دلایل و علائم پانوستیت یا درد رشد در سگ ها 

پانوستیت چیست؟

پانوستیت التهاب دردناک سطح خارجی یا ساق یک یا چند استخوان بلند ساق پا است. گاهی اوقات به آن دردهای رشدی نیز گفته می شود. پانوستیت ممکن است در بیش از یک استخوان در یک زمان رخ دهد یا ممکن است حرکت کند و باعث لنگیدن در حال تغییر شود که از یک استخوان یا پا به استخوان دیگر می رود. لنگش خیلی ناگهانی رخ می دهد و معمولاً خود به خود و بدون سابقه ضربه یا ورزش زیاد رخ می دهد.

آیا همه سگ ها به پانوستیت مبتلا می شوند؟

پانوستیت عارضه ای است که سگ های جوان و با رشد سریع را تحت تاثیر قرار می دهد. اگرچه ممکن است در هر نژادی از سگ رخ دهد، اما نژادهای بزرگتر مانند ژرمن شپرد (متداول ترین)، گریت دین، گلدن رتریور، لابرادور رتریور، روتوایلر، دوبرمن پینچر و سگ باست بیشتر مستعد این مشکل هستند.سگ‌های مبتلا اغلب تا زمانی که به سن 2 سالگی برسند، دوره‌های مکرر پانوستیت را تجربه می‌کنند که در آن زمان به‌طور خودبه‌خود برطرف می‌شود.»

سگ های مبتلا معمولا بین 5 تا 14 ماه سن دارند، اما اولین علائم ممکن است در اوایل 2 ماهگی یا در اواخر 18 ماهگی رخ دهد. به نظر می رسد نر ها بیشتر از ماده ها مبتلا می شوند، اگرچه هر دو جنس می توانند به پانوستیت مبتلا شوند. سگ‌های مبتلا اغلب تا زمانی که به سن 2 سالگی برسند، دوره‌های مکرر پانوستیت را تجربه می‌کنند که در آن زمان خود به خود برطرف می‌شود.

علل پانوستیت در سگ ها

علت اصلی پانوستیت ناشناخته است، اما ژنتیک، استرس، عفونت، متابولیسم یا یک جزء خودایمنی ممکن است عواملی باشند. از آنجایی که به نظر می رسد ژرمن شپردها مستعد ابتلا به پانوستیت هستند، ممکن است یک جزء ژنتیکی در این بیماری وجود داشته باشد، حداقل در این نژاد. تغذیه نامناسب نیز ممکن است برخی از سگ ها را مستعد این وضعیت کند.

علائم پانوستیت در سگ ها

علامت معمولی، لنگش ناگهانی، غیرقابل توضیح و دردناک (لنگیدن) یک یا چند پا است. لنگش ممکن است خفیف یا شدید باشد. شایع‌ترین استخوانی که تحت تأثیر قرار می‌گیرد استخوان بازو (بالا بازو) است، اما پانوستیت ممکن است در رادیوس و اولنا (هر دو استخوان در ساق پا)، استخوان ران (ران) و/یا درشت نی (پایین ساق پا) دیده شود. . استخوان آسیب دیده در لمس دردناک خواهد بود. علائم دیگری مانند تب، کاهش اشتها، بی حالی یا کاهش وزن ممکن است مشاهده شود.

پانوستیت ماهیتی چرخه ای دارد و دوره هایی از بدتر شدن علائم و پس از آن دوره هایی بهبود می یابد. درد اغلب از یک پا به پا دیگر منتقل می شود. هر قسمت از لنگش ممکن است چند روز تا چند هفته طول بکشد و دوره بین دوره ها اغلب حدود یک ماه است اما ممکن است متفاوت باشد.

پانوستیت چگونه تشخیص داده می شود؟

هنگامی که دامپزشک سگ شما را معاینه می کند، اگر بیمار در هنگام اعمال فشار به استخوان(های آسیب دیده) درد نشان دهد، به پانوستیت مشکوک می شود. تشخیص با رادیوگرافی (اشعه ایکس) که معمولاً افزایش مشخصی در تراکم استخوان های آسیب دیده را نشان می دهد تأیید می شود. درجه تغییر ممکن است با شدت لنگش مرتبط نباشد. در برخی موارد، شواهد رادیوگرافی ممکن است تا ده روز پس از شروع لنگش وجود نداشته باشد. در این موارد، تکرار عکسبرداری با اشعه ایکس 2 هفته بعد، تشخیص را تایید می کند. پس از رفع عارضه، تراکم استخوان نرمال می شود و در رادیوگرافی استخوان طبیعی به نظر می رسد.

درمان پانوستیت چیست؟

اگرچه این بیماری خود محدود شونده است و خود به خود برطرف می شود، در طول دوره های لنگش این وضعیت بسیار دردناک است. در این مواقع، درمان با استفاده از مسکن ها (داروهای ضد درد) و/یا داروهای ضدالتهابی (مثلاً ملوکسیکام، نام تجاری Metacam®) در صورت نیاز، انجام میشود.

کنترل درد همیشه باید انجام شود تا به حیوان خانگی شما کمک کند احساس راحتی بیشتری داشته باشد. انکار کنترل درد سگ شما غیرانسانی است.در طول دوره‌های لنگش، ورزش باید محدود شود. بین دوره‌ها، ورزش‌های سبک تا متوسط ​​باید تشویق شوند، اما ورزش سخت یا شدید، مانند پیاده‌روی‌های طولانی، ممنوع است.

برخی از سگ های مبتلا به پانوستیت اشتهای ضعیفی دارند. در این موارد، مهم است که اطمینان حاصل شود که به آنها یک رژیم غذایی متعادل و خوش طعم داده می شود. در برخی موارد، مکمل هایی مانند مواد مغذی، اسیدهای چرب امگا 3 یا آنتی اکسیدان ها ممکن است مفید باشند.