چرا همیشه احساس مریضی میکنیم؟

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از مجله سلامت: 

هر فردی گاهی اوقات احساس مریضی می‌کند، اما برخی اوقات، فرد مدام و یا در بیشتر وقت ها حالی همانند حال یک بیمار را دارد. این احساس می‌تواند دارای علائمی مانند تهوع، سرماخوردگی یا بی حوصلگی باشد. شما ممکن است چند روز یا چند هفته یا چند ماه به دلیل کمبود خواب، استرس، اضطراب یا رژیم غذایی ضعیف به طور مداوم احساس مریضی کنید. در موارد دیگر نیز ممکن است اختلال یا مشکلی از لحاظ پزشکی وجود داشته باشد.

با توجه به یافته های مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، در سال ۲۰۱۲، حدود ۵۰ درصد از بزرگسالان آمریکایی حداقل یک حالت بیمارگونه مزمن یا بلند مدت را سپری نموده اند. اگر فردی باردار باشد یا احتمال دهد که باردار است، ممکن است به طور مداوم احساس درد صبحگاهی داشته باشد که می‌تواند در هر ساعتی از روز نیز اتفاق بیفتد و فرد با استفراغ یا بدون استفراغ احساس بیماری کند.

دلایل احساس مریضی دائمی

در این مقاله، ما در مورد علل، علائم و درمان‌های چنین وضعیتی در افرادی که مدام در معرض بیماری قرار دارند صحبت خواهیم کرد.

علل، علائم و درمان احساس بیماری همیشگی:

1. اضطراب

بسیاری از افراد ممکن است اضطراب را با احساس بیماری مرتبط ندادند، اما این وضعیت اغلب اوقات می‌تواند سبب درد معدوی گردد. فرد مبتلا به اضطراب ممکن است احساس ناخوشایندی داشته باشد یا ممکن است حس کند که بیمار شده است، زیرا اضطراب واکنش‌های ایمنی بدن را کاهش می‌دهد.

سایر علائم اضطراب عبارتند از:

• تعرق
• تنگی نفس
• احساس سرگیجه
• افزایش ضربان قلب
• لرزش

راه‌های اجتناب از شرایط خاص مرتبط با اضطراب

این که افراد گاهی اوقات مظطرب شوند یک امر طبیعی است. هنگامی که شما به طور مداوم احساس اضطراب داشته باشید و این اضطراب به زندگی روزانه شما نیز رسوخ کند، ممکن است بخواهید با پزشک درباره اختلالات اضطرابیخود صحبت کنید.

اگر فردی ۶ ماه یا بیشتر احساس اضطراب کند، ممکن است دچار بیماری اختلال اضطراب عمومی (GAD) شده باشد. در چنین شرایطی احتمالا فرد، اختلال اضطراب خاص یا ترس و فوبیای اضطرابی خاصی را از خود بروز می دهد. اضطراب فرد می‌تواند به شرایط خاصی نظیر تماس اجتماعی یا مکان های غیر بهداشتی مربوط شود.

درمان اضطراب:

بسیاری از اختلالات اضطرابی قابل درمان هستند. گزینه های ممکن عبارتند از:

• حل علت اضطراب، که ممکن است به سبک زندگی، روابط، داروها یا مصرف الکل مرتبط باشد.
• روان درمانی یا صحبت کردن در مورد اضطراب، از جمله درمان رفتاری شناختی (CBT) یا درمان رفتارهای بین فردی (IPT).
• صحبت کردن با پزشک و مصرف داروهایی همانند یتا بلاکرها.

1. استرس مزمن

اینکه گاهی اوقات دچار استرس شوید کاملا طبیعی است، اما استرس مداوم می‌تواند تا حد زیادی بر ذهن و بدن انسان اثر بگذارد.

استرس شدید، مانند استرسی که ناشی از غم و اندوه، شوک یا تجربیات تلخ باشد، می‌تواند بر سلامت افراد تاثیر بگذارد. افراد مبتلا به استرس مزمن و شدید می‌توانند علائم مختلفی را از خود بروز دهند، زیرا استرس بر سیستم ایمنی بدن، سیستم عصبی، هورمون‌ها و عملکرد قلب تاثیر می‌گذارد.

سایر علائم استرس مزمن شامل موارد زیر است:

• کمبود انرژی
• مشکلات گوارشی مانند اسهال، گرفتگی شکم، حالت تهوع و یبوست
• بی خوابی یا به دشواری خوابیدن
• اضطراب
• درد یا سفتی ماهیچه
• سردرد
• عفونتهای مکرر، مانند سرماخوردگی، آنفلوآنزا و عفونت‌های دستگاه ادراری (UTIs)
• عدم تمایل به مشارکت در فعالیت های اجتماعی

درمان استرس:

تنها روش قطعی برای درمان استرس مزمن، این است که علت اصلی را کشف و آن را رفع نمایید. با این حال، کنار گذاشتن برخی عادت‌های متداول زندگی قطعا سبب کاهش استرس و نشانه‌های آن می‌شود. بسیاری از درمان‌های سنتی و جایگزین نیز برای کمک به کنترل و کاهش استرس وجود دارد.

