چرا برخی اصولگرایان رئیسی را آماج حملات قرار می دهند؟ 

به گزارش پایگاه خبری ساعدنیوز به نقل از سلام نو؛ برخی اصولگرایان چنان نقدهای عجیب و غریبی به دولت رئیسی در این حوزه می کنند که این سوال برای ناظران سیاست ایران پیش می آید که آیا همین جریان سیاسی نبود که دامن رئیسی را برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری می کشید و او را مصداق مدیر تولید و توسعه و منجی سیاست و اقتصاد می دانست یا خیر.

دولت ابراهیم رئیسی خواسته و ناخواسته در حال اتخاذ تصمیم های مهمی درباره اقتصاد ایران به خصوص نظام پرداخت یارانه ها است. این تصمیم ها باعث افزایش انتقادات سیاسی و اقتصادی متخصصان از کلیت دولت و برخی از اعضای مشخص آن شده است و نارضایتی عمومی مردم را هم در پی داشته است.

ما نیز روز گذشته در سلام نو از این گفتیم که چطور رئیسی اشتباه روحانی را تکرار می کند و با سکوت خود به نارضایتی عمومی مردم دامن می زند. همچنین از ضرورت واقع بینی رییس جمهور، احیای برجام و کمک گرفتن از متخصصین برای انجام هر تصمیم کلان اقتصادی حرف زدیم.

با این همه طی چند روز گذشته برخی اصولگرایان چنان نقدهای عجیب و غریبی به دولت رئیسی در این حوزه می کنند که این سوال برای ناظران سیاست ایران پیش می آید که آیا همین جریان سیاسی نبود که دامن رئیسی را برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری می کشید و او را مصداق مدیر تولید و توسعه و منجی سیاست و اقتصاد می دانست یا خیر.

نقدهای بخشی از اصولگرایان به رئیسی بیش از آنکه بر مبنای اقتصادی، سیاست ورزی و توان مدیریتی او و دولتش باشد، سیاسی است! انگار بخشی از اصولگرایان فرصت را برای ضربه اساسی زدن به رئیسی مناسب دیدند و با علم کردن نان می خواهند اعتبار رئیسی را به شکل جدی خدشه دار کنند.

یک نفر از این می گوید که رییسی از اداره دولت ناتوان است. آن کارشناس اقتصادی انقلابی نیز رئیسی را به مطالعه کتابی خاص دعوت می کند. یک نفر دیگر از نفوذ نئولیبرال های جهادی در دولت سخن می گوید. یک گروه سعی می کند با اتهام زدن نه تنها جریان رقیب خود را در دولت تضعیف کند، بلکه می خواهد دولت را ضعیف جلوه دهد.

دولت رئیسی از منظرِ اقتصادی ناهماهنگ است، دکترین مشخص ندارد، در اجرا ضعیف است و در رسانه لکنت دارد، اما اتهاماتی نظیر ناتوانی رئیسی، بی اطلاعی او از اقتصاد و احاطه اش توسط نئولیبرال های جهادی از هر کس پذیرفته باشد از اصولگرایان پذیرفته نیست.

همین اصولگرایان بودند که از بهار ۱۳۹۶ از رئیسی تصویر سیدِ محرومان را خلق کردند، دامان او را کشیدند و قسم و آیه دادند که برای نجات کشور از دست لیبرال ها پا در میدان بُگذارد تا جبهه انقلاب متحد شود. اصولگرایان در تمام چهار سال گذشته متوجه نبودند که رئیسی توان اداره دولت را ندارد و یک شبه خوابنما شده اند؟

رئیسی یک عمر در دستگاه قضا بوده و ادعای اقتصاد نداشته. آیا انصاف است آن کارشناس اقتصادی که تا دیروز پیدا و پنهان خود را عضو موثر تیم اقتصادی رئیسی می دانست رییس جمهور را با طعنه و کنایه به خواندن کتابی پیام دار دعوت کند؟ آیا این کارشناس در تمام این چهار سال نمی توانست خلاصه کتاب را به رئیسی برساند و حرف خود را به او بزند؟

جریانی هم مدعی شده که نئولیبرال های جهادی رئیسی را محاصره کرده اند! کدام لیبرال و کدام نئولیبرال؟ هر چه که هست تمام ظرفیت تئوریک و عملی اقتصادی اصولگرایان برای رئیسی جمع شده است. از محسن رضایی تا فرهاد رهبر و احسان خاندوزی تا محمد مخبر هر کدام صفی بلند از ادعا و برنامه داشتند.

مگر می شود از دولت هاشمی تا دولت خاتمی، احمدی نژاد و روحانی دست لیبرال ها باشد و دولت انقلابی و اصیل رئیسی هم دست نئولیبرال ها باشد؟

این حرف ها و اتهامات که به برخی از چهره های اقتصادی نزدیک به دولت وارد می شود تا بخشی از تیم اقتصادی دولت رئیسی فلج یا منفعت یک جریان سیاسی و اقتصادی خاص تامین شود نه تنها اخلاقی نیست، بلکه هیچ سودی هم در پی ندارد و باعث تضعیف منافع همه خواهد شد.

اصولگرایانی که با اولین باد قصد دارند کلاه خود را سفت بچسبند، به جای این نقدها و اتهامات غیرقابل پذیریش و خجالت آور- که از سوی هر کس پذیرفته باشد، از سوی آنان نیست- آستین همت بالا بزنند و اتاق فکرها، تیم اجرایی و رسانه دولت را تقویت کنند. این که برخی در جریان اصولگرایی فکر کنند با چنین جهت گیرهایی قایق خود را از دولت رئیسی جدا می کنند اشتباهی بسیار خطرناک است.