به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، زنان بسیاری در طول تاریخ، مأموریت کسب اطلاعات و جابه جایی اخبار محرمانه را برعهده داشته اند، اما ماجرای ماریا اسکاربک طور دیگری است؛ او را باید جسورترین جاسوسه تاریخ بدانیم؛ رویکرد او در کسب اطلاعات و مهارت عجیبش در استتار و مخفی کاری، از اسکاربک یک اسطوره جاسوسی ساخت؛ آن قدر که حتی وینستون چرچیل، نخست وزیر انگلیس، او را بهترین مأمور مخفی و جاسوس بریتانیا در اروپای تحت اشغال نازی ها می دانست. ماریا، با ظاهری معصوم و دوست داشتنی، آن قدر آرام و خجالتی بود که اگر می خواستند در میان شغل های منتسب به او، جاسوسی را قرار بدهند، بی تردید رتبه آخر جدول را به خود اختصاص می داد! داستان زندگی ماریا اسکاربک که برخی او را بنیان گذار بخش زنان ام. آی.۶ انگلیس می دانند، به اندازه فعالیت های جسورانه اش، جذاب و خواندنی است. در نوشتار پیشِ رو برآنم تا هر چند به صورت گذرا، روایتی از این داستان پُر رمز و راز را برای شما خوانندگان عزیز خراسان، روایت کنم.
اسکی باز ماجراجو
ماریا کریستینا ژانینا اسکاربک، روز اول ماه مه سال ۱۹۰۸ (۱۱ اردیبهشت ۱۲۸۷) در شهر بارساو لهستان و در یک خانواده اشرافی دیده به جهان گشود. دوران جوانی وی در زادگاهش سپری شد. اسکاربک با وجود خجالتی و کم حرف بودن، در اسکی و سوارکاری، مهارت بسیاری پیدا کرد و در مسابقات مختلف، موفق به کسب مقام های متعددی شد. در یکی از همین مسابقات بود که با همسر آینده اش، ژرزی کینسکی آشنایی پیدا کرد و همین آشنایی، در سال ۱۹۳۸، به ازدواج این دو انجامید. ژرزی یک جوینده طلا و ماجراجوی حرفه ای بود که دور دنیا می گشت تا تجربیات تازه کسب و در ضمن، پول خانوادگی خود را در معادن فلزات گران بها سرمایه گذاری کند. او برای ماریا، یک همسر کاملاً ایده آل بود، اما جنگ جهانی دوم، همه چیز را به هم ریخت. آن دو در اوج ناامیدی، از لهستانی که نیمی از آن در اشغال شوروی و نیمی دیگر در اشغال آلمان نازی بود، گریختند و بالاخره، سر از لندن درآوردند. ماریا معتقد بود که باید برای لهستان اشغال شده کاری انجام دهد؛ هر چند همسرش حال و حوصله این کار را نداشت؛ اما مانع از ماجراجویی ماریا برای برقراری ارتباط با سرویس های جاسوسی انگلیس نشد.
ماریا جاسوس می شود
سازمان اطلاعاتی بریتانیا که سخت درگیر فعالیت های هیتلر در آلمان بود، اعتنایی به درخواست اسکاربک نکرد؛ اما او ول کن ماجرا نبود و توانست با کمک آشنایانش، خود را به عنوان یک میهن پرست لهستانی به سرویس جاسوسی انگلیس بقبولاند. انگلیسی ها در دسامبر سال ۱۹۳۹ (آذر ۱۳۱۸) نام وی را در دفاتر سری خود به عنوان جاسوسی که قرار بود در مناطق تحت اشغال آلمان نازی فعالیت کند، ثبت کردند. اسکاربک برای شروع کار به مجارستان رفت. او در آن جا شبکه ای از دوستان اسکی باز خود به وجود آورد که می توانستند در شرایط کوهستانی سخت، به راحتی جابه جا شوند و در فراری دادن افراد تحت تعقیب نازی ها، نقش عمده ای ایفا کنند. اسکاربک با همین شیوه، از مجارستان وارد لهستان اشغالی شد و سعی کرد مادرش را از ورشو به انگلیس منتقل کند، اما نتوانست و مادرش هنگام فرار، اسیر آلمان ها شد و در نهایت، در زندان درگذشت.
جسارت سوراخ کردن زبان!
