هدیه تولد جالب سید محمد خاتمی

به مناسبت ۲۱ مهر هفتادو هشتمین سالروز تولد حجت الاسلام والمسلمین سید محمد خاتمی لوح تبریکی توسط حجت الاسلام والمسلمین سید محمود دعایی به نمایندگی از دوستان، یاران و علاقمندان رییس جمهوری اسبق کشورمان به ایشان تقدیم شد.

متن لوح به شرح ذیل است:

بسم الله الرحمن الرحیم

الهی، به نام تو زبان ها گویا شده، به نام تو جانها شیدا شده، بیگانه آشنا شده، زشتها زیبا شده، راهها پیدا شده.

الهی، به شناخت تو زندگانیم، به نصرت تو شادانیم، به کرامت تو نازانیم، و به عزت تو عزیزانیم.

الهی، ما که به تو زنده ایم، هرگز کی میریم؟ و ما که به تو شادمانیم، اندوهگین کی شویم؟

عشـق، بیـن بـا عـاشـقان آمیخته روح، بیـن بـا خاکدان آمیـخته

چند بینی ایـن و آن و نیک و بـد؟ بنگـر آخـر ایـن و آن آمیـخته

چنـد گـویی بـی نشان و بـانشان؟ بـی نشان بیـن بـا نشان آمیـخته

چند گویی این جهان و آن جهان؟ آن جهان بین، وین جهان آمیخته

انـدرآمیـزید، زیـرا بهـر ماست ایـن زمین بـا آسمـان آمیـخته

آب و آتش بین، و خاک و باد را دشمنان چـون دوستان آمیـخته

اتحـاد انـدر اثـر بیـن و بـدان نـوبهـار و مهـرگـان آمیـخته

نیاکان ما از عصر باستان، این روزها را «مهرگان» می نامیدند و به شکرانۀ نعمت های فراوان، به نیایش و شادمانی می پرداختند. ما نیز در عصر خود، نعمت دیگری را دیده ایم که بارانی از مِهر و صفا و وفا بود و بر کویر تشنۀ جانِ مشتاقان بارید؛ مردی که بذرِ همدلی و وفاق را در عمق دل مردم کاشت؛ مردی که از جان، مایه گذاشت و کسی را نردبان ترقی خود نساخت و آبرو در قمارِ سیاست نباخت، بلکه به منصب و سمتی که عهده دار شد، رونق و اعتبار بخشید و نشان خدمتگزاری به گردن آویخت؛ مردم را سروَر خود شناخت و ولی نعمت خود دانست. این است که باز امسال جمع شده ایم، هرچند به دلیل همه گیری کرونا، در فضای مجازی، اما در فضای مجازی نیز جشنِ حقیقی می گیریم و گرامی می داریم یاد عزیزانی را که هر سال در این روز گرد می آمدند و دیداری تازه می کردند و دریغا که جایشان همچون بسیاری از هموطنان عزیزمان خالی است. خداوند آنان را با کاروانیان کربلا همنشین کند و به بازماندگانشان شکیبایی عنایت فرماید.

تقارن امروز با «روز حافظ» را که دیروز بود و هر روز هست، به فال نیک می گیریم؛ حافظی که همواره موجب دلگرمی، آسودگیِ خاطر و اعتماد و امیدواری است و هیچ گاه، حتی در تاریکترین ایام و تلخ ترین روزها، کورسوی امید را خاموش نمی کند. این روز به دیدار مردی آمده ایم که او نیز کوشید امیدها را زنده کند، افسردگان را خوش کند و خستگان را مدد بخشد. از آزادیی بگوید که ثمرۀ دینداری است؛ از دینی بگوید که برآمده از خِردورزی است؛ از ایرانی بگوید که شایستۀ دلبستگی و آبادانی و پیشتازی است؛ به دفاع از انقلابی برخیزد که نویدبخش اعتلای انسان و احیاگر کرامت همگان و مژده رسانِ امامت مستضعفان بود. مردی که سیمای راستین روحانیت شیعه را نشان داد: آمیزة دین و دانش و تقوا، پاکدامنی، فروتنی و خدمتگزاری، در کنار دردمندی و آگاهی بخشی. کسی که کوشید در منصب قدرت، خدمت کند نه به خدمت درآورد. راست بگوید و درست رفتار کند. نشان دهد که می توان مهربانی را با صلابت آمیخت، و شادی را با شرف، نیکوکاری را با نیک اندیشی، اخلاق را با عمل، آزادی را با آزادگی، خداپرستی را با مردم باوری، ایران دوستی را با رعایت کرامت انسانی، و سیاست را در هر حال و هنگامه ای، با ادب.

تو خاتمی عزیز!

کسی بودی که چون بر فراز مسند رفتی، کسی از تو نترسید و چون از آن فرود آمدی، مِهرت از دلها زدوده نشد. تو جا را بر هیچ صاحب فضیلتی تنگ نکردی، و هیچ درستکاری را ناامید نساختی. نشان دادی که با زبان محترمانه و رفتار خردمندانه، می توان بر حقْ استوار بود و از هیچ اصلی کوتاه نیامد. نشان دادی که چگونه می توان دنیای تشنۀ معارفِ راستین را با آبِ زلال دانش و صفا و معرفت سیراب کرد و در حقیقت تشنه تر و جویاتر ساخت. تو در روزگارِ دین گریزی، دینورزان را سرفراز کردی و کسی را از مسلمانی شرمنده نساختی. تو در زمان مهاجرتِ انبوهِ نخبگان، ثابت کردی می توان ایرانی ماند و به ایرانی بودن افتخار کرد و در سربلندی اش سهیم بود. تو جامه ای را که میراث پدران پاکبازت بود، دستمایۀ کسب نان و نام نکردی، بلکه بر حرمت آن افزودی و از وجاهتش نکاستی و تا توانستی و کج اندیشانِ متحجرِ دین فروش مجال دادند، رمیدگانِ بیشتر و بیشتری را در زیر آن جای دادی. تو یاد امام و طالقانی و صدر را زنده نگاه داشتی و به تشنگانِ آزادی و معنویت، چشمه ای جوشان و بی پایان نمایاندی. ما به پاس این صفات، گرامی ات می داریم و سالیان خوشی برایت آرزو می کنیم. پایان بخشِ سخن، چه بهتر از شعر امیدبخشِ حافظ:

رسید مژده کـه: ایـام غم نخواهد ماند چنان نماند، چنین نیـز هـم نخواهد ماند

چه جای شُکر و شکایت ز نقش نیک و بد است؟ چو بـر صحیفۀ هستی، رقم نخواهد ماند

بدین رواقِ زبرجَد نوشته انـد بــه زر کـه: جـز نکوییِ اهل کرَم نخواهد ماند

ز مهـربانـیِ جانان، طمع مبـر حـافظ که نقشِ جوْر و نشان ستم، نخواهد ماند

نقش میرحسین موسوی و سیدمحمد خاتمی در شگفتی انتخابات ۱۴۰۰