به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از نی نی سایت، مادران شاغل گاهی مجبورند برای فرزندشان پرستار استخدام کنند. در این مواقع معیارهای انتخاب اهمیت زیادی پیدا می کند؛ این که جوان باشد یا مسن؟ تحصیلاتش چه باشد؟ متأهل باشد یا مجرد و ده ها سوال دیگر که ذهن پدر و مادر را مشغول می کنند. فرح همایون پور کارشناس ارشد مطالعات خانواده، درباره ی این مسئله به نکات جالبی اشاره می کند.
اگر قصد انتخاب پرستار و استخدام او را برای نگهداری از فرزندمان داریم باید به چه نکاتی توجه کنیم و چه معیارهایی را در نظر بگیریم؟
قبل از اینکه بخواهیم در این خصوص توضیح دهیم باید بگویم به نظر من ایده آل ترین نوع مراقبت از فرزند این است که شرایطی ایجاد شود تا مادر خودش از فرزندش مراقبت کند، چون هیچ پرستاری حتی بهترین پرستار، جای مادر را نمی گیرد اما اگر این شرایط مهیا نیست، باید وسواس و دقت زیادی زیادی به خرج داد تا با انتخابی مناسب جلوی بروز هر مشکلی را گرفت.
معیارهای متفاوتی برای انتخاب پرستار کودک وجود دارد که در زمان انتخاب بهتر از تمامی آنها را در نظر بگیریم. یکی از معیارهایی که خانواده ها اغلب برای آن تردید دارند سن و سال است، بعضی ها معتقد هستند فرد باید سن و سال دار باشد چون تجربه اش زیاد است، یک عده ی دیگر تاکید دارند به جوان بودن پرستار چون معتقد هستند جوان ترها حوصله شان بیشتر است؛ باید بگویم این معیار خیلی در انتخاب تعیین کننده نیست و فقط اندکی تاثیر دارد و بهتر است به چیزهای دیگری فکر کنید.
تجربیات افراد و میزان پختگی آنها و همینطور سطح اطلاعات شان نسبت به امر مراقب از کودکان، میزان تاب آوری آنها در مقابل رفتار کودکان بیشتر از توجه به سن و سال باید قبل از هر چیزی برای انتخاب پرستار در نظر گرفته شود. گاهی اوقات افرادی که به عنوان پرستار انتخاب می کنیم به علت آستانه ی تحمل پایین در مقابل رفتار کودک ما اقدام به تنبیه او می کنند. این عمل ممکن است آگاهانه نباشد اما در هر حال به کودک آسیب وارد می کند.
از کجا بفهمیم که پرستار مورد نظر، آستانه تحملش چقدر است؟
برای تعیین میزان تحمل پذیری فرد باید از او مصاحبه بگیریم تا با اطلاعاتی که رد و بدل می شود بتوانیم به شناخت خوبی از فرد برسیم و تجربیاتی که در زمینه ی نگهداری از کودک دارد را مورد بررسی قرار بدهیم. در یک مصاحبه ی درست ویژگی های روانی و رفتاری شخص مورد تحلیل قرار می گیرد. مصاحبه باید هدفمند باشد و مصاحبه کننده را به نتیجه برساند، نه اینکه صرفا یکسری حرف بین طرفین رد و بدل شود و در نهایت بدون جمع بندی منجر به انتخاب یا رد گزینه ی پرستاری شود.
چه سوالاتی را در مصاحبه باید بپرسیم؟
گهگاه ما از افراد اطلاعات اولیه و جزیی مانند بیوگرافی می گیریم و خودمان هم نمی دانیم که هدفمان از مصاحبه چیست. بهترین راه برای مصاحبه ی درست این است که چیزهایی که برایمان اهمیت دارد را از قبل لیست کنیم و آنها را از پرستار بپرسیم نه هر سوالی را که در زمان مصاحبه به ذهن مان رسید. باید با خودمان به این نتیجه برسیم که مثلا سطح سواد، تحصیل در رشته ی مرتبط با تربیت کودک، سن، ظاهر و نحوه ی پوشش پرستار باید دارای این شرایط باشد و بعد همان ها را در پرستار مورد نظرمان پیدا کنیم و در روز مصاحبه هر کسی که حتی یکی از معیارها را نداشت باید از گزینه ها کنار گذاشته شود. به عنوان مثال برای اینکه برخورد پرستار انتخابی تان را در مقابل فرزندتان حدس بزنید بهتر است از او سوالاتی نظیر «اگر بچه جیغ بزند چه می کنی؟»، « اگر او شیطنت کند و نخوابد چه کاری انجام می دهی؟» بپرسید و به دقت به جواب هایی که او در این خصوص می دهد گوش کنید، جواب های او می تواند به شما این ذهنیت را بدهد که برای نگهداری از فرزندتان مناسب است یا نه. در چنین مصاحبه ای نه تنها شما به هدف خودتان می رسید بلکه باعث می شوید پرستار هم متوجه باشد که با خانواده ای جدی و مسئولی طرف حساب است و باید به وظایفش درست عمل کند.
