دکلمه زیبا و احساسی بجا مانده از هوشنگ ابتهاج " شوم بختی " + ویدئو / شومبختی بین خدایا این منم ...
به گزارش سرویس فرهنگ و هنر ساعدنیوز، امیر هوشنگ ابتهاج (6 اسفندِ 1306 – 19 مردادِ 1401)، متخلّص به ه. ا. سایه، شاعر و پژوهش‌گر بود. او نخستین کتابش به نام نخستین نغمه‌ها را در سال 1325 منتشر کرد. از آثار دیگر او می‌توان به تصنیف «سپیده» و غزل‌های «در کوچه‌سار شب»، «حصار» و «ارغوان» اشاره کرد. او در رادیو از 1350 تا 1356 سرپرست برنامهٔ گل‌ها و همچنین پایه‌گذار برنامهٔ موسیقایی گلچین هفته بود.
شومبختی بین خدایا این منم
کآرزوی مرگِ یاران می‌کنم
آنکه از جان دوست‌تر می‌دارمش
با زبان ِتلخ می‌آزارمش
گر چه او خود زین ستم دلخون‌تر است
رنج ِ او از رنج ِمن افزون‌تر است
آتشی مُرد و سرا پُر دود شد
ما زیان دیدیم و او نابود شد
آتشی خاموش شد در محبسی
دردِ آتش را چه می‌داند کسی
کتاب‌شناسی
نخستین نغمه‌ها، 1325
سراب، 1330
سیاه‌مشق، فروردین 1332، نسخه نهایی: 1378، انتشارات کارنامه
شبگیر، مرداد 1332
زمین، دی 1334
چند برگ از یلدا، آبان 1344
یادنامه، مهر 1348 (ترجمه شعر هوانس تومانیان شاعر ارمنی، با همکاری نادر نادرپور، گالوست خاننتس و روبن)
تا صبح شب یلدا، مهر 1360
یادگار خون سرو، بهمن 1360
حافظ به سعی سایه (دیوان حافظ با تصحیح ابتهاج)
آینه در آینه (برگزیدهٔ اشعار)، با گزینش محمدرضا شفیعی کدکنی، 1369
تاسیان (اشعار ابتهاج در قالب نو)، انتشارات کارنامه، مهر 1385
پیر پرنیان‌اندیش (خاطرات سایه در گفت‌وگو با میلاد عظیمی و عاطفه طیه)، انتشارات سخن، 1391
بانگ نی، انتشارات کارنامه، 1395
هدیه (برگزیدهٔ اشعار)، به خط عبدالله فرادی، انتشارات محمود افشار، 1397[45]