یا رب این شمع دل افروز ز کاشانه کیست
جان ما سوخت بپرسید که جانانه کیست
حالیا خانه برانداز دل و دین من است
تا در آغوش که می‌خسبد و همخانه کیست
باده لعل لبش کز لب من دور مباد
راح روح که و پیمان ده پیمانه کیست
دولت صحبت آن شمع سعادت پرتو
بازپرسید خدا را که به پروانه کیست
می‌دهد هر کسش افسونی و معلوم نشد
که دل نازک او مایل افسانه کیست
یا رب آن شاهوش ماه رخ زهره جبین
در یکتای که و گوهر یک دانه کیست
گفتم آه از دل دیوانه حافظ بی تو
زیر لب خنده زنان گفت که دیوانه کیست
تعبیر غزل شماره 67 حافظ:
برای رسیدن به معشوق تلاش می کنید اما گویا تلاش های شما کارساز نیست. امید خود را از دست ندهید که خداوند همیشه یار و یاور بندگانش است. به او توکل کنید و صبر پیشه کنید که به امید خدا به وصال یار خواهید رسید.
اگر در عشق شکست خورده اید و دچار اندوه هستید باید بدانید دنیا به آخر نرسیده، بهتر است هرچه زودتر تمام توان خود را به کار گرفته و به دنبال جبران هر آنچه گذشته باشید. با امید به خدا حتما موفق خواهید شد.
3 سال پیش
3 سال پیش
3 سال پیش
3 سال پیش