نوش کن جام شراب یک منی
تا بدان بیخ غم از دل برکنی
دل گشاده دار چون جام شراب
سر گرفته چند چون خم دنی
چون ز جام بیخودی رطلی کشی
کم زنی از خویشتن لاف منی
سنگسان شو در قدم نی همچو آب
جمله رنگ آمیزی و تردامنی
دل به می دربند تا مردانه وار
گردن سالوس و تقوا بشکنی
خیز و جهدی کن چو حافظ تا مگر
خویشتن در پای معشوق افکنی
تعبیر غزل شماره 478 حافظ:
زندگی این دنیا دو روز است و غم و شادی می آیند و می روند و هیچ چیز باقی و دائمی نیست پس غم آنچه می گذرد را نخورید. از افراد دورو و دروغ گو دوری کنید تا به دردسر نیفتید.
از کبر و خودپسندی برحذر باشید زیرا نتیجه خوبی برای شما نخواهد داشت. قدر خانواده را بدانید و در کنار آن ها روزهای عمر را با لذت و شادی بگذرانید.