به گزارش سرویس دانشگاه پایگاه خبری ساعدنیوز، ناصرالدین شاه قاجار، یکی از پادشاهانی بود که علاقه وافری به شکار داشت. این علاقه تا حدی بود که بخش قابل توجهی از وقت و انرژی او صرف این فعالیت میشد. شکار برای او نه تنها یک تفریح، بلکه نوعی سبک زندگی بود. مستندات تاریخی نشان میدهد که شاه در سفرهای خود به مناطق مختلف ایران، همیشه اسلحه و تجهیزات شکار همراه داشت و به محض فرصت، به دنبال شکار حیوانات مختلف میرفت. از جمله حیواناتی که ناصرالدین شاه به شکار آنها علاقه داشت، میتوان به آهو، گوزن، خرس، پلنگ، یوزپلنگ و پرندگانی همچون شاهین و باز اشاره کرد.
علاقه شدید ناصرالدین شاه به شکار، پیامدهایی نیز برای حیات وحش ایران داشت. شکار بیرویه توسط شاه و درباریانش، جمعیت بسیاری از گونههای جانوری را کاهش داد و برخی از آنها را در معرض خطر انقراض قرار داد. همچنین، این علاقه به شکار، باعث ایجاد تغییراتی در پوشش گیاهی مناطق شکارگاه شد. با این حال، شکار برای ناصرالدین شاه تنها یک فعالیت تفریحی نبود. او به این فعالیت به عنوان یک سنت دیرینه و نشانهای از قدرت و اقتدار پادشاهی مینگریست. در واقع، شکار برای او راهی بود تا خود را به عنوان یک شکارچی ماهر و قدرتمند به مردم نشان دهد.
برای مشاهده اخبار مرتبط با دانشگاه اینجا کلیک کنید
