آن سیه چرده که شیرینی عالم با اوست
چشم میگون لب خندان دل خرم با اوست
گر چه شیرین دهنان پادشهانند ولی
او سلیمان زمان است که خاتم با اوست
روی خوب است و کمال هنر و دامن پاک
لاجرم همت پاکان دو عالم با اوست
خال مشکین که بدان عارض گندمگون است
سر آن دانه که شد رهزن آدم با اوست
دلبرم عزم سفر کرد خدا را یاران
چه کنم با دل مجروح که مرهم با اوست
با که این نکته توان گفت که آن سنگین دل
کشت ما را و دم عیسی مریم با اوست
حافظ از معتقدان است گرامی دارش
زان که بخشایش بس روح مکرم با اوست
تعبیر غزل شماره 57 حافظ:
مدتی از عزیزتان دور می شوید و دلتنگی او شما را ناراحت و دلگیر خواهد کرد، تنها راه تحمل این فراق، صبر و ایمان و توکل به خداوند است. به مردم محبت کنید و عشق بورزید تا مشکلات به راحتی یکی پس از دیگری حل شوند.
در آینده نزدیک روزهای خوشی در انتظارتان خواهد بود و زندگی رنگ تازه ای به خود می گیرد. از خداوند طلب بخشش کنید و در سایه لطف و مرحمت او از شادی هایی که در راه است لذت ببرید.
