داستانی که «صابر ابر» نقل کرد
به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از افکارنیوز، صابر ابر بازیگر خوش ذوق ایرانی که دستی هم بر قلم دارد و متن های زیبایی می نویسد، با انتشار تصویری زیبا در صفحه اینستاگرامی اش داستانی انگیزشی را برای مخاطبانش نوشت.
" پرسیدم: چرا انقدر مات و پرتی؟!
آخر هر بار که نگاهم به رویش می افتاد می دیدم در فکرِ چیزی با آهنگ لب می زند، گیج و پرت!
«چگونه میخندم» را الهه می خواند، شعر این بود:
میانِ جمعم من، ولی دلم تنهاس، لبم چو گُل خندان دو دیده ام دریا ...
سرش چرخید و نگاهم کرد و گفت: دیدی صابر چطور همه چیز از دست رفت؟ داشتیم زندگی میکردیم!
چرا اینجوری شد؟! همه چیز خیلی بد شُد! همه چیز.
داشتم ناهار می کشیدم و درباره ته دیگِ قابلمه های رویی می گفتم که قلق دارد
گفتم: تن نباید داد! باید برای روزِ خوشی صبر کرد.
مامانی رضا می گفت:
«کارى نکن به دیدی بقیه منو دچار کنی»
تو هم من و دچارِ «دیدی» نکن! یا اگر «دیدی» داری خوبش را بگو
دیدی هایی که از نمی شود ها می آید کم نیست.
دیدی نتونستی!
دیدی نیامد!
دیدی رفت!
دیدی نماند!
دیدی نخورد!
دیدی نرفت!
دیدی ...
چقدر «نَشُدِ» دیدی ها زیاد است!
تا شُدَش!
نباید آدم فقط منتظر خرابکاری های بقیه باشد تا «دیدی» بگوید.
باید از همین «دیدی ها» شروع کرد، شاید.
دیدی رسید!
دیدی برگشت!
دیدی آمد!
دیدی مریضی ها رفت!
دیدی...
باید آدم ها را دچارِ «دیدی های می شود» کرد.
انگار یک «نمی شود» حتمی را می کُشیم و «شُدَش» می کنیم.
کاش یکروز صبح در چشمانِ هم نگاه کنیم و بگوییم:
دیدی شُد "