قاب نوستالژی؛ نگاهی به سرویس مدارس دهه شصتی که پر از خاطره است/ وقتی 20 نفری سوار پیکان میشدن😂 

وای دلم پرکشد به سال 68 ای کاش هیچ وقت بزرگ نمیشدم

عمرمان گذشت . ‌واقعا ‌خوشی ‌و صفا رفت و ‌هر گز از زندگی ‌کنونی ‌لذتی نمیبریم افسون که قدر ندانستیم 😪😔

منم دقیقا خیلی ولی من دهه هفتادم

منم دقیقا خیلی ولی من دهه هفتادم

من دیدم ، همین الآنم ۹ نفر سوار پراید 111 میشن و میرن😂

یادش بخیر

منم دهه نودی هستم ولی آنقدر به خودم نمینازم مثل بعضیا

من که ده ۹۰ هستم و سرویس خصوصی دارم

یادش بخیر این سرویس هارو فقط ازجلومون ردمیشدن اونایی وضع مالی خوبی داشتن سرویس می‌گرفتن کل مسافت مدرسه رو با همکلاسیامون رفت و برگشت پیاده می‌رفتیم چه صفایی داشت چه اذیتا چه شیطنتایی که نکردیم بهترین عشقمون خوردن نوشابه با تی تاب بود ....

ماتومینی بوس جای ایستادنم نبود

یادش به خبر واقعا ما 50 نفر بودیم دختر دبیرستانی با مانتو تا توک پا و مقنعه تا زیر باسن و چادر سوار یه مینی بوس می شدیم نمی شد در مینی بوس بست واقعا بعضیامون فقط نوک‌ پامون تو مینی بوس بود و دستامون دوستامون می چسبیدن از وسط مینی بوس که نیفتیم بعد ماشین ها از 50 متری جرات نمی‌کردن رد بشن واقعا هر وقت تو ترافیک بودیم چند بار اشهد خودمون می‌خوندیم، بعد بدبختی لین جا بود که اگه یه ایستگاه جلوتر پیاده می شدیم که بقیه مسیر رو پیاده بریم مسئول سرویس سریع گزارش می داد به دفتر و باید تا 50 روز

اخی یادش بخیر دقیقا منم همین جور بودم هشت نفر تو پیکان بودیم

🤣

با سلام یادش بخیر چه روزگاری بود چقدر خوش بودیم خانوادگی میریختیم تو پیکان میرفتیم بیرون شهر چه صفای داشت چه صمیمیتی بود آخه که زود گذشت