راه های مناسب برای درمان استرس عبارتند از:

• حل و فصل کردن مناقشه‌هایی که باعث ناراحتی افراد می‌شود.
• انجام منظم تمرینات ورزشی
• صرف مقدار زمان مناسبی در فضای باز و بیرون از خانه
• انجام تمریناتی برای افزایش تمرکز ذهنی و کاهش استرس، مانند یوگا، مدیتیشن، تنفس عمیق و تصورات هدایت شده. (تمرینات یوگا برای کاهش استرس)
• اجتناب از آوردن مسائل شغلی یا کار ناتمام به خانه و بالعکس یعنی اجتناب از انتقال مسائل مربوط به خانه به محل کار.
• پرداختن به سرگرمی که باعث آزاد شدن استرس می‌شود، به ویژه انجام کارهای خلاقانه، مانند نقاشی، نوشتن، پرداختن به موسیقی.
• درخواست کمک از خانواده و دوستان.
• کمک گرفتن از متخصص سلامت روان

1. کمبود خواب

خواب مناسب و منظم برای سلامت روانی و جسمی، از اهمیت فراوانی برخوردار است. هنگامی که کسی به طور مداوم از خواب محروم شود، ممکن است در تمام روز، احساس خستگی کند. بسیاری از بیماری‌های مزمن نیز می‌توانند موجب ایجاد اختلالاتی در خواب شبانه شوند که معمولا علائم شب زنده داری را تشدید می‌کنند.

نشانه‌های رایج محرومیت مزمن از خواب یا فقدان خواب کافی عبارتند از:

• خواب آلودگی روزانه
• خستگی عمومی
• داشتن مشکلاتی در رابطه با تمرکز یا تکمیل وظایف روزانه
• تحریک پذیری و اضطراب
• عفونت‌های مکرر و زمان بهبودی طولانی تر
• افسردگی

درمان کم خوابی:

راه های معمولی برای بهبود میزان محرومیت از خواب عبارتند از:

• برنامه خواب و بیداری خود را تنظیم کنید و حتی در آخر هفته‌ها نیز آن را رعایت نمایید
• هر گونه ابزاری را که سبب حواس پرتی‌تان می‌شود از اتاق خواب خود حذف کنید، مانند وسایل الکترونیکی
• به دنبال درمان‌هایی برای بیماری‌هایی باشید که عملکرد بازدارنده ای برای خواب مناسب شبانه دارند مانند آپنه خواب، سندرم پای بی قرار، اضطراب و درد مزمن
• از نوشیدنی‌های انرژی زا و کافئین دار در شباهنگام اجتناب کنید
• قبل از خواب ، یوگا، مدیتیشن و حمام گرم داشته باشید و یا یک کتاب بخوانید

1. رژیم غذایی کم کالری و کم آبی بدن

از دست دادن آب بدن و سوء تغذیه و یا داشتن یک رژیم غذایی کم کالری، فشار زیادی را بر بدن تحمیل می‌کنند.

عدم وجود مواد مغذی مناسب و هیدراتاسیون مزمن می‌تواند مشکلات زیادی را ایجاد کند، که از جمله آنها می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:

• خستگی و ضعف مزمن
• سرگیجه یا تهوع
• مشکل در تمرکز
• ایمنی ضعیف و زمان بهبودی طولانی مدت
• کاهش وزن

درمان مشکلات تغذیه ای:

مصرف روزانه آب، بسته به سن، جنس، وضعیت حاملگی و بیماری، متفاوت است. اغلب گفته می‌شود که یک فرد نرمال باید روزانه حداقل ۶ تا ۸ لیوان آب بنوشد. اگر فردی دچار خشکی بدن شود، باید از پزشک خود بخواهد تا درمان مناسب را تجویز نماید. برای درمان و جلوگیری از سوء تغذیه، باید یک رژیم سالم و متعادل و غنی از کالری داشته باشید.

موادی که باید حتما در رژیم غذایی افراد موجود باشد عبارتند از:

• غلات کامل
• تمام میوه ها و سبزیجات
• حبوباتی ، مانند لوبیا خشک، عدس و نخود
• چربی‌های سالم مانند ماهی‌های چرب، روغن زیتون با کیفیت ، آجیل، تخم مرغ کامل، آووکادو و شکلات تلخ

چه زمانی باید به پزشک مراجعه شود

هر کسی که بیش از یک یا دو هفته احساس بیماری کند، باید به پزشک مراجعه نماید. یک پزشک می‌تواند علت بیماریرا تشخیص داده و درمان را آغاز کند. پزشک ممکن است اعمال تغییرات در شیوه زندگی یا درمان‌هایی را که می تواند نشانه ها را کاهش دهد، توصیه نماید.