حجت‌الاسلام و المسلمین علیرضا پناهیان، طی سخنانی در نشست مسئولین بسیج دانشجویی دانشگاه تهران در حسینیه جماران، گفت: چه کار کنیم که کمترین آموزش‌های دینی بیشترین ثمر را در زندگی افراد داشته باشد. بعضی وقت‌ها دیده می‌شود که این آموزش‌ها هست و در دوره دبیرستان این آموزش‌ها فراوان داده می‌شود اما آنچنان ثمری در زندگی افراد ندارد. آیا در این آموزش‌ها نقصی وجود دارد یا این افراد ایرادی دارند که این آموزش‌ها در افراد اثر لازم را ظاهر نمی‌کند؟
به گزارش جماران بخش هایی از اظهارات پناهیان را در ادامه می خوانید:
این افکار با جنگ از بین رفت. هرکس بیشتر اهل روضه بود، بیشتر جبهه رفت و به شهادت رسید. مثلا ما مرید حاج احمد متوسلیان بودیم و می‌گفتیم حاج احمد متوسلیان اهل هیأت است؛ خط و ربط‌ها را این طور تشخصی می‌دادیم. در حسینیه جماران امام نشسته بود و سینه‌زنی شور انجام دادند و سینه‌زنی شور در کشور آزاد شد.
بعد از جنگ رسیدیم به افکاری که ضد اسلام انقلابی بود و جریاناتی مثل آیت‌الله مصباح با تفکران لیبرالی التقاطی مبارزه کردند و الآن دیگر کسی جامعه آمریکایی را جامعه الگو نمی‌داند و آمریکایی بودن برای او افتخار نیست.
مبارزه با گرایش‌های غرب‌زدگی و لیبرالی طولانی‌ترین مبارزه ما بود، الآن مرز درگیری با چیست؟ من همیشه در مبارزه با بی‌عدالتی یک ملاحظه داشتم. آن هم این است که اگر با مارکسیست‌ها مبارزه کردیم مکتب جایگزینش را گذاشتیم، اگر با معنویت دینی غیر انقلابی مبارزه می‌کردیم معنویت ولایی انقلابی که مشی رزمنده‌ها بود را جلوی آن گذاشتیم. وقتی با بی عدالتی مبارزه میکنیم اگر جایگزینش را نگذاریم، این مبارزه سیاه‌نمایی می‌شود.
مبارزه با بی‌عدالتی لازم است اما با چه چیزی می‌خواهید به مبارزه با بی عدالتی بپردازید؟ جایگزین بی عدالتی چیست؟ الآن بی‌عدالتی یکی از مشکلات ما است؛ با بی‌عرضگی مسئولین و انواع ناتوانی‌ها مواجه هستیم.
می‌گوید بی‌عدالتی نمیکنم، یعنی رانت‌خواری نمیکنم، ولی هیچ کاری هم نمیکنم. چرا باید یک بی‌عرضه مسئول شود؟ جواب همه این سؤال‌ها و سؤال‌های فراوان دیگر یک چیز است. ما باید حرف‌های اعتقادی را از آسمان به زمین بیاوریم. چه کار کنیم که عقیده تبدیل به تکنولوژی پیشرفت شود؟ مخالفان ما هم مطالب اخلاقی را بلد هستند؛ این کجا باید در زمین محک بخورد، محکم و عملیاتی شود؟
