یکی از مهم ترین مواد قانون آیین دادرسی مدنی، ماده 35 این قانون است و هر یک از طرفین دعوا، یعنی خواهان و خوانده که قصد دارد از یک وکیل قضایی، در دعوای حقوقی، استفاده کند، باید نسبت به آن، آگاهی داشته تا بدین ترتیب، از سوء استفاده های احتمالی و تضییع حق خود، هنگام اعطای وکالت به یک وکیل دادگستری، جلوگیری نماید.
داشتن وکیل دادگستری، از جمله حقوق متهم، شاکی، خواهان و خوانده بوده که هریک از قانون های آیین دادرسی کیفری و آیین دادرسی مدنی، این امر را پیش بینی کرده و قواعد و تشریفات مربوط به آن را ذکر نموده اند. وکیل، شخصی است که به موجب عقد وکالت، نایب یا نماینده دیگری، برای انجام امر مورد نظر موکل می شود. عقد وکالت، از جمله عقود جایز بوده که با فوت و جنون و سفاهت افراد، منفسخ می شود و می تواند به صورت شفاهی یا کتبی و به موجب یک سند رسمی یا عادی، منعقد گردد. چنانچه اعطای وکالت به وکیل پایه یک دادگستری، به صورت کتبی و به موجب سند عادی یا رسمی باشد، به آن، وکالت نامه می گویند و شخص وکیل، تنها در خصوص موارد مندرج در وکالت نامه یا مواردی که به صورت شفاهی، به او، نمایندگی انجام آن ها داده شده، اختیار دارد و حتی در صورت تصریح موکل، در مواردی که قانون گذار، توکیل به آن ها را ممنوع کرده، اختیار نخواهد داشت. با توجه به اینکه اغلب افراد، هنگام اعطای وکالت به یک وکیل پایه یک دادگستری که دارای پروانه وکالت است، از حدود اختیارات وکیل، آگاه نبوده نمی دانند، وکیل، تنها در موارد مندرج در وکالت نامه و مواردی که قانون گذار، اجازه وکالت داده، اختیار دارد، اطلاع از ماده 35 قانون آیین دادرسی مدنی، ضروری به نظر می رسد. ماده 35 قانون آیین دادرسی مدنی، یکی از مواد مهم این قانون بوده و ناظر بر حدود اختیارات وکیل دادگستری می باشد و تمامی موارد غیر قابل توکیل یا مواردی که وکیل، در خصوص آن ها، اختیار داشته یا نداشته را پیش بینی کرده است. بنابراین، در پاسخ به این پرسش که ماده 35 قانون آیین دادرسی مدنی چیست و چه نکاتی را در بر دارد؟ می توان گفت، اختیارت قانونی وکیل، به موجب این ماده، پیش بینی شده است و از این رو، هر شخصی، قبل از اعطای وکالت به وکیل، جهت جلوگیری از سوء استفاده ها و ضررهای احتمالی، باید از این ماده و حدود و اختیارات ذکر شده برای وکیل، به موجب آن، آگاهی داشته باشد. پس از پاسخ به این پرسش که ماده 35 قانون آیین دادرسی مدنی چیست؟ در ادامه مقاله، قصد داریم، به بررسی این مساله بپردازیم که نکات و حدود اختیارات وکیل در ماده 35 قانون آیین دادرسی مدنی چیست و در چه مواردی، حتی به موجب تصریح موکل، وکیل به موجب ممنوعیت قانون، اختیار نخواهد داشت.
هر شخصی که به موجب وکالت نامه وکیل دادگستری یا به موجب وکالت کاری، نظیر وکالت نامه خرید و فروش خودرو یا تعویض پلاک و مواردی از این دست، وکیل شخص دیگری می شود و نایب و نماینده او، برای انجام برخی کار ها می گردد، حدود و اختیاراتی داشته که نباید از آن ها، تجاوز نماید.
