به گزارش پایگاه خبری ساعدنیوز به نقل از فارس، «اغلب فیلم‌ها انگار از روی یک منبع کپی شده‌اند. فیلم‌هایی که هیچ دلیلی جز اشتغال‌زایی برای اهالی سینما برای ساخته شدنشان وجود ندارد...» این را آریان گل‌صورت، منتقد سینما، میگوید.
این در حالی است که رئیس سازمان سینمایی محمد خزایی یکشنبه از استقبال 18 میلیون مخاطب از سینماهای کشور در سال جاری خبر داد و «فروش هزار میلیاردی سالن‌های سینما» را یک وضعیت قابل‌توجه و شاخص مطلوب توصیف کرد.
سینمای ایران قدمتی 124ساله دارد و به گفته کارشناسان در دهه 60 تا اواسط دهه70، خانواده‌گراترین سینمای تاریخ جهان بود، اما بعد از آن رویکرد خانوادگی در فیلم‌های ایرانی رو به کم‌رنگ شدن رفت.
در سال جاری فیلم‌هایی نظیر تگزاس 3، تمساح خونی، مست عشق، خجالت نکش 2، پول و پارتی، سال گربه، بی بدن، قیف، مفت‌بر، یادگار جنوب، ملاقات با جادوگر، آسمان غرب، ایلیا در جستجوی قهرمان، قلب رقه و ساعت 6 صبح، آمار فروش ماهانه چشمگیری داشته‌اند.
یکی از شاخص‌های اغلب فیلم‌های اجتماعی در سینمای سال‌های اخیر ایران، کمبود خانواده الگو و تراز است و به‌ندرت فیلمی مشاهده می‌شود که در آن‌ها خانواده کامل و مقتدر حضور داشته باشد. در اغلب خانواده‌های فیلم‌ها، پدر یا مادر حضور ندارند یا اگر هم‌خانواده‌ای کامل باشد، روابط در آن ازهم‌گسیخته است.
مهدی ناظمی، استاد دانشگاه، معتقد است که عدم ریسک‌پذیری تصمیم‌گیران، منجر به انفعال در حوزه سینمای خانواده شده است؛ بنابراین «باید سلسله تولیداتی داشته باشیم که به‌طورقطع درصدی هم از این تولیدات ناموفق خواهد بود»، اما در نهایت به چند الگوی موفق و مخاطب‌پسند خواهیم رسید که می‌توانند الهام‌بخش تولیدات بعدی ما باشند و به‌هیچ‌عنوان در این حوزه بن‌بست نداریم و هم منابع موجود است و هم نیروی انسانی لازم، اما وسواس فکری موجب تردید در قدم‌نهادن در این مسیر شده است.
اما در مقابل مریم کثیری، روان‌شناس، میگوید که تا زمانی که سینما نتواند به مخاطب عام و جامعه متکثر ما ارتباط برقرار کند، نمی‌توان به حوزه خانواده وارد شد و «به‌هیچ‌عنوان نیاز به سعی و خطاکردن نیست و با رعایت بدیهیات سینمایی و روان‌شناختی، مانند هرم ساخت‌شناسی، می‌توان مخاطبان موردنظر را با تولیدات خود همراه و درگیر کرد.» اتفاقاً باید با وسواس تولید محتوا کرد، چراکه تولیدات ناموفق و غیراخلاقی تأثیرات جبران‌نشدنی روی مخاطب می‌گذارد.
کارشناسان سینما معتقدند که برای کسب فهم صحیحی از خانواده در کنار فیلم‌های سینمایی، لازم است یک متخصص حوزه خانواده حضور داشته باشد تا بتواند به مفاهیم و مضامین موردنظر بپردازد و به‌جای تأمین حداکثری بودجه تولید یک فیلم سینمایی پرخرج، بهتر است تا به چند فیلم سینمایی کمک محدود مالی کرد و در ازای آن انتظار پرداختن صحیح به مسائل خانواده را داشت و در عرصه بین‌المللی نیز تصویر اشتباهی از خانواده ایرانی متبادر نشود.