ماریا هنگام حضور در لهستان، دایماً نام خودش را عوض می کرد؛ شب ها برای جمع آوری اطلاعات از خانه خارج می شد و حتی با لباس مبدل به داخل پادگان های نازی ها هم نفوذ می کرد. او وسواس عجیبی در تنظیم اطلاعات داشت و حتی متراژ برخی اماکن را هم در اختیار انگلیسی ها قرار می داد. این اطلاعات، با اوج گرفتن جنگ هوایی، کاربری بسیاری پیدا کرد و به داد خلبانان انگلیسی رسید. در سال ۱۹۴۱، یعنی اوج پیروزی های آلمان نازی، انگلیسی ها خواستند که ماریا حوزه عملیاتی خود را به فرانسه و اروپای غربی که خطر کمتری برای او داشت، منتقل کند؛ اما او نپذیرفت و به فعالیت های جاسوسی خود، حتی در داخل خاک اصلی آلمان ادامه داد. درست در همین زمان بود که گشتاپو، هنگام عبور از مرز، به او مظنون شد و بازداشتش کرد. ماریا بدون آن که واکنشی نشان دهد، تسلیم شد و کنار چند بازداشتی دیگر نشست تا به مرکز گشتاپو منتقل شود. در طول راه، موفق شد کاغذ حاوی اطلاعات را ببلعد و با استفاده از سنجاق سرش، زخمی عمیق روی زبان خودش ایجاد کند. ماریا برای آن که خون ریزی ادامه داشته باشد، مرتب با دندانش روی زخم را خراش می داد. هنگامی که او را به مرکز گشتاپو وارد کردند، در یک لحظه و با مهارتی ویژه، انگشت سبابه اش را وارد گلوی خود کرد و محتویات معده را بالا آورد؛ محتویاتی که خون آلود بودند! وی به آلمان ها گفت که سِل ریوی شدید دارد و هر آن ممکن است بمیرد! ماریا دو سه بار غش کرد و مأموران گشتاپو، تصمیم گرفتند او را آزاد کنند؛ آن ها معتقد بودند او در حال مردن است و امکان دارد بیماری اش را به آلمانی ها منتقل کند! به این ترتیب، رفتار جسارت آمیز اسکاربک، جان او و البته شبکه پرتعداد جاسوسان لهستانی وابسته به انگلیس را نجات داد.
تأسیس شبکه اسکاربک
فعالیت های تأثیرگذار اسکاربک باعث شد که انگلیسی ها وی را برای سازمان دهی جاسوسان خود به فرانسه بفرستند؛ این اتفاق در سال ۱۹۴۴ و زمانی روی داد که ارتش آلمان، در بسیاری نقاط اروپا در حال عقب نشینی بود. تسلط اسکاربک به زبان فرانسوی، باعث شد که خیلی زود بتواند جایگاهش را در میان زنان فرانسوی مشتاق فعالیت های اطلاعاتی، باز کند. طرح های محیرالعقول وی و پیشنهادهایش برای عملیات جنگی متفقین، خیلی زود نام شبکه اطلاعاتی او را که حالا «شبکه اسکاربک» نامیده می شد، بر سر زبان ها انداخت. وینستون چرچیل به اطلاعات و طرح های اسکاربک به شدت علاقه مند بود و آن ها را بدون استثنا، مورد توجه قرار می داد. چرچیل معتقد بود که اسکاربک تنها کسی است که می شود روی نفوذ اطلاعاتی او به درون مناطق تحت اشغال نازی ها، حساب ویژه باز کرد. پس از جنگ، تمام زنان انگلیسی و فرانسوی همکار اسکاربک، به عنوان افسران اطلاعاتی کشور های متبوع خود، جذب و به سمت های مهم گماشته شدند. طرح اسکاربک برای عبور ارتش متفقین از مسیری ویژه و تصرف شهر های شرقی فرانسه، باعث حیرت ژنرال های آمریکایی و انگلیسی شد.
پایان کار
اسکاربک در کار خود یک نابغه بود؛ نابغه ای که می توانست از شرایط دشوار، فرصت های طلایی بسازد. اما پس از جنگ، او درگیر رقابت هایی شد که وزن و جنس جاسوسی هایش را تغییر می داد. اسکاربک به عنوان جاسوس رسمی انگلیس، توانسته بود به درون تشکیلات حزبی کمونیست های لهستانی نفوذ کند؛ غافل از آن که روس ها، او را به واسطه اقداماتش در جنگ جهانی دوم، به خوبی می شناختند. روز ۱۵ ژوئن سال ۱۹۵۲ (۲۵ خرداد ۱۳۳۱)، جسد اسکاربک را در هتل شلبورن لندن یافتند. به درستی معلوم نیست که وی در آن جا دنبال چه چیزی بوده است؛ اما پس از مرگ وی بود که اطلاعات گسترده ای درباره فعالیت هایش منتشر و اسکاربک، به بانوی نامداری تبدیل شد که در فعالیت های مختلف جاسوسی، حضور پررنگی داشته است.