در صورتی که وکیل، از حدود و اختیارات مندرج در وکالت نامه، تجاوز کند یا مصلحت موکل را در انجام مورد وکالت، در نظر نداشته باشد و تعدی و تفریط نماید، مسئول خواهد بود و می توان، تجاوز او از حدود اختیاراتش را به طور قانونی، پیگیری کرد و جبران خسارت ناشی از تعدی و تفریط وی را خواستار شد. از این رو، بسیار ضروری است که از حدود اختیارات وکیل، آگاه بود.
همانطور که در قسمت قبل، در پاسخ به این پرسش که ماده 35 قانون قانون آیین دادرسی مدنی چیست؟ گفتیم، حدود اختیارات وکیل دادگستری، در این ماده، مشخص شده است. لذا در این قسمت از مقاله، قصد داریم در خصوص حدود اختیارات وکیل در ماده 35 قانون آیین دادرسی مدنی صحبت کنیم و بگوییم که حدود اختیارات وکیل، بر اساس ماده 35 قانون آیین دادرسی مدنی چیست؟
ماده 35 قانون آیین دادرسی مدنی، در این باره که حدود اختیارات وکیل چیست، مقرر می دارد: "وکالت در دادگاه ها، شامل تمام اختیارات راجع به امر دادرسی است، جز آنچه را که موکل استثناء کرده باشد، یا توکیل در آن، خلاف شرع باشد" همچنین، این ماده، اختیار وکیل، در انجام برخی امور را صرفا، منحصر به تصریح آن ها، توسط موکل، در وکالت نامه می داند.
بر اساس این ماده، در پاسخ به این پرسش که حدود اختیارات وکیل، بر اساس ماده 35 قانون مدنی چیست؟ باید گفت، وکیل، در خصوص تمام امور راجع به دادرسی، دارای اختیار بوده، مگر مواردی که به موجب این قانون، صراحتا، نیازمند اجازه موکل و تصریح و روشن کردن آن ها، در وکالت نامه باشد یا اموری که به موجب قانون ممنوع، اعلام شده و قابل توکیل به غیر نباشند.
در قسمت های قبل، اشاره کردیم که همانطور که قانون گذار، در قانون آیین دادرسی مدنی، نحوه اثبات وکالت وکیل در دادگاه را پیش بینی کرده است، در ماده 35 قانون آیین دادرسی مدنی نیز حدود اختیارات وکیل را مشخص کرده و توضیح دادیم که حدود اختیارات وکیل، بر اساس ماده 35 قانون آیین دادرسی مدنی چیست. در این بخش از محتوا، قصد داریم، در این باره صحبت کنیم که نکات ماده 35 قانون آیین دادرسی مدنی چیست.
نکات ماده 35 قانون آیین دادرسی مدنی، درباره دو دسته از مواردی است که وکیل، در خصوص آن ها، اختیار ندارد. دسته اول، ممنوعیت های اختیارات وکیل، به موجب قانون که در ماده 35، از آن ها، تحت عنوان موارد غیر قابل توکیل به غیر، نام برده شده و دسته دوم، ممنوعیت های اختیارات وکیل، در خصوص مواردی است که اختیار داشتن وکیل در آن ها، نیاز به تصریح موکل، در وکالت نامه داشته که در ادامه، به توضیح هریک از آن ها می پردازیم.
نکات مربوط به عدم اختیار وکیل، که قانون گذار، آن ها را غیر قابل توکیل به غیر می داند، بر اساس ماده 35 قانون آیین دادرسی مدنی، در تبصره 2 این ماده، آمده است. تبصره دو ماده 35 قانون آیین دادرسی مدنی، مقرر می دارد: "سوگند، شهادت، اقرار، لعان و ایلاء، قابل توکیل نمی باشند."
