فال حافظ / مسلمانان مرا وقتی دلی بود - غزل شماره 217 

مسلمانان مرا وقتی دلی بود
که با وی گفتمی گر مشکلی بود

به گردابی چو می‌افتادم از غم
به تدبیرش امید ساحلی بود

دلی همدرد و یاری مصلحت بین
که استظهار هر اهل دلی بود

ز من ضایع شد اندر کوی جانان
چه دامنگیر یا رب منزلی بود

هنر بی‌عیب حرمان نیست لیکن
ز من محروم‌تر کی سائلی بود

بر این جان پریشان رحمت آرید
که وقتی کاردانی کاملی بود

مرا تا عشق تعلیم سخن کرد
حدیثم نکته هر محفلی بود

مگو دیگر که حافظ نکته‌دان است
که ما دیدیم و محکم جاهلی بود

تعبیر غزل شماره 217 حافظ:

مدتی است از اطرافیان خود دلگیر هستید و گمان می کنید همه شما را رها کرده و تک و تنها در دریای مشکلات غرق شده اید. فراموش نکنید که مشکلات و سختی های زندگی همگی مصلحت خداوند هست و در مسیر امتحان الهی قرار گرفته اید.

به زودی لطف خداوند شامل حال شما می شود و تیزهوشی و درایت شما تاثیر خودش را خواهد گذاشت. تردید و دودلی را کنار بگذارید و با خانواده خود خوش رفتاری کنید، هوای پدر و مادر را داشته باشید و دست از لجبازی بردارید. به زودی قرض ها ادا می شود، زمان خوبی برای مسافرت نیست.