خوشا شیراز و وضع بی‌مثالش
خداوندا نگه دار از زوالش
ز رکن آباد ما صد لوحش الله
که عمر خضر می‌بخشد زلالش
میان جعفرآباد و مصلا
عبیرآمیز می‌آید شمالش
به شیراز آی و فیض روح قدسی
بجوی از مردم صاحب کمالش
که نام قند مصری برد آنجا
که شیرینان ندادند انفعالش
صبا زان لولی شنگول سرمست
چه داری آگهی چون است حالش
گر آن شیرین پسر خونم بریزد
دلا چون شیر مادر کن حلالش
مکن از خواب بیدارم خدا را
که دارم خلوتی خوش با خیالش
چرا حافظ چو می‌ترسیدی از هجر
نکردی شکر ایام وصالش
تعبیر غزل شماره 279 حافظ:
به زودی زندگی خوشی های خود را به شما نشان خواهد داد و زندگی به کام می شود. از لحظه های عمر کمال استفاده را بکنید و آن را قدر بدانید. خداوند را به خاطر نعمت های بی دریغش شکرگزار باشید.
از کبر و غرور حذر کنید و موجب ناراحتی و آزار دوستان نباشید. نیت خالصی دارید و به همین دلیل در کارها موفق می شوید. همواره در کار خیر پیشقدم شوید و دل دیگران را به دست آورید.
2 ماه پیش
3 سال پیش