به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از رکنا، جمال؛ مردی 37 ساله بود که دادخواست تمکین را به دادگاه خانواده داده بود تا همسرش را به خانه بازگرداند. اما پدرش تلاش می کرد قاضی را به صدور حکم ازدواج مجدد راضی کند.
پدر و پسر لهجه شیرین یزدی داشتند و چهره آفتاب سوخته شان نشان می داد اهل کار هستند. جمال، شغل ساختمان سازی را از پدرش به ارث برده و مشارکت در ساخت یک خانه کلنگی و تبدیلش به یک مجتمع مسکونی او را با خانواده همسرش رودر رو کرده بود. اما داستان ازدواجش با فائزه، قاضی را هم به وجد آورد.
مرد جوان همان ابتدا اشاره کرد که فرزند طلاق است و بعد از آن گفت:«یک سال و دو ماه از تولدم گذشته بود که پدر و مادرم از هم جدا شدند. پدرم کارش بساز بفروش بود و وقت کافی برای رسیدگی به من و خواهر سه ساله ام نداشت. بنابراین زن دیگری گرفت و ما زیر دست زن بابا بزرگ شدیم. به محض اینکه دیپلم گرفتم به سربازی رفتم و تا برگشتم پدرم برایم آستین بالا زد. از یک واسطه آدرس دختری را گرفته بود که می گفتند خانواده خوبی هستند. وقتی به خواستگاری رفتیم دیدیم که آنها در یک زیرزمین زندگی می کنند و پدرش در اصل داماد سرخانه است. با این حال از آن دختر خوشم آمد و به وضع مالی شان اهمیتی ندادم. پدرم گفت این ها به درد ما نمی خورند، اما من به حرفش گوش ندادم.»
پیرمرد حرف پسرش را قطع کرد و گفت: «راست می گوید. حتی آنقدر عجله کرد که دو روز بعد از خواستگاری با هم عقد کردند.»
جمال بار دیگر رشته حرف را در دست گرفت و ادامه داد:«خب جوان بودم و جاهل. راستش نخستین بارم بود که به خواستگاری می رفتم. در آن شرایط فکر می کردم وقتی از دختری خوشم بیاید همه چیز تمام است و مشکلی در زندگی پیش نمی آید...» قاضی لبخندی زد و پرسید:«انگار شناخت قبلی از هم نداشتید. آیا در دوره نامزدی هم متوجه اختلاف نظر یا روحیه تان نشدی؟ یا اینکه اصلاً هیچ تحقیقی نکردی؟»
جمال جواب داد:«خیر، ما در جلسه خواستگاری پنج دقیقه هم با هم صحبت نکردیم. آن روز می گفت صداقت برایش مهم است و آدم قانعی است. در مراسم خرید و بله برون هم فقط چند جمله در حضور خانواده ها حرف زدیم. متأسفانه تحقیقی هم در کار نبود.»
بر اساس گفته های جمال و پدرش، «فائزه» در آن روزها 21 سال داشت. دیپلمش را گرفته و به آرایشگری مشغول بود. اما تا فهمید که با خانواده پولداری وصلت می کند، انگشت گذاشت روی مهریه 1000 سکه طلا و در نهایت با چانه زنی دو طرف به 250 سکه راضی شد. اصلاً هم قرار نبود تحصیلاتش را ادامه بدهد یا آرایشگاه باز کند، اما بعدها این مسائل به اختلاف های جدی خانواده جدید تبدیل شد.
مرد جوان به قاضی گفت:«15 سال با هم زندگی کردیم و دو بچه داریم. تا وقتی که همسرم خانه داری می کرد مشکلی نداشتیم. اما وقتی در دانشگاه قبول شد مشکلات ما هم شروع شد. مدتی بچه را در خانه می گذاشت و می رفت سر کلاس. مدتی هم دخترمان را به خانه مادرش می فرستاد. بعد دانشگاه را رها کرد و رفت دنبال کار و آرایشگاه باز کرد، در حالی که ما نیازی به درآمد او نداشتیم.
وقتی پسرم به دنیا آمد دیگر اجازه ندادم کار کند، اما به طور پنهانی می رفت و در خانه های مردم آرایشگری می کرد. آخر سر هم به خاطر آبرویم راضی شدم در خانه خودمان یک اتاق را آرایشگاه کند و همان جا مشغول باشد. خلاصه دائم با هم بحث و اختلاف داشتیم.»قاضی عموزادی نگاهی به پرونده انداخت و در حالی که حرف مرد جوان را قطع کرد ، پرسید:«ظاهراً همسرت شما را ترک کرده بهتر است درباره دلیل این موضوع بگویی.»
جمال دستی به شقیقه هایش زد و سرش را پایین انداخت و گفت:«آقای قاضی، پدرزنم یک خانه کلنگی داشت که می خواست آن را تبدیل به مجتمع کند اما سرمایه ای نداشت. من پیشقدم شدم و 700 میلیون تومان سرمایه گذاری کردم، با این حال هیچ قراردادی را امضا نکرد و گفت بین فامیل باید اعتماد باشد. مجتمع ساخته شد اما برای مجوز پایان کار مشکل اداری پیدا کرد و نتوانستیم حتی یک واحد هم بفروشیم. دو سال بلاتکلیف مانده بودم تا اینکه به همسرم گفتم از پدرت خواهش کن یک برگ چک تضمین به من بدهد، اما وقتی دنبال چک رفت دیگر برنگشت و بعد هم مهریه اش را اجرا گذاشت. حالا من نه تنها سندی برای اثبات مشارکتم ندارم بلکه مهریه همسرم را هم باید بدهم. با این حال زنم به همراه بچه هایم مرا ترک کرده و نمی دانم چه کنم...»
این بار پدر جمال که تا این لحظه سکوت کرده بود به حرف آمد و گفت:«آقای قاضی؛ مهریه اش را به شکل اقساطی دارد می پردازد، اما زنش رفته و دادخواست طلاق داده. از طرفی شش ماه است که تمکین نکرده، پس بهتر است برای ازدواج مجدد پسرم رأی بدهید.»
مرد جوان بلند شد و به پدرش گفت:«بابا جان، من زن نمی خواهم. زنم را دوست دارم و اگر به زندگی اش برگردد شکایتی ندارم. آن روز هم که از سربازی برگشته بودم شما برای ازدواج من عجله کردی، حالا هم هنوز هیچ چیز نشده می خواهی برایم زن بگیری. من دادخواست تمکین داده ام و فائزه باید به خانه برگردد...»
در ادامه قاضی به پدر جمال توضیح داد؛«پدر جان، تا وقتی که برای تمکین نکردن زن مراحل قانونی طی نشده و اجرائیه صادر نشده نمی توان اجازه ازدواج مجدد صادر کرد. در حال حاضر هم عروس شما باید از همسرش تمکین کند. ان شاءالله بتوانند بخوبی و خوشی زندگیشان را ادامه دهند.»
با شنیدن جمله آخر قاضی، جمال نگاهی به بالا کرد و زیر لب چیزی گفت. لبخندی زد و از قاضی خداحافظی کرد. پدر جمال هم پشت سرش از اتاق خارج شد.
انفجار مهیب در تبریز / ویرانی 11 ساختمان
