چرا ابعاد واقعی تحریم را به مردم نمی گوییم؟ / انگیزه اصلی این سکوت بی‌فایده حتی زیان‌بار است
به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از خبرآنلاین، عباس عبدی در روزنامه اعتماد نوشت: یکی از نقدهای جدی که به دولت وارد است، باز نکردن ابعاد و آثار تحریم ها است. بزرگ ترین تحریم هایی که علیه یک کشور اجرایی شده است. البته انگیزه اصلی این سکوت تا حدی قابل درک است، ولی بی فایده یا حتی زیان بار بودن آن نیز بر کسی پوشیده نیست.
شاید به علت همین سکوت است که مخالفان دولت نیز دچار اشتباه محاسبه شده اند و گمان می کنند که تحریم اهمیتی ندارد و به قول مرادشان اگر از آنان درباره تحریم بپرسی، خواهند گفت تحریم چی هست؟ تحریم نمندی؟!! نتیجه این بی اطلاعی همین مصوبات خواهد شد.
علت مسکوت گذاشتن ابعاد تحریم این است که نمی خواهند مردم دچار یأس شوند. شاید هم می خواهند جلوی عامل تحریم بگویند که ما تحمل می کنیم. شاید هم اگر ابعاد آن گفته شود تندروها خواهند گفت که این حرف ها برای کوتاه آمدن در برابر دشمن است.
طبیعی است هر کسی متوجه این گونه ملاحظات می شود. مثل زمان جنگ. هر کشوری در برخی از مقاطع جنگ می کوشد که خسارات خود را پنهان کند و تلفات دشمن را زیاد نشان دهد. این رفتار بیش از آنکه برای فریب دشمن باشد برای امیدآفرینی نزد نیروهای خودی است تا روحیه خود را از دست ندهند. دشمن که می داند چقدر تلفات داده!
شاید در کوتاه مدت و در موردی خاص کار بدی نباشد، ولی در میان یا بلندمدت عوارض وحشتناکی دارد، زیرا از یک سو جامعه گمان می کند با ادامه همین وضعیت جنگ در حال پیروزی هستند در حالی که احتمالا در حال شکست است و لذا کوششی برای تقویت بیشتر خود یا تغییر سیاست نمی کند.
از سوی دیگر هنگامی که تلفات و خسارات و واقعیات جنگ به جایی رسید که دیگر قابل کتمان نبود، بی اعتمادی به فرماندهی جنگ جانشین اعتماد خواهد شد و این بدترین خسارت است. مسوولان کشور در مواردی به موضوع تحریم ها اشاره کرده اند، ولی چندان جامع نیست.
بد نیست مقایسه ای کلی از اقتصاد کشور در سه سال اخیر با پیش از آغاز تحریم ها داشته باشیم. اقتصاد کشور تا پایان سال ١٣٩٩ نسبت به سال ١٣٩٦ حدود ۱۷ درصد کوچک تر شده است، و اگر رشد جمعیت کشور را در نظر بگیریم درآمد سرانه کشور با قیمت ثابت حدود ۲۱ درصد نسبت به سال ١٣٩٦ کاهش یافته است. نرخ بیکاری که به بیشترین درصد در سال های اخیر خواهد رسید به معنی این است که جمعیت بیکار کشور تا پایان سال آینده حداقل ۱ تا ۱.۵ میلیون نفر افزایش خواهد یافت و به ۴.۵ تا ۵ میلیون خواهد رسید. برای ایجاد اشتغال این افراد ده ها میلیارد دلار سرمایه گذاری ارزی لازم است.
حجم بازرگانی خارجی کشور در شش ماهه اول سال نسبت به سه سال پیش کاهش بسیار زیادی یافته است. آثار منفی آن در اشتغال و معیشت مردم به وضوح دیده می شود.
ابعاد تحریم بسیار بزرگ تر از این آمار و ارقام است. برای نمونه اگر چه کانال مالی اروپا به ظاهر فعال است تا تجارت مواد غذایی و دارویی دچار مشکل نشود، ولی واردات واکسن آنفلوآنزا در عمل، زمانی به نتیجه رسید که فایده چندانی ندارد. هم پول دادیم و هم واکسن موثر نداریم. برای واکسن کرونا نیز محدودیت های بانکی امکان خرید امن و قطعی را فراهم نکرده است. واردات خوراک دام و طیور، ضربه سنگینی را به این صنعت وارد کرده است. اینها همه به کنار کاهش فروش نفت و عدم دسترسی به منابع مالی کشور و افزایش شدید هزینه واردات را باید مورد به مورد شرح داد.
گمان نکنید که بیان این موارد موجب اطلاع بیگانه می شود. اولا بیگانگان این کارها را انجام داده اند و همه اطلاعاتش را دارند، چند برابر بهتر از ما. دوم اینکه نیازی به اطلاع از جزییات نیست. رنگ رخسار خبر می دهد از سرّ ضمیر. شاخص های اقتصادی به ویژه مبادلات بازرگانی نرخ تورم، نرخ رشد اقتصادی و وضعیت عمومی اقتصاد کشور به تنهایی نشان دهنده سرّ ضمیر هست. بنا بر این بهتر است ابعاد تحریم را در همه زمینه ها مورد به مورد شرح داد تا همه با چشمان باز تصمیم بگیرند.