در دوران حاملگی یا بعد از زایمان احتمال افسردگی وجود دارد. حتی ممکن است متخصصان و پزشکان برای پیشگیری از آن، یوگا قبل از تولد، استفاده از روغن های طبیعی و سایر عوامل ضد اضطراب را پیشنهاد دهند. اما در صورت عدم موفقیت در گزینه های ذکر شده، سریعاً مشورت با روانپزشک و روان شناس توصیه می شود.مصرف داروهای روانپزشکی در بارداری به علت عوارض جانبی احتمالی آن نگران کننده است. گرچه واضح ترین دلیل برای فرار زنان باردار از مصرف داروها این است که نمی خواهند به کودک خود صدمه بزنند. حتی اگر این کار باعث آسیب رساندن به خودشان شود.
مردم معمولاً تصور می کنند داروهای روانپزشکی بخشی از محصولاتی است که زنان نباید در دوران بارداری استفاده کنند. این در حالی است که داروهای روانپزشکی مطمئن نیز در دوران بارداری وجود دارند. با افزایش سن بارداری و زیاد شدن غلظت خون احتمال جذب خونی داروها نیز کاهش می یابد.برخی از داروهای روانپزشکی بالقوه خطرناک هستند. حتی باعث نقایص مادرزادی یا عوارض شدید در دوران بارداری می شود. از طرف دیگر، اگر کسی نیاز به استفاده از داروهای روانپزشکی در بارداری دارد، باید داروهای بی خطر را مصرف کند.
شواهد نشان می دهد که اگر مادر در دوران بارداری علائم شدید روانپزشکی داشته باشد و دارویی مصرف نکند، کودک خود را در معرض خطر ابتلا به افسردگی یا اضطراب در دوران بزرگسالی قرار می دهد. بیماری روانپزشکی درمان نشده، تأثیر جدی بر کودک دارد. بنابراین مصرف داروها در دوران بارداری گزینه بهتری در مقایسه با مصرف نکردن دارو است.
آنتی سایکوتیک ها
داروهای ضد روان پریشی یا آنتی سایکوتیک ها عمدتا برای کاهش علائم سایکوز توسط روانپزشک تجویز می شوند و برای درمان اختلالات روانی نیز کاربرد دارند. داروهای ضد روان پریشی به دو دسته داروهای نسل اول و نسل دوم تقسیم می شوند که داروهای نسل دوم نسبت به نسل اول منجر به عوارض جنسی، عضلانی و حرکتی کمتری می شوند اما امکان افزایش وزن با این داروها بیشتر است. اغلب این دسته داروها خاصیت درمانی نداشته و تنها شدت علائم را کاهش می دهند. به دلیل عوارض گوناگون داروهای آنتی سایکوتیک در دراز مدت، بیمار از خوردن آن ها امتناع کرده و نشانه های بیماری با شدت بیشتری عود می کند. بیماران دارای سایکوز (هذیان و توهم) علاوه بر دارو درمانی نیاز به روان درمانی و کسب مهارت هایی جهت حفظ کارکردهای خود در زندگی دارند.
مصرف آنتی سایکوتیک ها در حاملگی
این داروها طیف گسترده ای را از بیماری های منتال، از اسکیزوفرنی یا اختلالات دوقطبی گرفته تا کمک به درمان افسردگی، در بر می گیرند.داروهای آتییکال جدید در مقایسه با انواع تیپیکال قدیمی تر، خطر کمتری بر باروری خواهند داشت. البته در مورد ایمنی داروهای آنتی سایکوتیک بر رشد جنین اطلاعات اندکی در دست است و نگرانی هایی نیز در مورد ارتباط بالقوه این داروها با مالفورماسیون های مادرزادی وجود دارد.نتایج این مطالعه که در JAMA Psychiatry منتشر شده، خطر مالفورماسیون های قلبی و مادرزادی را در جنین مادرانی که در تریمستر اول بارداری از این داروها استفاده کرده اند، بررسی کرده است. محققان در این مطالعه یک نمونه بیش از 1 میلیون نفری را از بانک داده ای Medicaid انتخاب کردند که دربرگیرنده زنانی بود که از 3 ماه قبل از آخرین دوره قاعدگی تا حداقل 1 ماه پس از زایمان در این بانک داده ای حضور داشتند.
بررسی آنتی سایکوتیک ها در خانم های باردار
مواجهه با آنتی سایکوتیک ها به صورت حداقل یک بار تجویز در طول تریمستر اول بارداری تعریف شده است. هر دو نوع داروهای آنتی سایکوتیک تیپیکال و آتیپیکال در این مطالعه بررسی شده اند. داروهای فردی شامل آریپیپرازول، اولانزاپین، کوایتیاپین quetiapine، فومارات، ریسپریدون و زیپراسیدون بودند که ارزیابی شدند.براساس نتایج به دست آمده، در میان بیش از 3/1 میلیون زن، 69/0 درصد آنها یک داروی آتیپیک، 05/0 درصد یک داروی تیپیک در طول 3 ماهه اول دریافت کرده بودند. شایع ترین داروی آنتی سایکوتیک آتیپیکال مصرف شده عبارت بود از کوایتیاپین، آریپیپرازول، اولانزاپین و زیپراسیدون.
تاثیر آنتی سایکوتیک ها در بارداری
محققان با بررسی های بیشتر دریافتند که 45/4 درصد از تولدهایی که با داروهای آنتی سایکوتیک آتیپیکال و 82/3 درصد تولدهایی که با داروهای آنتی سایکوتیک تیپیکال مواجهه داشته اند، با مالفورماسیون های مادرزادی همراه بوده، در حالی که 27/3 درصد تولدهایی که مادران از این دسته داروها مصرف نمی کردند، با مالفورماسیون های مادرزادی همراه بوده است. یافته های مشابهی برای مالفورماسیون های قلبی نیز به دست آمد.به استثنای ریسپریدون، نویسندگان افزایش خطر قابل توجهی در بروز نواقص تولد با داروهای آنتی سایکوتیک تیپیکال و آتیپیکال، پس از در نظر گرفتن شرایط همزمان منتال و فیزیکال و رفتارهای مرتبط با آنها، مشاهده نکردند.
در مجموع، نویسندگان اینگونه نتیجه گیری می کنند که:«یافته های به دست آمده از این مطالعه بزرگ پیشنهاد می کنند که استفاده از آنتی سایکوتیک ها در اوایل بارداری به طور قابل توجه و معنی داری خطر بروز مالفورماسیون های مادرزادی یا قلبی را افزایش نمی دهند. در این میان شاید بتوان ریسپریدون را یک استثنا دانست، اما نتایج آن هم باید با احتیاط تفسیر شوند، زیرا شاید یک یافته اتفاقی باشد.»
همه چیز درباره مصرف داروهای ضدحساسیت در بارداری
