش و یا نوسان اشیا به دور خود داشته باشد، معمولاً این حالت را به صورت چرخش اتاق به دور خود توصیف می کند و یا به صورت وجود بیماری حرکت، مانند زمانی که فرزند شما دریک قایق در حال حرکت قرار می گیرد و نمی تواند حرکت قایق را تحمل کند.
- سرگیجه ناشی از تغییر موقعیت سر: مانند زمانی که کودک سر خود را حرکت می دهد و یا از حالت درازکش به حالت نشسته درمی آید. معمولاً این نوع سرگیجه فقط چند ثانیه یا چند دقیقه طول می کشد.
- حرکات غیرمعمول، یا تعادل ضعیف
- شکایت از وجود صدا در گوش (وزوز گوش)، درد یا گرفتگی گوش
- کاهش شنوایی
- تب بیش از ۳۷٫۵ درجه
- میگرن
- گیجی
- افتادن و یا از حال رفتن
- حالت تهوع
- استفراغ
- عرق کردن
- پریدن رنگ چهره
- حرکت غیرارادی چشم ها (نیستاگموس)
- تمایل به دراز کشیدن
- از دست دادن مهارت های ظریف حرکتی
- تأخیر حرکتی، مانند کند بودن در صاف نگه داشتن سر، ایستادن و یا راه رفتن
آزمایشات و تشخیص
پزشک خانواده احتمالاً فرزند شما را به یک متخصص گوش و حلق و بینی اطفال (متخصص ENT) ارجاع می دهد، زیرا تشخیص علل سرگیجه می تواند چالش برانگیز باشد. سرگیجه باید از سایر انواع دیگر سرگیجه متمایز شود. ممکن است ارزیابی کاملی برای مشخص شدن علت سرگیجه ضروری باشد.
پزشک متخصص گوش و حلق و بینی، بهترین شخصی است که می تواند ارزیابی جامعی در این خصوص انجام دهد و در صورت نیاز شما را به متخصصان دیگر ارجاع خواهد داد. در طول معاینه ممکن است پزشک آزمایشاتی را از قبیل موارد زیر انجام دهد:
- بررسی کامل سابقه پزشکی توسط سؤالاتی که از شما و فرزندتان پرسیده خواهد شد؛ ممکن است سابقه خانوادگی وجود میگرن نیز مورد ارزیابی قرار گیرد.
- معاینه کامل فیزیکی، به ویژه سر و گوش
- ادیومتری یا شنوایی سنجی
- تست های مربوط به سنجش عملکرد وستیبولار، مانند استفاده از صندلی چرخشی
- الکترونیستاگموگرافی (ENG)، که در آن الکترودهایی در بالا و پایین چشم فرزند شما قرار داده می شود تا حرکات سریع چشم ارزیابی شود (نیستاگموس).
- الکتروانسفالوگرافی، آزمایشی که به کمک آن فعالیت های الکتریکی مغز کودک شما اندازه گیری می شود.
- آزمایش خون
- آزمایش های تصویربرداری، مانند سی تی اسکن، اشعه ایکس یا MRI
- آزمایش های دهلیزی: چشمی که شامل بازی ها و ردیابی حرکات چشم می شود.
- ارزیابی دقت دینامیکی بینایی، که در آن فرزند شما سر خود را به آرامی تکان خواهد داد.
- ارزیابی هماهنگی و مهارت های حرکتی، از قبیل انجام حرکات خاص، لی لی کردن، پریدن، بالا و پایین رفتن با چشم باز و بسته
درمان سرگیجه
در اغلب موارد علل سرگیجه ناشی از یک عفونت یا تجمع مایع در داخل گوش است؛ درمان مناسب عفونت، باعث رفع سرگیجه خواهد شد. هنگامی که میگرن و (BPPV) علت سرگیجه باشند، سرگیجه به همراه خود میگرن، معمولاً توسط داروها به خوبی کنترل می شوند.
هنگامی که اختلالات جدی تر باعث ایجاد سرگیجه شوند، باز می توان به کمک دارو و درمان های مختلف سرگیجه را کنترل نمود، حتی اگر اختلال زمینه ای باعث ایجاد چالش در درمان شود. کلید اصلی درمان این است که شما فرزندتان را برای تشخیص و درمان مناسب به نزد یک متخصص ببرید.
درمان اختصاصی کودک شما به علت سرگیجه در کودکان بستگی دارد. در بسیاری از موارد، می توان سرگیجه را حتی اگر علت آن همچنان پابرجا باشد، کاهش داد. یک متخصص گوش و حلق و بینی قادر خواهد بود همه گزینه های درمانی مناسب را در نظر گرفته و با توجه به سابقه پزشکی کودک و علائم او، برنامه درمانی را طرح ریزی نماید.
ممکن است درمان شامل موارد زیر باشد:
- داروها، از جمله آنتی بیوتیک ها، ضد احتقان یا آنتی هیستامین ها برای تجمع مایع در گوش
- داروهای مربوط به بیماری حرکت
- داروهای ضد تشنج یا ضدافسردگی برای درمان سرگیجه مرتبط با میگرن
- تغییرات رفتاری و تغییر در شیوه زندگی، از جمله اجتناب از موقعیت یا فعالیت هایی که می تواند سرگیجه را ایجاد کند یا فرزند شما را در معرض خطر آسیب دیدگی ها قرار دهد، مثلاً هنگام بازی با اسکیت بورد یا رانندگی با خودرو.
- تکنیک های فیزیوتراپی، از جمله مانور ایپلی یا سمنت که می تواند ذرات شناور مانند استخوان را به ناحیه ای از گوش داخلی انتقال دهد، که دیگر باعث سرگیجه نشود.