بنابراین، بر اساس این ماده، حتی اگر موکل، به وکیل، اختیار داده باشد که به جای او، اقدام به اقرار، شهادت، لعان و ایلاء نماید، از آنجا که این موارد، به صراحت، در ماده 35 قانون آیین دادرسی مدنی، غیر قابل توکیل به غیر دانسته شده، یعنی، امکان وکالت دادن به دیگری، در خصوص آن ها، ممنوع دانسته شده، وکیل، برای انجام آن ها، فاقد هر گونه اختیاری است و به علت ممنوعیت قانون، در دادگاه، از او، پذیرفته نخواهد شد.
نکات مربوط به عدم اختیار وکیل، که قانون گذار، اختیار داشتن در آن ها را نیازمند تصریح موکل در وکالت نامه می داند، در بند های یک تا چهارده ماده 35 قانون آیین دادرسی مدنی، آورده شده است و شایان ذکر است، در صورت اقدام وکیل، در خصوص آن ها، بدون اینکه موکل، به موجب تصریح در وکالت نامه، آن موارد را اجازه کرد باشد، می توان، بر اساس نحوه شکایت از وکیل، اقدام به شکایت، از او نمود.
ماده 35 قانون آیین دادرسی مدنی، در مواردی که اختیار وکیل، در خصوص آن ها، نیامند تصریح موکل در وکالت نامه است، ، مقرر می دارد: "وکالت در دادگاه ها، شامل تمام اختیارات راجع به امر دادرسی است، جز آنچه را که موکل، استثناء کرده باشد، یا توکیل در آن، خلاف شرع باشد. لیکن، در امور زیر، باید اختیارات وکیل در وکالتنامه تصریح شود:
وکالت راجع به اعتراض به رای، تجدیدنظر، فرجام خواهی و اعاده دادرسی، وکالت در مصالحه و سازش، وکالت در ادعای جعل یا انکار و تردید نسبت به سند طرف و استرداد سند، وکالت در تعیین جاعل، وکالت در ارجاع دعوا به داوری و تعیین داور، وکالت در توکیل و وکالت در تعیین مصدق و کارشناس.
وکالت در دعوای خسارت، وکالت در استرداد دادخواست یا دعوا، وکالت در جلب شخص ثالث و دفاع از دعوای ثالث، وکالت در ورود شخص ثالث و دفاع از دعوای ورود ثالث، وکالت در دعوای متقابل و دفاع درقبال آن، وکالت در ادعای اعسار، وکالت در قبول یا رد سوگند.
بر اساس این ماده، با وجود اینکه وکیل، در تمام امور مربوط به دادرسی، دارای اختیار بوده، اما، اگر موکل، صراحتا، با ذکر موضوع، در وکالت نامه، مواردی مانند اختیار وکیل، در اموری مانند استرداد دادخواست یا دعوا، اعتراض به رای، تجدیدنظر، فرجام خواهی و اعاده دادرسی و سایر موارد مندرج در ماده 35 قانون آیین دادرسی مدنی ر تصریح نکرده باشد، وکیل در خصوص انجام آن ها، فاقد اختیار خواهد بود.
بنابراین ماده 35 قانون آیین دادرسی مدنی، حدود اختیارات وکیل را پیش بینی می کند و بر اساس این ماده، حدود اختیارات وکیل، در تمام امور راجع به امر دادرسی بوده، مگر در مواردی که موکل، در وکالت نامه، به آن، تصریح نکرده یا قانون گذار، آن ها را قابل توکیل نمی داند. عدم اختیار وکیل بر شهادت، ایلاء و سوگند، از جمله نکات ماده 35 قانون آیین دادرسی مدنی هستند. امیدوارم از محتوای مسائل حقوقی نهایت استفاده را برده باشید و برای کسانی که دچار مشکل حقوقی هستند، میتوانید ارسال نمایید. همچنین برای مشاهده ی مطالب پر محتوای دیگر میتوانید به بخش آموزش ساعدنیوز مراجعه نمایید. از همراهی شما بسیار سپاسگزارم .
