به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل ازخبرآنلاین، بخشی از گزارش روزنامه شرق از این مصاحبه با عفت مرعشی85ساله را که فائزه هاشمی هم در آن حضور داشته است، می خوانید:
*«مامان بعد از فوت بابا، تارک دنیا شد. خبرها را کمتر دنبال می کند و حال و حوصله هم ندارد». این جملات فائزه است، همان طور که پرتقال ها را برای ما پوست می کند، بدون اینکه سرش را بلند کند، به مادرش می گوید: «مامان، من کاندیدای ریاست جمهوری بشم بهم رأی می دی؟» مادر سرش را بلند می کند و می خندد و می گوید: «نه!» چرای بلندی تحویلش می دهیم و او می گوید: «اذیتش می کنند. فحشش می دهند، حوصله ندارم...». بعد دوباره با خنده می گوید: «اصلا کی به تو رأی می ده آخه؟» .
*«مامان، من که رد صلاحیت می شم. یعنی هر زنی که بخواد کاندیدای ریاست جمهوری بشه احتمالا رد صلاحیت می شه. به نظر شما این درسته که خانما رو رد صلاحیت می کنند؟». عفت خانم انگار که باورش نمی شود. می گوید: «نه، رد صلاحیت نمی کنند. شما کاندیدا بشید. مگه می شه رد صلاحیت کنن؟». من می گویم: «شما خودتان هیچ وقت فکر کردید رئیس جمهور بشوید؟». عفت خانم سرش را بالا می کند و می گوید: «من پنج بچه داشتم و در تمام زندگی ام در حال مبارزه بودم. پیش از انقلاب خواب بدی دیدم. خواب دیدم همسرم شاه شده. در خواب گریه می کردم که من دوست ندارم تو شاه باشی. این خواب را برایش تعریف کردم... او شاه نشد، اما در همه سال های پس از انقلاب خدمت کرد، هرچند سال های آخر مزدش را کف دستش گذاشتند...».
* « شماها اشتباه می کنید.امکان نداره بگن زن ها نمیتونن رئیس جمهور بشن. اگر زنی هست که قدرت این کار مهم رو داره، حقشه که رئیس جمهور بشه و هیچ کس نمی تونه این حق رو ازش بگیره... ما زنان بزرگی داشتیم. مگه خانم دباغ خدا رحمتش کنه با هشت تا فرزند فرمانده سپاه نبود... مگر نامه امام رو به شوروی نبرد...»
*«ما سفر مکه رفته بودیم. به کسی هم اطلاع نداده بودیم و ماجرا تشریفاتی نبود. اما همسر ملک عبدالله، باخبر شد و آمد هتل پیش ما. ما را شام خانه شان دعوت کرد... خیلی خانواده خون گرمی بودند. درواقع روابط ایران و عربستان از یک رابطه خانوادگی آغاز شد... . بعد ما اون ها رو دعوت کردیم و همسرانمان هم با هم ارتباط گرفتند و مسئله سیاسی شد...». از خانم مرعشی سؤال می کنیم که خبری از آنها دارند؟ او می گوید: «تا سال ها تلفنی حرف می زدیم. اما این اواخر دیگر نه...».
*خانم مرعشی، هیچ وقت با آقای هاشمی درباره مسائل مملکتی صحبت می کردید؟ از شما نظرخواهی می کردند؟ عفت خانم می خندد و می گوید: «از سر کار که می آمد همان طور که می نشستیم و چای می خوردیم همه چیز را تعریف می کرد. بعد من می گفتم من اگر بودم اینجا این کار را می کردم. سرش را تکان می داد. یک وقت هایی می گفت چیزی که گفتی را پیش بردم و بهتر شد... درباره مسائل زنان اما همیشه از ما نظر می خواست. از فائزه هم نظر می خواست...حیف شد رفت...».
*از عفت خانم درباره زندگی اش با هاشمی رفسنجانی سؤال می کنیم. از او می پرسم که هیچ وقت با آقای هاشمی دعوا کردند؟ او می گوید هیچ وقت و فائزه سرش را بلند می کند و می گوید: «خیلی دعوا می کرد. مامان با بابا دعوا می کرد... اما بابا هیچی نمی گفت. مامان رو دوست داشت خیلی....». خانم مرعشی می گوید: «من با بابات دعوا می کردم؟ کی دعوا کردم؟ منم دوستش داشتم...».
