در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است
صراحی می ناب و سفینه غزل است
جریده رو که گذرگاه عافیت تنگ است
پیاله گیر که عمر عزیز بی‌بدل است
نه من ز بی عملی در جهان ملولم و بس
ملالت علما هم ز علم بی عمل است
به چشم عقل در این رهگذار پرآشوب
جهان و کار جهان بی‌ثبات و بی‌محل است
بگیر طره مه چهره‌ای و قصه مخوان
که سعد و نحس ز تاثیر زهره و زحل است
دلم امید فراوان به وصل روی تو داشت
ولی اجل به ره عمر رهزن امل است
به هیچ دور نخواهند یافت هشیارش
چنین که حافظ ما مست باده ازل است
تعبیر غزل شماره 45 حافظ:
از روزهای عمر و جوانی خود استفاده کنید و قدر آن را بدانید. از فرصت هایی که سر راهتان قرار می گیرد غافل نشوید که پشیمانی سودی نخواهد داشت.
یار شفیق و دوست دلسوز گوهر کمیابی است که نباید به راحتی از دست داد. قدر دوستان صمیمی خود را بدانید و رابطه تان را گرم تر کنید.
صبر پیشه کنید و در برابر مشکلات زندگی سرسختی نشان دهید. یاد خدا را فراموش نکنید و در همه لحظات تلخ و شیرین به او اعتماد داشته باشید.
کلید پیروزی و پیشرفت ، هوشیاری شماست.
