به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، اپیزیوتومی بریدگی جراحی در ناحیه میان دوراه (ناحیه بین واژن و مقعد) است تا مدخل واژن را بزرگتر کند. این کار زایمان نوزاد را آسان تر می کند.
در قرن هجدهم اولین بار اپیزیوتومی در اروپا گسترش یافت. وقتی که دسترسی به تسکین موضعی و ابزار بخیه فراگیر شد، اپیزیوتومی نیز بسیار معمول شد و برخی از دست اندرکاران حتی مدعی شدند که به طور "معمول" اپیزیوتومی برای همه مادران استفاده شود. "معمول" یعنی صرف نظر از وضعیت آنها، برای همه اجرا شود. همان طور که مادران درباره زایمان بیشتر آگاهی یافتند و در مورد مراقبت از خود اطلاعات بیشتری بدست آوردند، بیشتر در تصمیم گیری ها شرکت کردند و ضرورت اپیزیوتومی "معمول" زیر سوال رفت. امروزه مطالعات نشان می هد که اغلب اپیزیوتومی ها غیرضروری اند. طبق پژوهش ها اپیزیوتومی ها برای اکثر زایمان ها نیز ضروری نیست.
دلایل انجام اپیزیوتومی
پزشک ممکن است برای سرعت بخشیدن به خروج نوزاد و جلوگیری از پار گی واژن، تصمیم به انجام اپیزیوتومی بگیرد. برخی از پزشکان معتقد هستند که برش اپیزیوتومی، سریع تر از پار گی احتمالی ناشی از زایمان درمان می شود. اپیزیوتومی در برخی از مراکز به صورت یک روتین در زایمان طبیعی استفاده می شود ولی بر اساس تحقیقات علمی در سال های اخیر، اپیزیوتومی تأثیری در محافظت از واژن و جلوگیری از مشکلات احتمالی بعدی مانند بی اختیاری مدفوع ندارد. به همین دلیل استفاده از برش اپیزیوتومی به عنوان یک روتین توصیه نمی شود و پزشک باید در صورت تشخیص و نیاز هنگام فرایند زایمان اقدام به ایجاد برش کند.
در برخی موارد و با تشخیص پزشک، استفاده از اپیزیوتومی ممکن است مفید باشد. اگر کودک شما بزرگ تر از حد معمول است و پزشک نیاز به فضای بیشتری برای جابه جایی کودک هنگام زایمان یا استفاده از فورسپس دارد، می توان از اپیزیوتومی استفاده کرد. همچنین در مواردی که زایمان کودک شما باید به سرعت انجام شود، برای مثال به این دلیل که ضربان قلب کودک غیرعادی است و کودک در شرایط مناسبی نیست که بتواند لحظه های آخر زایمان را تحمل کند، پزشک ممکن است تصمیم به انجام اپیزیوتومی برای تسریع زایمان بگیرد. در این حالت، انجام اپیزیوتومی برای اطمینان از زایمان ایمن و سالم کودک ضروری است. قبل از زایمان با پزشک خود در مورد اپیزیوتومی صحبت کنید و ببینید که بیشتر در چه شرایطی از این روش استفاده می کند و دغدغه های خود را در مورد این برش با او در میان بگذارید.
معایب برش اپیزیوتومی
تحقیقات نشان داده است در زنانی که پارگی واژن در آنها به صورت طبیعی رخ می دهد، زمان بهبود به اندازه یا حتی کمتر از برش اپیزیوتومی است و اغلب این کار، عوارض کمتری به همراه دارد. زنانی که تحت برش اپیزیوتومی قرار می گیرند معمولاً خون بیشتری در زمان زایمان از دست می دهند، درد بیشتری در زمان بهبود دارند و باید زمان بیشتری را برای برقراری مجدد رابطۀ جنسی بدون درد در نظر بگیرند. اپیزیوتومی همچنین خطر ابتلا به عفونت را افزایش می دهد. نتایج برخی تحقیقات نشان می دهد که انجام اپیزیوتومی در اولین زایمان طبیعی، خطر پارگی واژن در زایمان بعدی را افزایش می دهد.