*خانم مرعشی آشپزی می کنید؟ «نه» کشداری تحویل می دهد و می گوید: «حوصله ندارم». فائزه دوباره می گوید: «مامان بعد بابا همه چیز رو بوسید و گذاشت کنار. رفت تو لاک خودش. تلویزیون نمی بینه. حوصله نمی کنه حتی دو قدم راه بره...».
احمدی نژاد: از هیچ کسی نمی ترسم/ وقت انتخابات مطالبی دارم که می گویم * از خانم مرعشی سؤال می کنم، دست پختتان را دوست داشت؟ «خیلی... همیشه یک جوری تنظیم می کرد که شام رو حداقل با من بخوره. هر وقت هم می پرسیدیم چی درست کنیم، کشک بادمجان یا آبگوشت می خواست...». فائزه می گوید: «عاشق آبگوشت و کشک بادمجان بود. وقت هایی هم که مامان می رفت سفر، می پرسیدم غذا چی درست کنم، می گفت آبگوشت یا کشک بادمجان...».
*از خانم مرعشی می پرسم دلش برای خانه جماران تنگ نشده؟ او می گوید: خانه را بدون او می خواستم چه کنم؟ نفسم می گرفت... . هیچ وقت دلم برای آن خانه تنگ نمی شود... .
*می گویم: «خانم مرعشی، به نظر شما زنان می تونن یک کشور رو اداره کنند؟». خانم مرعشی می گوید: «کاری نیست که زن نتونه بکنه. زنی که بچه تربیت می کنه، زنی که تحمل می کنه، زنی که پابه پای همسرش جلو می ره، چیزی کم از مرد نداره. زن می تونه رئیس جمهور خوبی باشه، به شرطی که مدیر باشه...».
خانم مرعشی، زنی که رئیس جمهور می شود باید چه ویژگی هایی داشته باشد؟ خانم مرعشی کمی فکر می کند. با گوشه روسری اش بازی می کند و می گوید: «بازی سیاست پیچیده است. زنی که رئیس جمهور می شه، باید به پیچیدگی های این بازی آشنا باشه. ساختن را بلد باشه. باید بتونه از پس مشکلات مملکت بربیاد. رئیس جمهوری روحیه جنگی می خواد. زن باید بتونه بجنگه. بغضش رو بین مردم باز نکنه. مثل کوه بایسته...».
*خانم مرعشی وقتی بچه ها دعوا می کنند، طرف کدامشان را می گیرید؟ دخترها یا پسرها؟ او می گوید: «فرقی نمی کنه... حق با هرکی باشه من طرف اونم...». از او درباره دعوای آخر محسن و فائزه سؤال می کنم... کمی فکر می کند و می گوید: «یادم نیست... کدوم دعوا...». فائزه می گوید: «شما یادت نیست مامان. آخه ما اصلا بحث رو به خونه نیاوردیم. محسن نامه نوشت و به رسانه ها داد. منم جوابش را در رسانه دادم...». از فائزه می پرسم، یعنی در خانه دعوا نکردید؟ چیزی به هم نگفتید؟ «نه اصلا! همدیگر رو هم می بینیم. تلفنی هم حرف می زنیم. اون یک دعوای سیاسی و رسانه ای بود و ربطی به خونه نداشت...».
*می خواهیم از عفت خانم عکس بیندازیم. عکس گرفتن را دوست ندارد... آن قدر اصرار می کنیم که به گرفتن عکس یادگاری تن می دهد. از فائزه چادر مشکی اش را می خواهد... فائزه چادر را روی سر مادر می اندازد و او رویش را محکم می گیرد، می گویم: «خانم مرعشی یک کم چادرتون رو باز کنید، صورتتون معلوم بشه...» . عفت خانم گوش نمی کند و می خندد. قبل از گرفتن عکس می گویم، عفت خانم روز آخر، روز آخری را که آقای هاشمی از خانه بیرون رفت، یادتان هست؟ او می گوید: «یادم هست. صبحانه خوردیم. حالش خوب بود. آن قدر خوب بود که من مطمئنم وقت رفتنش نبود. از خانه که بیرون رفت چند باری تلفنی حرف زدیم. حوالی ساعت شش بعدازظهر از خواب بیدار شدم. آمدم داخل پذیرایی دیدم محسن نشسته. پرسیدم از بابا چه خبر؟ به من گفت که چه اتفاقی افتاده... اما حقش این مرگ نبود...».
4 سال پیش