در خصوص تاهل یا تجرد پرستار چه نظری دارید، کدام یک به آن یکی ارجحیت دارد؟
ما طبق عادت معمولا به کسی که متأهل است اعتماد بیشتری می کنیم اما باید دید تأهل چه نتایج مثبتی می تواند در نگهداری فرزند ما داشته باشد. گاهی اوقات افراد متأهلی هستند که به دلیل وجود مشکلات در زندگی مشترک تصمیم به کار می گیرند و خیلی توان نگهداری از کودک ندارند یا با او بدخلقی می کنند. بعضا مشاهده شده چنین افرادی قرص های آرامبخش مصرف می کنند و حواسشان به بچه نیست و ممکن است در صورت بروز مشکل حتی بچه را تنها بگذارند و بروند. در انتخاب پرستار باید به کیفیت مجرد بودن یا متأهل بودن دقت کرد. اینکه اگر ایشان مجرد هستند چه مجردی با چه کیفیتی هستند و اگر متاهل هستند این متاهل بودن چه خصوصیات مثبتی به شخص به عنوان پرستار اضافه کرده است.
رشته ی تحصیلی هم مهم است؟
بله اما نه اینکه بخواهیم صرفا به این مسئله تکیه کنیم. رشته تحصیلی اگر آمیخته ای از تجربیات و مطالعات را در کنار خودش داشته باشد خیلی خوب است اما اگر فقط یک سری تجربیات آکادمیک باشد ممکن است خیلی به درد افراد نخورد. مطالعه و تجربه لازم و ملزوم یکدیگر هستند.
مطالعه اگر فاقد تمرین باشد صرفا یک سری مطالعه است و نمی توانیم به کارایی اش صد در صد اعتماد کنیم هر چیز در بوته ی عمل خودش را نشان می دهد. برعکس یک سری افراد هستند که فقط تجربه دارند. تجربیاتی که متعلق به سال ها قبل است و در حال حاضر اصول تربیتی آن ها را رد می کند. اگر بخواهیم پرستار ایده آلی داشته باشیم باید کسی را انتخاب کنیم که تلفیقی از مطالعه و تجربه را در کوله بار خودش دارد.
ظاهر افراد چطور؟ قیافه یا اندام باید در انتخاب ما تاثیر گذار باشد؟
از سال ها قبل سعی بر این بوده که مربیان و کسانی که با کودکان در ارتباط هستند را از افرادی انتخاب کنند که چهره ی مطبوع و خوشایندی دارند. اگر دقت کرده باشید، پرستاران، مهمان دارها و معلم ها در اغلب مواقع کسانی هستند که به آدم احساس خوبی می دهند. بچه ها هم کسانی که ظاهر متناسبی دارند را بیشتر دوست دارند و بهتر با آنها کنار می آیند. البته اینکه فرد در نگاه اول به ما حالت خوشایندی بدهد بسیار مهم است اما تعیین کننده نیست. لازم نیست کسی که شما انتخاب می کنید زیبا باشد منظور ما از چهره ی مطبوع، دلنشین بودن فرد است. اینکه لبخند بر لب داشته باشد، در زمان مناسب صحبت کند و در زمانی که لازم است سکوت کند.
چطور باید به یک نفر به عنوان پرستار بچه اعتماد کنیم؟
تحقیقات وسیع کلید انتخاب درست است. من در این سال ها متوجه شدم که متأسفانه خیلی از افراد بدون مطالعه یا بررسی اولیه پرستاری را برای نگهداری از کودک شان انتخاب می کنند، به این شکل که مادر و پدر امروز مصاحبه ی انتخاب پرستار می گذارند، فردا انتخابش می کنند و روز بعد با خیال راحت فرزندشان را با پرستاری که تازه دو روز است او را می شناسند تنها می گذارند و می روند.
قبل از هر انتخاب باید درباره ی پرستاران تحقیقات میدانی انجام بدهید. وقتی احساس کردید گزینه ی مناسبی را انتخاب کردید باید دو هفته فرزندتان را با حضور خودتان به پرستار بسپارید و عملکرد او را در زمینه ی نگهداری از فرزندتان مورد بررسی قرار بدهید و مطمئن شوید که فرد از نظر روحی مشکلی ندارد و از نظر ادب دارای سلامت زبان است.