افزون بر این، در زنانی که تحت اپیزیوتومی قرار می گیرند، احتمال پارگی ماهیچه های اسفنکتر مقعد و حتی پارگی بیشتر تا بخشی از راست روده، بیشتر از زنانی است که زایمان خود را بدون برش جراحی اپیزیوتومی انجام می دهند که این پارگی شدید می تواند باعث افزایش احتمال بروز درد پرینه پس از زایمان شود، نیاز به دورۀ درمان بیشتری را ایجاب کند و قدرت ماهیچه های ناحیۀ پرینه را تحت تأثیر قرار دهد. پارگی ای که باعث اختلال در اسفنکتر مقعد می شود، احتمال بروز بی اختیاری مقعدی یا ناتوانی در کنترل حرکات روده یا گاز معده در مادر را افزایش می دهد.
چگونگی انجام برش جراحی اپیزیوتومی
اگر پزشک شما تصمیم به انجام اپیزیوتومی بگیرد، پس از بی حسی موضعی و کمی قبل از تولد کودک، از یک تیغ جراحی برای ایجاد برش کوچکی در ناحیۀ پرینه استفاده می کند. اگر گاهی ناحیۀ پرینه به دلیل فشار سر کودک بی حس و نازک شده باشد یا اگر از قبل بی حسی اپیدورال (epidural) را انجام داده باشید، پزشک می تواند اپیزیوتومی را بدون تزریق داروی بی حسی انجام دهد. معمولاً بعد از زایمان، تزریق بی حسی موضعی دیگری برای اطمینان از نداشتن درد در زمان بخیه زدن برش به شما تزریق می شود.
فرایند بهبود پس از اپیزیوتومی
در صورت انجام جراحی اپیزیوتومی یا پارگی طبیعی چند بخیه زده می شود و بهبود آن در طول زمان صورت می گیرد. نیازی به بیرون کشیدن بخیه ها نیست. این بخیه ها خودبه خود چند هفته پس از زایمان جذب می شود. برخی از زنان پس از هفتۀ اول زایمان، درد کمی را احساس می کنند، درحالی که در برخی دیگر این ناراحتی به مدت یک ماه یا حتی بیشتر ادامه پیدا می کند، به خصوص اگر آنها دچار پارگی راست روده یا رکتوم شده باشند که به آن پارگی درجۀ سوم یا چهارم هم می گویند. برای کاهش درد، بلافاصله از کیسه های یخ در ناحیۀ پرینه استفاده کنید و این کار را به طور متناوب در ۱۲ ساعت آینده برای بی حس کردن آن ناحیه و کاهش تورم انجام دهید.
زمان برقراری رابطۀ جنسی پس از بهبود
به طور معمول، چهار تا شش هفته پس از زایمان، ناحیۀ پرینه به طور کامل بهبود پیدا می کند، بنابراین در صورت تأیید پزشک و علاقۀ شخصی می توانید پس از آن رابطۀ جنسی داشته باشید. اگر دچار پارگی روده شده باشید، باید رابطۀ جنسی خود را به پس از معاینه موکول کنید. ممکن است ابتدا کمی احساس کشیدگی پوست و تنگی در ناحیۀ واژن خود داشته باشید. سعی کنید دوش آب گرم بگیرید و زمان زیادی را به رابطۀ احساسی قبل از آمیزش جنسی با همسرتان اختصاص دهید. ممکن است دوست داشته باشید در زمان رابطه، روی بدن همسر خود قرار بگیرید تا کنترل بیشتری بر کیفیت رابطه داشته باشید یا شاید خوابیدن به پهلو برای شما راحت تر باشد. تا حد امکان به خود استراحت بدهید و هنگام برقراری رابطۀ جنسی خود از ژل های روان کنندۀ حاوی آب استفاده کنید. این کار به خصوص در زمان تغذیه با شیر مادر بسیار مفید است، زیرا شیر دادن به نوزاد باعث کاهش سطوح استروژن می شود و این امر میزان تولید ترشح واژن را کاهش می دهد. بسیاری از زنان همچنان از ژل روان کننده هنگام رابطۀ جنسی تا پایان دوران شیردهی استفاده می کنند. اگر تمام این موارد را امتحان کرده اید ولی هنوز رابطۀ جنسی شما ناراحت کننده یا دردناک است، این موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید. شاید پزشک شما را به یک متخصص طب فیزیکی و توان بخشی ارجاع بدهد. این نوع درمان می تواند به کاهش بسیاری از مشکلات پس از زایمان مثل درد هنگام رابطۀ جنسی کمک کند.
