اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد
نهیب حادثه بنیاد ما ز جا ببرد
اگر نه عقل به مستی فروکشد لنگر
چگونه کشتی از این ورطه بلا ببرد
فغان که با همه کس غایبانه باخت فلک
که کس نبود که دستی از این دغا ببرد
گذار بر ظلمات است خضر راهی کو
مباد کآتش محرومی آب ما ببرد
دل ضعیفم از آن میکشد به طرف چمن
که جان ز مرگ به بیماری صبا ببرد
طبیب عشق منم باده ده که این معجون
فراغت آرد و اندیشه خطا ببرد
بسوخت حافظ و کس حال او به یار نگفت
مگر نسیم پیامی خدای را ببرد
تعبیر غزل شماره 129 حافظ:
دچار غم و اندوه فراوانی شده اید و اتفاق ناگواری باعث شده شب و روزتان در فکر حل مشکل باشید اما گویا هیچ امیدی به خارج شدن از این وضعیت نیست. امید خود را از دست ندهید حتی در بدترین شرایط.
به پروردگار توکل کنید که به زودی لطف و رحمت او شامل حال شما می شود و مشکل لاینحل به راحتی و در کمال تعجب حل خواهد شد.
4 هفته پیش
10 ماه پیش
1 سال پیش
1 سال پیش
4 سال پیش