به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، به راحتی از کنار بازی کودکان خود عبور نکنید. کودکان در بازی های خود نیازهای حسی حرکتیشان را برآورده می سازند و تخلیه انرژی در بازی باعث افزایش آرامش کودک می شود. در صورتی که این انرژی امکان بروز پیدا نکند، احتمالا به اضطراب، افسردگی و پرتحرکی تبدیل می شود. بازی برای کودکان به اندازه تغذیه صحیح، احساس صمیمیت و امنیت برای رشد مهم و ضروری است. به علاوه ویژگی های رفتاری کودکان در بازی هایشان قابل تشخیص است.
بازی درمانی یکی از روش های طراحی شده برای بهبود و ارتقای انواع وضعیت های ذهنی و روانی کودکان است. از آنجایی که کودکان ظرفیت کمتری برای پردازش هیجانات خود دارند، بازی درمانی بستری برای آن ها فراهم می کند تا بتوانند به روش های سالم احساسات هیجانات خود را کشف کرده و آن ها را ابراز کنند.
این کار نه تنها به پیشگیری از اختلالات روانی دوران کودکی کمک بسیاری می کند بلکه می تواند فرصت رشد روانی بیشتری را نیز در اختیار فرزندان قرار بدهد. همچنین در مواردی که کودکان با یک بحران یا رویداد آسیب زا نظیر تجاوز یا آزار جنسی روبه رو می شوند بازی درمانی به آن ها کمک می کند تا با ابراز هیجانات خود در روند بازی تنش های کمتری را تجربه کنند و روش های مناسب کنار آمدن با مشکل خود را یاد بگیرند.
بازی درمانی به کودک در موارد زیر کمک می کند:
- بهبود خودکفایی برای اطمینان بیشتر نسبت به قابلیت ها
- یادگیری مهارت های جدید
- یادگیری مهارت های جدید
- توسعه همدلی و احترام
- یادگیری هویت و ابراز احساسات به شکل سالم
- یادگیری و تمرین مهارت های حل مسئله
- مسئولیت پذیری بیشتر در مورد رفتارها
بازی درمانی چه مشکلاتی را حل می کند؟
بازی درمانی برای کمک به هضم و حل وقایع استرس آور در زندگی مانند جابه جایی، بستری در بیمارستان، آزار جسمی و جنسی، خشونت خانگی و فجایع طبیعی استفاده می شود.
همچنین، از آن برای درمان بیماری های روانی و مشکلات رفتاری استفاده می شود. برخی از رایج ترین آنها عبارتند از:
- تروما و بحران
- اختلالات اضطرابی
- افسردگی
- اختلال بیش فعالی-نقص توجه
- اختلالات طیف اوتیسم
- مدیریت خشم
- سوگواری
- پرخاشگری
- طلاق
- مشکلات مربوط به مدرسه
- مشگلات اجتماعی
- ناتوانی های یادگیری و جسمی
انواع درمان مبتنی بر فرزند:
والدین درگیر می شوند و درمانگر به والدین می آموزد که چگونه از طریق بازی با کودک تعامل برقرار کنند. هدف این است که شکاف ارتباطی بین کودک و والدین پر شود.
ماسه درمانی:
یکی از ابزارهای بازی درمانی ، ماسه درمانی است. کودک می تواند با استفاده از اسباب بازی های مینیاتوری مانند افراد و حیوانات در جعبه ای کوچک پر از شن بازی کند. صحنه ایجاد شده به عنوان بازتاب زندگی شخصی کودک عمل می کند و فرصتی برای حل تعارض، برطرف کردن موانع و به دست آوردن پذیرش خود می دهد.
کتاب درمانی:
درمانگر و کودک برای کشف مفاهیم یا مهارت های خاص ، کتاب های مختلفی را با هم می خوانند.
بازی خیالی:
به کودک ممکن است اسباب بازی هایی داده شود که تخیل او را برانگیزد مانند بازی نقش، عروسک انگشتی، خانه عروسکی یا عروسک شخصیت های مشهور کارتونی.
رفتار درمانی شناختی:
درمانگر از بازی برای کمک به آموزش نحوه تفکر و رفتار متفاوت به کودک استفاده کند. ممکن است یک عروسک به کودک در مورد چگونگی تغییر فکر به کودک مشاوره دهد یا درمانگر ممکن است از کودک بخواهد در مورد چگونگی کنار آمدن با یک موقعیت استرس زا به عروسک حیوانی مشاوره بدهد.
دخیل شدن خانواده در درمان:
خانواده نقش مهمی در درمان کودک دارند. میزان دخالت خانواده، اما توسط درمانگر تعیین می شود.
گاهی، والدین می توانند به همراه کودک در جلسات شرکت کنند. در صورتی که هدف از درمان حل مشکلات خانوادگی باشد، والدین به طور مستقیم وارد درمان می شوند.
در سایر موارد، کودک به تنهایی در جلسات شرکت می کند. در این شرایط، درمانگر تنها در مورد پیشرفت جلسات با والدین حرف می زند.
گروه درمانی:
بازی درمانی به صورت گروهی انجام می شود. برای مثال، تمام کودکانی که دچار غم و اندوه ناشی از مرگ یا فقدان یک عزیز در زندگی خود هستند، در کنار هم و در یک رده سنی بازی می کنند تا با این مسئله کنار بیایند.
ممکن است با عروسک انگشتی بازی کنند تا به شناسایی احساسات شان کمک کند یا در یک پروژه هنری به صورت گروهی شرکت کنند.
برای این کار می توانید از مشاور مدرسه فرزندتان نیز کمک بگیرید. کودکان در مدرسه مهارت های اجتماعی، به اشتراک گذاری، ابراز مهربانی و احترام را فرامی گیرند.
